Το «Κ»ΚΕ που συγκροτήθηκε απ' την προδοτική χρουστσοφική κλίκα, μετά τη διάλυση του ηρωικού επαναστατικού ΚΚΕ τέλη '55, το 1956 με τη διαβόητη "6η Ολομέλεια" (Μάρτης 1956) ήταν ευθύς εξαρχής ένα αστικό κόμμα, σοσιαλδημοκρατικού τύπου, επειδή στη δράση του δεν καθοδηγούνταν πλέον απ' τον επαναστατικό μαρξισμό, δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, αλλά από το αντεπαναστατικό αστικό ιδεολογικο-πολιτικό ρεύμα του χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού (=παραλλαγή της αστικής ιδεολογίας) γενικά και σε πολιτικό επίπεδο απ' τη σοσιαλδημοκρατική γραμμή του 20ου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ.
Στο μισό αιώνα της ύπαρξής του βάδισε με συνέπεια το σοσιαλδημοκρατικό ρεφορμιστικό δρόμο, υπηρετώντας τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και συνάμα υποστήριξε με συνέπεια τα αντεπαναστατικά μέτρα παλινόρθωσης του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση, που πάρθηκαν -μετά τη δολοφονία του Στάλιν και την ανατροπή της διχτατορίας του προλεταριάτου- κατά την περίοδο των Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Γκορμπατσόφ που οδήγησαν τελικά στο πέρασμα από τον ιδιόμορφο κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό στον κλασικό καπιταλισμό της ατομικής ιδιοκτησίας και στη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Ο αντεπαναστατικός αυτός δρόμος είναι κοινός σ' όλα τα πρώην κομμουνιστικά κόμματα που ακολούθησαν τον χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό. Όμως το «Κ»ΚΕ προχώρησε αργότερα ένα βήμα παραπέρα: υπήρξε το πρώτο κόμμα στην ιστορία του διεθνούς χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού που συνεργάστηκε και συγκρότησε το '89 κυβέρνηση μ' ένα μοναρχοφασιστικό κόμμα, όπως είναι το μεγαλοαστικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Παραμένει ως τώρα μοναδική περίπτωση σε διεθνή κλίμακα.
Να όμως που οι έλληνες χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές έχασαν τα πρωτεία, αφού το αδελφό τους κόμμα, το χρουστσοφικό «Κ»Κ Ιράκ, τους ξεπέρασε: συμμετέχει απ' την αρχή ως σήμερα στην κυβέρνηση "Κούισλιγκ" που συγκρότησαν τα αμερικανο-αγγλικά στρατεύματα κατοχής.
Καθόλου δεν εκπλήσσει αυτή η επαίσχυντη προδοτική πορεία. Το χρουστσοφικό «Κ»Κ Ιράκ πριν αρχίσει ο πόλεμος ισχυρίζονταν -ακριβώς τα ίδια όπως και οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές- ότι «κατά τα τελευταία 12 χρόνια το δικτατορικό καθεστώς του Ιράκ ούτε κατέστρεψε τα απαγορευμένα όπλα ούτε εφάρμοσε τις περισσότερες από τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» («Εποχή», 30.2.2003), ενώ κατά τη διάρκεια των πολεμικών προετοιμασιών και στις παραμονές της επίθεσης των ΗΠΑ-Αγγλίας κατά του Ιράκ καλούσε ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν, δηλ. στην πραγματικότητα καλούσε τους ιμπεριαλιστές να "απελευθερώσουν" (!) δηλ. να καταλάβουν το Ιράκ, αντί να καλεί τον ιρακινό λαό σε αγώνα κατά της σχεδιαζόμενης επίθεσης. Τη δε Πρωτομαγιά κάλεσε μέλη και οπαδούς για να γιορτάσουν την "απελευθέρωση" από τους αμερικανο-άγγλους!!!
Αργότερα υπέγραψε συμφωνία με τον αμερικάνο κατοχικό διοικητή Πωλ Μπρέμερ για τη νόμιμη λειτουργία του στην οποία ανέλαβε την υποχρέωση να μην χρησιμοποιεί στα κείμενά του και στα άρθρα της εφημερίδας του τις λέξεις "ιμπεριαλισμός", "κατοχή", "εθνική ανεξαρτησία", "υπεράσπιση της πατρίδας", κλπ. ενώ στην ίδια συμφωνία δεσμεύτηκε να συνεργαστεί με τους "απελευθερωτές"(!), δηλ. τα στρατεύματα κατοχής στην αντιμετώπιση των "υπονομευτών", δηλ. του ιρακινού λαού που αντιστέκεται και αγωνίζεται ενάντια στα κατοχικά αμερικανο-αγγλικά στρατεύματα. Επίσης στη διεθνή σύσκεψη που οργάνωσε το «Κ»ΚΕ στην Αθήνα (19-20.6.2003), ο εκπρόσωπος του «Κ»Κ Ιράκ ισχυρίστηκε δημόσια ότι «το θέμα της δημοκρατίας είναι κεντρικό» και τόνισε ότι «είναι λάθος να υποταχθεί το θέμα της δημοκρατίας στον αντιιμπεριαλιστικό αγώνα»!!!
