Τρίτη 2 Μαΐου 2006

Το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του ΕΛΚ - χρυσή ευκαιρία για το «Κ»ΚΕ('56) εξωραϊσμού του υπεραντιδραστικού ΕΛΚ και του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ

Το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του ΕΛΚ - χρυσή ευκαιρία για το «Κ»ΚΕ('56) εξωραϊσμού του υπεραντιδραστικού ΕΛΚ και του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ

Η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ('56) σε ρόλο ταλαντούχας πανευρωπαϊκής εμβέλειας «πλύστρας» της αντίδρασης

Παρόλο που το πολιτικό επίπεδο της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ('56) είναι «για γέλια και για κλάματα», δηλ. κάτω του μετρίου - με «εξαίρεση», βέβαια, εκείνο το απολαυστικό «Κακαουνάκειο» της Λ. Κανέλλη (ή μήπως αντίστροφα;)- αυτή σημειώνει εξαιρετική πρόοδο και σημαντικές επιτυχίες σε δύο κατευθύνσεις: σ' εκείνη της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του ντόπιου κεφαλαίου και σε εκείνη του εξωραϊσμού της ευρωπαϊκής φασίζουσας αντίδρασης, που εδώ μας αφορά.
Το αντιδραστικό φασιστικό «Μνημόνιο» υπήρξε μοναδική, η «χρυσή ευκαιρία», για την ηγεσία του «Κ»ΚΕ('56) να εξωραΐσει τόσο το μοναρχοφασιστικό χαρακτήρα της ΝΔ, όσο και το υπεραντιδραστικό ΕΛΚ στο οποίο η ΝΔ ανήκει.

Α. Εξωραϊσμός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ)

Καταρχήν, παρόλο που ο «Ριζοσπάστης» αφιέρωσε πολλές σελίδες στο αντικομμουνιστικό «Μνημόνιο» του σουηδού φασίστα ευρωβουλευτή Γκόραν Λίντμπλαντ, πουθενά στις στήλες του οι αναγνώστες δε θα βρουν σε ποιο κόμμα ανήκει ο Λίντμπλαντ. Ο «Ριζοσπάστης» το αποσιώπησε σκόπιμα, εμφανίζοντάς τον ως κάποιον περιθωριακό φασίστα, που δεν έχει καμιά σχέση με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Όμως, ο Γκόραν Λίντμπλαντ είναι ηγετικό στέλεχος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της Σουηδίας, το οποίο είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), δηλ. είναι ηγετικό στέλεχος και βουλευτής τον ΕΛΚ, μέλος του οποίου είναι και το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ.
Επομένως, η αντιδραστική πρωτοβουλία τον Λίντμπλαντ, παρόλο που εμφανίζεται σαν προσωπική και μεμονωμένη, είναι στην πραγματικότητα πολιτική πρωτοβουλία τον υπεραντιδραστικού φασίζοντος ΕΛΚ. Αυτό τεκμηριώνεται: α) από τις ψήφους που απέσπασε στο Συμβούλιο της Ευρώπης, β) από το ότι, παλιότερα, το ίδιο το ΕΛΚ(ομάδα του με επικεφαλής τον Βαν Ντερ Λίντεν) είχε συντάξει τον Ιούνη του 2003 παρόμοιο αντικομμουνιστικό φασιστικό «Μνημόνιο» με τίτλο «Καταδίκη τον ολοκληρωτικού κομμουνισμού», το οποίο προώθησε στο γραφείο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης από την οποία απαιτούσε «καταδίκη του ολοκληρωτικού κομμουνισμού», και το οποίο τελικά ψηφίστηκε στο 16ο συνέδριο, που συνήλθε στις 4-5 Φλεβάρη του 2004, με παρόντες βουλευτές της ΝΔ και τον ίδιο τον Καραμανλή(αντιπρόεδρο, τότε, του ΕΛΚ) και
γ) από το ότι ο Franco Frattini της Forza Italia (κόμμα τον Ιταλού αρχικαραγκιόζη Μπερλουσκόνι), ηγετικό στέλεχος του ΕΛΚ και υπεύθυνος για ζητήματα ασφάλειας της ΕΕ, είχε προσπαθήσει να απαγορέψει ακόμα και τα κομμουνιστικά σύμβολα.
Δεύτερον, παρόλο που καθημερινά δημοσιευόταν στο «Ριζοσπάστη» η διεύθυνση: Μr. Rene Van Der Linden, President of PACE, fax 0033388412776, κλπ («Ρ» 15/1/2006, σελ.29 και σε πολλά άλλα φύλλα), για να στέλνονται διαμαρτυρίες για το «Μνημόνιο», ποτέ και πουθενά ο «Ριζοσπάστης» δεν πληροφόρησε τους αναγνώστες του ότι ο υπεραντιδραστικός Βαν Ντερ Λίντεν είναι ηγετικό στέλεχος του ΕΛΚ και επιπλέον συντάκτης τον πρώτου φασιστικού αντικομμουνιστικού μνημονίου. Και σε αυτή την περίπτωση το αποσιώπησε σκόπιμα, για να μην εκθέσει, στα μάτια της εργατικής τάξης και τον λαού μας, το φασίζον ΕΛΚ, εξωραΐζοντάς το, δια της αποσιώπησης. Μάλιστα, το αποσιώπησε ακόμα και όταν ο Βαν Ντερ Λίντεν επισκέφτηκε τον Περισσό, αλλά και όταν ανακηρύχθηκε (6/2/ 2006) «Επίτιμος Δημότης» Ναυπλίου απ’ τον «Παννανπλιακό Συναγερμό» της ΝΔ (που κι αυτό το αποσιώπησε, επίτηδες, ο «Ριζοσπάστης» , μιλώντας απλά για «πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου Ναυπλίου», « Ρ», 7/2/2006. σελ. 7).
Έτσι, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία τον «Κ»ΚΕ(’56), με αυτή την αντιδραστική στάση εξωραϊσμού του ΕΛΚ, εξελίχτηκε, από ντόπια ασήμαντη σε διάσημη ταλαντούχα «πλύστρα» του υπεραντιδραστικού φασίζοντος Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και επιπλέον σε μεταφορέα της φασίζουσας-φασιστικής ιδεολογίας στις γραμμές τον ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού προλεταριάτου, των εργαζομένων γενικά και των ευρωπαϊκών λαών, με τη μορφή της συγκάλυψης της αντιδραστικής αυτής ιδεολογίας, δηλ. φορώντας της αστικό-δημοκρατικό μανδύα και αφαιρώντας της όλα τα αποκρουστικά φασιστικά χαρακτηριστικά της, ώστε να καταστεί περισσότερο ελκυστική στην εργατική τάξη και τους λαούς. Με την ευκαιρία, πρέπει να σημειωθεί, ότι τα αντιδραστικά φασίζοντα μεγαλοαστικά κόμματα που συγκροτούν το ΕΛΚ, έχουν σχηματίσει κυβερνήσεις με ανοιχτά φασιστικά κόμματα- θαυμαστές των φασιστών εγκληματιών Μουσολίνι-Χίτλερ, όπως σε Αυστρία(Γκ. Χάιντερ), Ολλανδία, Ιταλία(Τ.Φίνι της «Εθνικής Συμμαχίας» και Ου. Μπόσι της «Λέγκας τον Βορρά») κλπ, ενώ στις τελευταίες εκλογές ο ιταλός καραγκιόζης-φίλος τον Κ.Καραμανλή, συνεργάστηκε ανοιχτά με την εγγονή τον «Ντούτσε» Αλεσσάντρα Μουσολίνι.
'Έτσι, η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ(‘56) από «οικιακή βοηθός της ΝΔ»- κατά Πάγκαλον, που ευχάριστα και όλως υπερηφάνως παραθέτει ο «Ριζοσπάστης»(29/11/2005, σελ.5)- «σκαρφάλωσε» σε υψηλότερες, πανευρωπαϊκής εμβέλειας πολυθρόνες: μετεξελίχτηκε-αναβαθμίστηκε σε «πλύστρα» φασιζουσών- φασιστικών απόψεων της ευρωπαϊκής αντίδρασης, αλλά και σε «οικιακή βοηθό» του φασίζοντος Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Β. Εξωραϊσμός τον μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ

Από τις 23 Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου, με τη δημοσίευση της καταδίκης από το Μίκη Θεοδωράκη, την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αντιστασιακών Οργανώσεων και την ΑΔΕΔΥ, του ναζιστικής έμπνευσης αντικομμουνιστικού «Μνημονίου», από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη: παρήλασαν, μεταξύ πολλών δημοκρατικών και αντιφασιστικών οργανώσεων και προσωπικοτήτων του πολιτικού και πνευματικού κόσμου, και πολλά στελέχη του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ, ιδιαίτερα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που, υποτίθεται ότι έχουν, κατά την Παπαρήγα «εγκαταλείψει τον αντικομμουνισμό», και καταδίκασαν, τάχα, το αντικομμουνιστικό «Μνημόνιο» το οποίο συντάχθηκε από στέλεχος αδελφού κόμματος και ηγετικό στέλεχος του φασίζοντος ΕΛΚ. Θα αναφερθούν μόνο δύο από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις φασιστοειδών, ηγετικών στελεχών, δυο μόνο από τα πιο « μυρωδάτα λουλούδια» του «μπαξέ» της ΝΔ, που παρήλασαν από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη», και για τα οποία η σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ προσπαθεί να πείσει την εργατική τάξη και το λαό, ότι τάχα έχουν εγκαταλείψει όχι μόνο τον αντικομμουνισμό αλλά και τις φασιστικές τους αντιλήψεις: εκείνη του γνωστού μπουζουξή της ΝΔ, νομάρχη Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδη και του πρώην Υπουργού Μακεδονίας-Θράκης Ν. Τσιαρτσιώνη.
Ο Π. Ψωμιάδης δεν έχει μόνο εθνικιστικές, ρατσιστικές και φασιστικές απόψεις, αλλά και ναζιστικές. Είναι ο γνωστός θαυμαστής της Χούντας, που επανειλημμένα, στο παρελθόν, έχει χαρακτηρίσει το φασιστικό στρατιωτικό πραξικόπημα των εγκληματιών συνταγματαρχών «Επανάσταση», αυτός που έχει διακηρύξει με στεντόρεια μπουζουξίδικη ναζιφασιστική φωνή ότι «'Έλληνας δε γίνεσαι, γεννιέσαι»(περίπτωση Τσενάι), που έχει πρωτοστατήσει, μαζί με τα φασιστοειδή της «Χρυσής Αυγής», σε εκδηλώσεις για το «Μεγαλέξανδρο» και που, τέλος, έχει συμμετάσχει και σε κάψιμο βιβλίων, μαζί με το θρησκόληπτο φασιστικό συρφετό της Θεσσαλονίκης (περίπτωση Μ. Ανδρουλάκη). Ο «Ριζοσπάστης» φιλοξενεί την «καταδικαστική» δήλωση Ψωμιάδη, με φωτογραφία του(«Ρ» 17/1/ 2006, σελ. 12), δίπλα σε ανάλογη τον δημάρχου Πειραιά Χρ. Αγραπίδη, και προσπαθεί να πείσει την εργατική τάξη και το λαό ότι ο Ψωμιάδης έχει τάχα «εγκαταλείψει» τις χουντοφασιστικές και ναζιφασιστικές απόψεις του και, επιπλέον, έχει εγκαταλείψει ακόμα και τον αντικομμουνισμό του. 'Ένα άλλο, απ’ τα πολλά «λουλούδια» του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ είναι ο Ν. Τσιαρτσιώνης, βουλευτής Κοζάνης, και τότε Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης. Ο «Ριζοσπάστης» , σε σημείωμά του με τίτλο «Συνάντηση του Υπουργού Μακεδονίας-Θράκης με αντιπροσωπεία της ΚΟΘ», μας πληροφορεί: «την αντίθεσή του με το αντικομμουνιστικό μνημόνιο εξέφρασε ο Ν. Τσιαρτσιώνης» («Ρ», 6/1/2006, σελ.6).
Ποιος είναι, όμως, ο Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, που υποτίθεται ότι εκφράζει «την αντίθεσή του με το αντικομμουνιστικό Μνημόνιο»; Είναι αυτός που συμμετείχε., μόλις 1,5 μήνα πριν, ως εκπρόσωπος της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή, στην ταγματασφαλίτικη φιέστα σε Ίμερα‑Μεσσιανή Κοζάνης (27 Νοέμβρη 2005), για να «τιμηθούν» οι συνεργάτες των Γερμανών καταχτητών ΠΑΟτζήδες που σκοτώθηκαν σε μάχη του ΕΛΑΣ (26 Νοέμβρη 1944) με τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους ΠΑΟτζήδες, για την απελευθέρωση της πόλης της Κοζάνης. Σ’ αυτή την ταγματασφαλίτικη φιέστα- και όχι στις γνωστές μοναρχοφασιστικές φιέστες κατά των «κομμουνιστοσυμμοριτών»- είχε προσκαλέσει η κυβέρνηση Καραμανλή και τους αντιστασιακούς του χρουστσωφικού «Κ»ΚΕ(‘56)(«Ρ», 4/12/2005, σελ.19), οι οποίοι, βέβαια, δεν συμμετείχαν. Μήπως, όμως, ο Ν. Τσιαρτσιώνης είχε προσκαλέσει στην ταγματασφαλίτικη φιέστα στα Ίμερα-Μεσσιανή και τα «ηρωικά παιδιά» των Χρουστσώφ-Μπρέζνιεφ της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης του «Κ»ΚΕ(‘56) και δεν το γνωρίζουμε; (Η αντιπροσωπεία αποτελούνταν από τους «Θ. Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, Κ. Αβραμόπουλο, Γραμματέα της ΚΟΘ και μέλος της ΚΕ και Άγγελο Τζέκη, βουλευτή του ΚΚΕ»)
Παρόλο που η «σοδιά» του «Ριζοσπάστη», ιδιαίτερα όσον αφορά τους βουλευτές της ΝΔ, δεν ήταν και τόσο μεγάλη, η εφημερίδα του «Κ»ΚΕ(‘56) μετατράπηκε, σε πολλές περιπτώσεις, σε βήμα έκφρασης αντικομμουνιστικών και φασιστικών απόψεων, όπως στην περίπτωση του Χρήστου Γούδη, γιου φασίστα αξιωματικού τής Χωροφυλακής, που «μετείχε ενεργά στην εμφύλια σύρραξη » (Γούδης: «στην Ελλάδα, η προσπάθεια επιβολής του κομμουνισμού κατά τη χαώδη μετακατοχική περίοδο οδήγησε τη χώρα μας σε έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο, που όλοι μας θέλουμε να ξεχάσουμε», «Πράξεις μεγαλείου και πράξεις αθλιότητας που συνέβησαν εκείνη την περίοδο και από τις δύο πλευρές», κλπ κλπ «Ρ» 27/1/2006, σελ.10), του Α. Κράτσα, κλπ (Α.Κράτσας: «όπου γίνανε εγκλήματα, όπου γίνανε καταδίκες, αυτά πρέπει να καταδικαστούν» , κλπ, «Ρ», 8/1/2006, σελ.5)
Όμως, παρά το γεγονός ότι η Παπαρήγα διαψεύδεται στην αντιδραστική της προσπάθεια να σερβίρει τη ΝΔ με νέο προσωπείο, όχι μόνο από το μόνιμο αντικομμουνισμό της κρατικής νεοδημοκρατικής κυβερνητικής τηλεόρασης, απ’ τη συμμετοχή στελεχών της ΝΔ στις μοναρχοφασιστικές «αντισυμμοριακές»φιέστες σε Γράμμο-Βίτσι-Κόνιτσα, αλλά, επιπλέον, προπαντός, απ’ την επίσημη συμμετοχή της ΝΔ στις ταγματασφαλίτικες φιέστες, προς τιμήν των ΠΑΟτζήδων συνεργατών των κατακτητών, σε Ίμερα-Μεσσιανή Κοζάνης(27/11/2005) και στο χωριό Τριάδα Σερρών («Ελευθεροτυπία» 10/12/2005, σελ.74), μα και από μια τελευταία εκδήλωση «χυδαίου αντικομμουνισμού»*, όπως υποχρεώνεται να παραδεχτεί και ο «Ριζοσπάστης»(«Ρ»,31/3/ 2006,σελ1,3 και 31), συνεχίζει τις εντατικές της προπονήσεις στον άθλιο προδοτικό ρόλο της «πλύστρας» των μοναρχοφασιστικών απόψεων της ΝΔ και του ταγματασφαλίτικου παρελθόντος της, δηλώνοντας: «σκεφτείτε, όλα τα φιλελεύθερα-νεοφιλελεύθερα κόμματα υπερψήφισαν και εξαιρέθηκε η ΝΔ. Αυτό, νομίζω, είναι θετικό για τον τόπο»(«Ρ»,28/1/2006, σελ.7). Επιπλέον, ισχυρίζεται. η Παπαρήγα ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ «απορρίπτουν τον αντικομμουνισμό».
Πέρα από τα παραπάνω, προβάλλει ένα εύλογο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί: τι κρύβεται πολιτικά πίσω από την επίσκεψη της Παπαρήγα στον Καραμανλή (11/1/2006) και τη μεταξύ τους συμφωνία να μην ψηφίσει η ΝΔ το αντικομμουνιστικό «Μνημόνιο» και για ποιους γενικότερους και ειδικότερους λόγους κράτησε η ΝΔ αυτή τη στάση, παρόλο που την πρωτοβουλία συγγραφής-κατάθεσης του φασιστικού λίβελου είχε το ΕΛΚ, μέλος τον οποίον είναι και η ίδια; Τέσσερις ήταν οι κυριότεροι εσωτερικοί λόγοι:
Ο πρώτος σχετίζεται με τη γενικότερη και μόνιμη αντιδραστική πολιτική της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ(‘56) συγκάλυψης του μοναρχοφασιστικού χαρακτήρα της ΝΔ και προπαγάνδισής της στο λαό ως κόμματος «δημοκρατικού»,κόμματος, μάλιστα, που έχει αποβάλλει και τον «ακραίο αντικομμουνισμό». Και η τωρινή στάση της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ(‘56), με αφορμή το αντικομμουνιστικό «Μνημόνιο» επιβεβαιώνει τη συνέχιση αυτής της προδοτικής πολιτικής.
Ο δεύτερος σχετίζεται με την τωρινή πορεία της ταξικής πάλης και με την ανάγκη να περάσουν τα μέτρα τον Κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης και, γενικότερα, των εργαζομένων, πράγμα που προΰποθέτει τη στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ, εκ μέρους της ηγεσίας τον «Κ»ΚΕ(‘56)- αυτό ακριβώς απαιτεί φορτικά αυτή τη στιγμή ο ΣΕΒ από τους υπηρέτες του σοσιαλδημοκράτες ηγέτες. Ο τρίτος σχετίζεται με το γενικότερα στρατηγικό στόχο τους ΣΕΒ να κερδίσει και τις επόμενες βουλευτικές εκλογές το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ, στόχος που για να επιτευχθεί απαιτεί οπωσδήποτε τη στήριξη από το «Κ»ΚΕ('56).
Ο τέταρτος και τελευταίος λόγος σχετίζεται με τις επικείμενες δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές και την αλληλοϋποστήριξη-συνεργασία μεταξύ ΝΔ-«Κ»ΚΕ('56).Επιβεβαιώνεται εκ νέου η μυστική συμφωνία των δύο κομμάτων να αλληλοϋποστηριχτούν στο δεύτερο γύρο, παρά τις όποιες παραπλανητικές διαψεύσεις.
Δικαιολογημένα, λοιπόν, η Παπαρήγα δήλωνε ότι «είναι θετικό για τον τόπο» η στάση της ΝΔ, εννοώντας, όμως, με αυτό, τα συμφέροντα του ντόπιου μεγάλου κεφαλαίου και όχι εκείνα της εργατικής τάξης.
Φιλοκυβερνητική εφημερίδα, απόσπασμα της οποίας παραθέτει ο «Ριζοσπάστης»- αφού, πρώτα, προσπαθεί να διασκεδάσει τις αρνητικές εντυπώσεις, μιλώντας για «ευφάνταστο συντάκτη- δεν διστάζει να ομολογήσει ανοιχτά αυτή τη συνεργασία: «η συγκεκριμένη εξέλιξη αποτελεί τη βάση μιας ευρύτερης συνεργασίας της ΝΔ και τον ΚΚΕ στις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, κάτι που αποτελεί κοινό μυστικό...»(«Ρ»,13/1/2006, σελ.4). Ενώ, στα αποκαλυπτικότατα άρθρα-σχόλια, «για 2η συνεχή μέρα», του αντιδραστικού δημοσιογράφου Μ. Κωττάκη στην «Απογευματινή», που απηχεί τις πραγματικές θέσεις της ΝΔ: «σε επίπεδο τακτικής η ΝΔ έχει ένα πρόβλημα: αν υπερψηφίσει το κείμενο, βάζει σε κίνδυνο τις καλές σχέσεις της με το ΚΚΕ, το οποίο την αντιπολιτεύεται σφοδρά, αλλά έντιμα...Βεβαίως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγάλη πλειοψηφία της βάσης της ΝΔ θα ήθελε να υπερψηφιστεί ένα κείμενο καταδίκης τον υπαρκτού σοσιαλισμού...από ιστορικής απόψεως είναι σωστή η καταδίκη τον κομμουνισμού, ειδικώς για όσα έγιναν επί Στάλιν εις βάρος εκατομμυρίων αντιφρονούντων. Από πολιτική άποψη δεν ξέρω.» , ο «Ριζοσπάστης» αντιδρά ανησυχώντας έντονα για την κατάσταση στο χώρο της Δεξιάς και τη τάση του Τύπου της, μα και ταυτόχρονα προειδοποιεί να μην «χαλάσει η σούπα» της αντιδραστικής συνεργασίας «Κ»ΚΕ('56)-ΝΔ, διερωτώμενος: «Πού το πάνε;» («Ρ»,11/1/2006, σελ.2)
Σχετικά με το αντικομμουνιστικό φασιστικό «Μνημόνιο», στόχος του είναι η καταδίκη τον σοσιαλισμού της εποχής των Λένιν-Στάλιν, και επιπλέον, η έναρξη διώξεων σε βάρος όχι μόνο των κομμουνιστικών αλλά και των αντιφασιστικών και αντιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Βέβαια, η καταδίκη του σοσιαλισμού της εποχής του Στάλιν είναι γνωστό ότι αποτελεί κοινό στόχο τόσο της καπιταλιστικής-ιμπεριαλιστικής αντίδρασης, όσο και των χρουστσωφικών ρεβιζιονιστών των «Κ»ΚΕ('56)-ΣΥΝ, που πρωτοστάτησαν στην κατασυκοφάντηση και δυσφήμηση του σοσιαλισμού με τα περί «εγκλημάτων» κλπ κλπ.
Από αυτή την άποψη, υπήρξε άκρως χαρακτηριστική η στάση του «Κ»ΚΕ('56), όταν σε μια εκπομπή του δημοσιογράφου Λοβέρδου στο ΑLΤΕR(Δευτέρα βράδυ, 19/12/2005), με τους Ο. Κολοζώφ- Καρατζαφέρη-Τσιτουρίδη-Α.Λοβέρδο, στην αντικομμουνιστική φασιστική επίθεση του χουντοφασίστα Τσιτουρίδη(ΝΔ) ότι τα δήθεν «εγκλήματα του Στάλιν καταδικάστηκαν από όλους», ο λακές του κεφαλαίου Ορέστης Κολοζώφ («Κ»ΚΕ('56)) δεν απάντησε, συμφωνώντας, προφανώς, μαζί του.
Τέλος, σχετικά με την αφίσα που τύπωσε η ηγεσία του «Κ»ΚΕ(‘56), με αφορμή το αντικομμουνιστικό φασιστικό «Μνημόνιο», με τη φωτογραφία του Ν. Μπελογιάννη και κείμενο: «"ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ" στον ιμπεριαλισμό το ΚΚΕ δεν υπογράφει» , θα σημειώναμε ότι πρόκειται απλά για δημαγωγία και πολιτική απάτη, γιατί: πρώτο, η σημερινή χρουστσωφική σοσιαλδημοκρατική ηγεσία και το κόμμα της καθοδηγείται από το χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό και, επομένως, δεν έχει καμία σχέση με τον ήρωα Νίκο Μπελογιάννη, που καθοδηγούνταν στη δράση τον από τον επαναστατικό μαρξισμό, δηλ. το λενινισμό-σταλινισμό, και το ζαχαριαδικό ΚΚΕ(1918-55), και ο οποίος πράγματι δεν υπέγραψε δήλωση στους καπιταλιστές-ιμπεριαλιστές. Δεύτερο, η ηγεσία των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη- Φλωράκη υπόγραψε δήλωση στους καπιταλιστές ήδη από το 1956, όταν ακολούθησε­-ακολουθεί το σοσιαλδημοκρατικό δρόμο τον αντεπαναστατικού χρουστσωφικού ρεβιζιονισμού. Τρίτο, η ηγεσία των Φλωράκη-Φαράκου-Παπαρήγα, υπέγραψε, φαρδιά-πλατιά, και δεύτερη δήλωση υποταγής στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, τον Οκτώβρη τον 1974, που την κατέθεσε στον Άρειο Πάγο, υπογραμμένη από το Χ. Φλωράκη. Αντί να επιλέξουν και διασύρουν το Ν. Μπελογιάννη, παρουσιάζοντάς τον ως οπαδό της σοσιαλδημοκρατικής τους χρουστσωφικής πολιτικής, θα έπρατταν καλύτερα αν δημοσίευαν δύο συλλογικές φωτογραφίες της ΚΕ: μια της ηγεσίας Φλωράκη και μια της ηγεσίας Παπαρήγα, αναδημοσιεύοντας, από κάτω, σε φωτοτυπία, την επαίσχυντη δήλωση του 1974 στον Άρειο Πάγο. Μόνο αυτό ανταποκρίνεται στη σοσιαλδημοκρατική τους γραμμή, οπότε οι επαναστάτες κομμουνιστές σταλινιστές δεν θα είχαν λόγο να τους κατηγορήσουν για διασυρμό του ήρωα Νίκού Μπελογιάννη, δημαγωγία και πολιτική απάτη.

*Να και μια από τις τελευταίες, ανάμεσα σε πολλές άλλες, περιπτώσεις «χυδαίου αντικομμουνισμού» της ΝΔ αλλά και μοναρχοφασιστικής προπαγάνδας, που δεν δέχεται ο «Ριζοσπάστης», όπως αυτή που είδε το φως της δημοσιότητας, ακόμα και στο «Ριζοσπάστη». Την ώρα, λοιπόν, που η Παπαρήγα εξωραΐζει το μοναρχοφασιστικό χαρακτήρα της ΝΔ και το ταγματασφαλίτικο παρελθόν και το παρόν της, η «ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΝΑΥΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ», που «εκδίδεται υπό την αιγίδα του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ, επί Υπουργίας του κ. Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου», στο λήμμα «κομμουνιστοσυμμορίτης», κάνει όχι μόνο «χυδαίο αντικομμουνισμό», αλλά και της πιο χονδροειδούς μορφής μοναρχοφασιστική προπαγάνδα: «Κομμουνιστοσυμμορίτης: Μετά την αποτυχία του Κομμουνιστικού Κόμματος να καταλάβει με τα όπλα το Δεκέμβριο του 1944, οι κομμουνιστές ανέλαβαν νέα, καλύτερα οργανωμένη προσπάθεια.
Αφού εκπαιδεύτηκαν, καθοδηγήθηκαν και εξοπλίστηκαν στα γειτονικά βόρεια κράτη, άρχισαν από το έτος 1946, να εισβάλουν στο Ελληνικό έδαφος κατά ομάδες και να προσβάλλουν τα χωριά και να λυμαίνονται την ύπαιθρο.
Η δράση τους περιλάμβανε:
Συστηματική λεηλασία και καταστροφή κτισμάτων και κοινωφελών έργων.
Διαρπαγή ζώων και υποζυγίων.
Λεηλασία ή εμπρησμό της γεωργικής και γενικά της εθνικής παραγωγής.
Βίαιη απαγωγή για στρατολόγηση.
Λόγω της παραπάνω δράσης τους, τους δόθηκε το όνομα συμμορίες και στους ενταγμένους σε αυτές συμμορίτες. Επειδή δε τα μέλη τους ανήκαν στο Κομμουνιστικό Κόμμα, το πλήρες και ακριβές όνομα που τους δόθηκε ήταν «κομμουνιστοσυμμορίτες(Κ.Σ.)»

Αρ. Φύλ. 226 15-30 Απρίλη 2006
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 1 Μαΐου 2006

ΔΟΜΙΝΙΚΑΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Για την επαναστατική ενότητα

unitaΚομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας (PCT)
Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

Δομινικανό Εργατικό Κόμμα (PTD ML)
Προλετάριοι όλων των χωρών, καταπιεζόμενα έθνη και λαοί, ενωθείτε!

Εμείς, το Δομινικανό Εργατικό Κόμμα (PTD ML), και το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργασίας (PCT), μετά από διάφορες συζητήσεις και μια μεγάλη περίοδο σχέσεων στους λαϊκούς και πολιτικούς αγώνες, καταλήξαμε σε μια πολιτική συμφωνία που ελπίζουμε θα συμβάλει στο άνοιγμα του δρόμου για το λαϊκό και επαναστατικό αγώνα στη χώρα μας. Το περιεχόμενο της συμφωνίας είναι το ακόλουθο:

Πολιτική συμφωνία

1. Εμείς, το Κομμουνιστικό Κόμμα της εργασίας (PCT) και το Δομινικανό Εργατικό Κόμμα (PTD ΜL), μετά από πολλούς γύρους πολιτικών επαφών και ανταλλαγών απόψεων, καταλήξαμε σε μια ουσιαστική συμφωνία για τις απόψεις μας όσον αφορά στην ιστορική κατάσταση της δομινικανής επανάστασης και της αξιολόγησης των αλλαγών που έχουν εμφανιστεί στη δομινικανή κοινωνία και τον κόσμο τα τελευταία 25 χρόνια.

2. Οι κοινωνικό-οικονομικές, πολιτικές και πολιτιστικές αλλαγές που έλαβαν χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, οι οποίες έχουν ενισχύσει το κεφαλαιοκρατικό μοντέλο εκμετάλλευσης στη Δομινικανή Δημοκρατία, αν και έχουν εγγυηθεί την περιορισμένη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όπως αυτή εννοείται, με τη διεξαγωγή κοινοβουλευτικών και προεδρικών εκλογών κάθε τέσσερα έτη, δεν έχουν αποτρέψει περισσότερο από το 80% του δομινικανού πληθυσμού να ζει στη φτώχεια και σχεδόν δύο εκατομμύρια να είναι αναλφάβητοι λόγω του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα του επικρατούντος κοινωνικού και οικονομικού καθεστώτος, ενός καθεστώτος αποκλεισμών.

3. Κατά συνέπεια η αδυναμία και η αποτυχία των πολιτικών και δικαστικών θεσμών είναι προφανής: μια μειοψηφία κάποιων οικογενειών και συνεταίρων τους έχουν το ελευθέρας για να κάνουν ό,τι θέλουν και ταυτόχρονα μονοπωλούν τη λήψη αποφάσεων.

4. Η εθνική κυριαρχία έχει καταργηθεί με την ανοικτή επέμβαση της Αμερικανικής Πρεσβείας και των αντιπροσωπειών των διεθνών οικονομικών και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών στις εσωτερικές υποθέσεις, με την αύξηση του εξωτερικού χρέος, με την ιδιωτικοποίηση της πλειοψηφίας των κρατικών επιχειρήσεων και της επιβολής ενός κοινωνικοοικονομικού μοντέλου βασισμένου στο κέρδος και της υπεροχής του τομέα των υπηρεσιών, των χρηματοοικονομικών και κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων, της παραοικονομίας και των εισαγωγών, εις βάρος των εθνικών παραγωγικών τομέων.

5. Αυτή η πραγματικότητα μας σπρώχνει στην ανάληψη προγραμματικών προσπαθειών και στόχων για την κατάκτηση της συμμετοχικής δημοκρατίας, την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας και της προόδου ως στόχους πρώτης προτεραιότητας στη δομινικανή επαναστατική διαδικασία στην παρούσα φάση, χωρίς οι οργανώσεις μας να αποκηρύττουν το στρατηγικό στόχο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού, υπό την επαναστατική ηγεμονία της εργατικής τάξης και του Μαρξιστικού-Λενινιστικού προλεταριακού κόμματος.

6. Κατανοώντας πως η κυρίαρχη τάση στην εσωτερική κατάσταση, είναι υπέρ της διατήρησης των αδύναμων αστικών θεσμών, θεωρούμε ως αναγκαίο τον αγώνα για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, στηριζόμενοι στην κινητοποίηση των μαζών, την πολιτική αντίσταση και τον αγώνα εντός και του κοινοβουλίου, χωρίς να αποκλείουμε οποιαδήποτε μέθοδο πάλης που οι μεταβαλλόμενες περιστάσεις απαιτούν, με βάση τις ηθικές αρχές μας και τις μαρξιστικές-λενινιστικές αντιλήψεις μας.

7. Επαναδιατυπώνουμε την επαναστατική αρχή ότι οι λαϊκές μάζες είναι η κύρια δύναμη της επανάστασης, η πολιτική οργάνωση, διαπαιδαγώγηση και η κινητοποίηση για τα αιτήματα των μαζών είναι ένας μόνιμος στόχος και ένας θεμελιώδης άξονας της στρατηγικής μας για τη συσσώρευση των δυνάμεων, τον αγώνα για την εξουσία και την εθνική απελευθέρωση.

8. Το PTD ΜL και το PCT ταυτίζονται όσον αφορά την κριτική και τον αγώνα ενάντια στα ηγετικά κλιμάκια των τριών παραδοσιακών κομμάτων (PLD, PRD, PRSC [ Κόμμα δομινικανής απελευθέρωσης, Δημοκρατικό Επαναστατικό Κόμμα, Κοινωνικό -χριστιανικό μεταρρυθμιστικό Κόμμα - σ τ. μ]), τα οποία θεωρούμε ως πολιτικούς εκπροσώπους της ντόπιας μεγαλοαστικής και ιμπεριαλιστικής αστικής τάξης, των κοινωνικών τάξεων που μονοπωλούν τον πλούτο που ο λαός μας έχει δημιουργήσει και που ελέγχουν την πολιτική εξουσία: είναι οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ξένων δυνάμεων και το κύριο εμποδίου για την οικονομική ανάπτυξη, ευημερία και δημοκρατία.

9. Θεωρώντας ότι τα PCT και το PTD ΜL διατηρούν σχέσεις αδελφικές και αλληλοσεβασμού που σφυρηλατούνται στον καθημερινό αγώνα των μελών μας και τις ταξικές μάχες: ότι αγωνίζονται για την εθνική απελευθέρωση και το σοσιαλισμό, με μια μακροχρόνια ιστορία πάλης ενάντια στον οπορτουνισμό, με μια κοινή κατανόηση της πολιτικής περιόδου που η τοπική και διεθνής επαναστατική διαδικασία βιώνει και των στόχων που πρέπει να αναλάβουμε σε αυτήν την φάση, υποσχόμαστε να αξιοποιήσουμε ό,τι θετικό έχουμε συσσωρεύσει σε σχέση μας, να αναπτύξουμε νέα επίπεδα αδελφοσύνης, κατανόησης και στρατηγικών υποχρεώσεων: να αναπτύξουμε νέα στάδια της ενότητας μεταξύ δύο κομμάτων μας και του προοδευτικού και επαναστατικού κινήματος του δομινικανού λαού, έχουμε καταλήξει στην ακόλουθη Πολιτική Συμφωνία:

9.1. Γενικές πτυχές:

α) Δεσμευόμαστε να καθοδηγήσουμε τις πολιτικές σχέσεις μας βασισμένες στον αμοιβαίο σεβασμό, αμοιβαία συνεργασία και επαναστατική αλληλεγγύη.

β) Θα προωθήσουμε την από κοινού καθημερινή προσπάθεια και την συντροφική κατανόηση μεταξύ των μελών των δύο οργανώσεων στο πνεύμα της σφυρηλάτησης μιας ενοποιητικής κουλτούρας, που κατευθύνεται προς ολόκληρο το κίνημα, χωρίς περιορισμό του δικαιώματος στη διαφωνία και στην κριτική και την αυτοκριτική που πρέπει να κυριαρχούν στις σχέσεις αρχών μεταξύ των επαναστατών.

γ) Αυτή η πολιτική συμφωνία δεν περιορίζει τις διμερείς σχέσεις, ούτε την υπογραφή των συμφωνιών από τις δύο οργανώσεις με άλλες οργανώσεις, υπό τον όρο ότι αυτές δεν αντιβαίνουν τη φύση αυτής της συμφωνίας.

9.2. Πολιτική Ενότητα:

α) Αυτή η ενωτική προσπάθεια εμπνέεται σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο στάδιο, από την απόφαση να ενισχυθεί μια στενή συνεργασία σε όλα τα επίπεδα μεταξύ των δύο οργανώσεων και να καταβληθούν σημαντικές προσπάθειες για την οικοδόμηση μιας ενωτικής επαναστατικής ηγεσίας στη δομινικανή Δημοκρατία, της οποίας τα χαρακτηριστικά θα καθορίζονται κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.

β) Τα PCT και το PTD ML δεσμεύουν τους περιορισμένους πόρους και την εμπειρία τους για την ενίσχυση και την προβολή της Ενότητας του Λαού ως το έμβρυο μιας ενωτικής στρατηγικής και για να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας ευρείας πολιτικής και κοινωνικής εναλλακτικής λύσης που συγκεντρώνει τις προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις του Δομινικανού λαού και για να πάρει την εξουσία και να χτίσει ένα κυρίαρχο και δημοκρατικό έθνος.

9.3 Δουλειά στις μάζες:

α) Θα εργαστούμε μαζί με άλλες επαναστατικές οργανώσεις και προοδευτικούς φορείς για την ανοικοδόμηση και την ανασύνθεση των μαζικών οργανώσεων για έναν λαϊκό συντονισμό βασισμένο στην αρχή της αντιπροσώπευσης και της νομιμότητας με την οποία οι ομάδες της βάσης συμφωνούν. Για πρακτικές ενάντια στη χειραγώγηση και τη γραφειοκρατία, για δημοκρατικές πρακτικές στη λήψη αποφάσεων: που θα διαφοροποιούν τις μορφές οργάνωσης, τις μεθόδους πάλης και συνδυάζουν τις διαδικασίες της κινητοποίησης με την ενδυνάμωση της οργάνωσης και του σχηματισμού μιας σημαντικής κριτικής και επαναστατικής κοινωνικής συνείδησης.

β) Να προωθήσουμε μια ενωτική κουλτούρα στο κοινωνικό κίνημα και προς τις άλλες επαναστατικές οργανώσεις, με τις οποίες θα προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε τις κοινές θέσεις μέσω διμερών και πολύπλευρων συζητήσεων.

γ) Να συντονιστούμε και /ή να αλληλοϋποστηριχτούμε στα κύρια γεγονότα και τις δραστηριότητες των μαζών (πάλη σε θέματα παιδείας, πολιτιστικές εκδηλώσεις διαδικασίες της οργάνωσης και αγώνες) που προωθούν και οι δύο οργανώσεις, κυρίως στη σπουδάζουσα νεολαία , γειτονιά, δάσκαλοι, συνδικάτα και αγροτικά κινήματα.

δ) Δεσμευόμαστε να συζητήσουμε την υποστήριξη του ενός τον άλλον και άλλων προοδευτικών φορέων (με τη συμμετοχή των συντρόφων στις αντίστοιχες περιοχές τους), στα μαζικά κινήματα των δύο οργανώσεων, πάντα σε ένα πνεύμα αλληλεγγύης, αδελφοσύνης, σεβασμού και ειλικρίνειας.

ε) Να καθιερώσουμε ένα πρόγραμμα δράσης που να εξασφαλίζει τον κοινό σχεδιασμό, την αδελφότητα και την ανταλλαγή των εμπειριών των ειδικευμένων στη μαζική δουλειά συντρόφων των κομμάτων μας και για να προωθήσουμε μια πλατφόρμα που να επιτρέπει στα ρεύματά μας να εκφραστούν και να ενεργούν από κοινού στο μαζικό κίνημα, χωρίς να γινόμαστε ουρά κανενός.

στ) Άμεσα θα λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να προωθήσουμε το συντονισμό και την συνακόλουθη ενοποίηση μέρους ή όλης της εργασίας που εκτελούμε στη νεολαία και το μέτωπο των δασκάλων.

9.4. Οργανωτικοί Στόχοι:

α) Καταλαβαίνοντας τη σημασία των διαδικασιών που περιλαμβάνονται στην οικοδόμηση της επαναστατικής οργάνωσης και τον επαναστατικό αγώνα της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων μαζών, έχουμε αποφασίσει τα εξής σε αυτό τον τομέα:

- Να πραγματοποιούμε καθημερινές συνεδριάσεις για να συζητούμε θέματα πολιτικού ενδιαφέροντος.

- Να οργανώνουμε δραστηριότητες συζήτησης και οργάνωσης στο μαζικό κίνημα

- Να ανταλλάξουμε αντιπροσωπείες στις δραστηριότητες των αντίστοιχων πολιτικών σχολείων μας.

β) Παίρνοντας ως σημείο αφετηρίας τις παραπάνω δραστηριότητες δεσμευόμαστε σε έναν λογικό χρόνο να αρχίσουμε την πρώτη φάση του κοινού πολιτικού σχολείου.

9.5. Διεθνείς σχέσεις και αλληλεγγύη:

α) να αλληλοϋποστηριχτούμε στη διεθνιστική δουλειά από την οποία:

- Θα κάνουμε οτιδήποτε δυνατό για να έχουμε κοινές θέσεις σχετικά με τα σημαντικά γεγονότα που πραγματοποιούνται και για τα γεγονότα στα οποία αποφασίζουμε να συμμετέχουμε.

- Να προσπαθήσουμε να στείλουμε κοινές αντιπροσωπείες στα διεθνή γεγονότα.

- Να υποστηρίξει ο ένας τον άλλον στα διεθνή φόρουμ θέτοντας τους οικονομικούς πόρους μας ο ένας στην υπηρεσία του άλλου όταν αυτό είναι απαραίτητο.

- Να εργαστούμε για τη μεγαλύτερη δυνατή αλληλεγγύη στην οποία ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός προοδευτικών και επαναστατικών δυνάμεων μπορεί να συγκλίνει.

- Να ιδρυθεί μια Κοινή Επιτροπή για να συζητά διεθνή ζητήματα και να κάνει προτάσεις που μπορούν να πραγματοποιηθούν από κοινού.

Πρωτεύουσα της Δομινικανής Δημοκρατίας 27 Σεπτέμβρη 2005

Υπογραφές

για την ΚΕ του PCT
Manuel Salazar
Γενικός Γραμματέας

για την ΚΕ του PTD ML
Ivan Rodriguez,
Πρόεδρος

Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 225 1-15 Απρίλη 2006

Διαβάστε Περισσότερα »

ΙΡΑΚ: Η Ιρακινή Αντίσταση δυναμώνει

3 χρόνια από την Αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ η Ιρακινή Αντίσταση παραμένει ανίκητη και συνεχώς δυναμώνει. Αυτό αποδεικνύεται πλέον και από τα στοιχεία του Αμερικάνικου στρατού. (βλ. και «ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ» φ. 220).

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ το Γενάρη σκοτώθηκαν 62 Αμερικάνοι στρατιώτες και 2 Βρετανοί (μ.ο. 2.06./ημέρα), το Φλεβάρη 55 Αμερικάνοι και 3 Βρετανοί (μ.ο. 2.07/ημέρα) και το Μάρτη 31 Αμερικάνοι, ένας Δανός και ένας Ρουμάνος στρατιώτης (μ.ο. 1.06/ημέρα). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία οι Αμερικάνοι τραυματίες το πρώτο τρίμηνο του 2006 στο Ιράκ ξεπερνούν τους 800. Τα νούμερα αυτά είναι χαρακτηρίστηκαν από της ΗΠΑ ιδιαίτερα ανησυχητικά αφού η Ουάσινγκτον περίμενε ο ρυθμός των θανάτων να μειωθεί μετά τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν και την τελειοποίηση του στρατιωτικού εξοπλισμού του Αμερικάνικου στρατού.

Η Ιρακινή Αντίσταση μάλιστα συνεχώς αυξάνει και το μέτωπό της με τους ταγματασφαλίτες και τους συνεργάτες των κατακτητών. Τους πρώτους τρεις μήνες του 2006 τα ξένα ΜΜΕ κατέγραψαν το θάνατο τουλάχιστον 540 αστυνομικών ή γενικά ένστολων Ιρακινών. Από το μέτωπο βέβαια δεν ξεφεύγει ούτε το συνεργαζόμενο με το «Κ»ΚΕ εθνοπροδοτικό χρουστσοφικό Ιρακινό «Κ»Κ. Όπως μετέδωσε το Associated Press στις 4 Μάρτη 2006 σε επίθεση ανταρτών στην πόλη Hawija εκτελέστηκε έξω από τα γραφεία του Ι«Κ»Κ στην πόλη αυτή ένα τοπικό στέλεχος του κόμματος που με αυτό τον τρόπο «ανταμείφθηκε» για τις υπηρεσίες του στους κατακτητές.

Ανασύνταξη, Αρ. Φύλ. 226 15-30 Απρίλη 2006

Διαβάστε Περισσότερα »