Η προδοτική αυτή πολιτική των ηγετών του χρουστσοφικού «Κ»Κ Ιράκ φτάνει στο αποκορύφωμά της με τη συμμετοχή τους στο συγκροτημένο απ' τα κατακτητικά στρατεύματα 25μελές "Κυβερνητικό Συμβούλιο", δηλ. την κατοχική "κυβέρνηση", κάτι ανάλογο της δοσίλογης "κυβέρνησης" Τσολάκογλου της κατοχικής περιόδου στην Ελλάδα. Ο Σαλίμ Αλί, μέλος της ΚΕ του «Κ»Κ Ιράκ, σε συνέντευξή του μας πληροφορεί ότι «η ηγεσία του κόμματος αποφάσισε να δεχθεί την πρόσκληση για συμμετοχή στο "Κυβερνητικό Συμβούλιο"» και εξακολουθεί να συμμετέχει ως τα σήμερα («Εποχή», 20.7.2003, σελ. 11).
Έτσι οι προδότες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»Κ Ιράκ ανέλαβαν επίσημα τον επαίσχυντο ρόλο των ταγματασφαλιτών της χώρας τους που συνίσταται στην «αποκατάσταση της ασφάλειας και της νομιμότητας» («Εποχή», 20.7.2003, σελ. 11) στο Ιράκ, όπως μας πληροφορεί ο Σαλίμ Αλί.
Οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του «Κ»ΚΕ, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν κατάγγειλαν την επαίσχυντη εθνοπροδοτική στάση συνεργασίας με τα αμερικανο-αγγλικά κατοχικά στρατεύματα του αδελφού τους κόμματος, του «Κ»Κ Ιράκ. Πολύ περισσότερο δεν διέκοψαν κάθε σχέση μαζί του. Η προδοτική κλίκα των Φλωράκη-Παπαρήγα που "κατανοεί"(!) και "σέβεται τους λόγους συμμετοχής"(!) των ηγετών του «Κ»Κ Ιράκ στο διαβόητο "Κυβερνητικό Συμβούλιο", δηλ. στην κυβέρνηση δοσίλογων του Ιράκ έχει απλά μόνο "επιφυλάξεις"(!) απέναντι στην εθνοπροδοτική γραμμή. Ο "Ριζοσπάστης" αφού "πληροφορεί" τους αναγνώστες του ότι: «έφτασε έως εμάς η είδηση που το κομμουνιστικό κόμμα του Ιράκ αποφάσισε να συμμετάσχει στο κυβερνητικό Συμβούλιο της χώρας» και πως «βεβαίως κάθε κόμμα διατηρεί ακέραιο το δικαίωμά του να αποφασίζει και να χαράζει την πορεία του, ο σεβασμός ωστόσο στην αρχή της αυτοτέλειας, δεν αποκλείει τη διατύπωσή της όποιας διαφορετικής γνώμης» μα λέει: «είναι, βέβαια, γνωστοί και σεβαστοί οι λόγοι, για τους οποίους το ΚΚ Ιράκ αποφάσισε τη συμμετοχή του... Έχουμε όμως πολλές επιφυλάξεις και ακόμα περισσότερες ανησυχίες, για τις συνέπειες αυτής της ενέργειας» («Ριζοσπάστης» 24.7.2003, σελ. 5).
Είναι όμως θετικό ότι πολλά μέλη του «Κ»Κ Ιράκ απέρριψαν την προδοτική γραμμή των ηγετών τους και συμμετέχουν στον αγώνα κατά των αμερικανο-άγγλων κατακτητών.
Η τέτοια τοποθέτηση της σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Φλωράκη-Παπαρήγα απέναντι στην εξόφθαλμη εθνοπροδοτική και δοσίλογη στάση των ηγετών του «Κ»Κ Ιράκ δείχνει-εκφράζει: πρώτο, το μέγεθος της προδοσίας των σοσιαλδημοκρατών ηγετών του «Κ»ΚΕ, οι οποίοι δεν κατάγγειλαν την επαίσχυντη συνεργασία των συντρόφων τους με τους αμερικανο-άγγλους κατακτητές, δεύτερο, δεν διακόπτουν τις σχέσεις μαζί τους, και τρίτο, δείχνει σε ποια πλευρά θα σταθούν οι ηγέτες του «Κ»ΚΕ σε περίπτωση που η χώρα μας κατακτηθεί από όποιες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις: θα βρεθούν στο πλευρό τους και θα μπουν στην υπηρεσία των κατακτητών.
Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 171 1-15 Δεκέμβρη 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου