Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007

Β. Ι. Λένιν: ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ


Έχοντας επίγνωση πως είναι απόλυτα αναγκαία η εξέγερση των εργατών της Πετρούπολης και της Μόσχας για να σωθεί η επανάσταση και για να σωθεί η Ρωσία από ένα «χωριστό» μοίρασμα της ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και των δυο συνασπισμών, πρέπει, πρώτο, να προσαρμόσουμε στις συνθήκες της αναπτυσσόμενης εξέγερσης την πολιτική τακτική μας στη Σύσκεψη, δεύτερο, πρέπει να αποδείξουμε ότι δεν παραδεχόμαστε μόνο στα λόγια τη σκέψη του Μαρξ ότι πρέπει να θεωρούμε την εξέγερση τέχνη.

Στη Σύσκεψη πρέπει να συσπειρώσουμε αμέσως την ομάδα των μπολσεβίκων, χωρίς να κυνηγάμε τον αριθμό, χωρίς να φοβόμαστε ν αφήσουμε τους ταλαντευόμενους στο στρατόπεδο των ταλαντευόμενων: για την υπόθεση της επανάστασης αυτοί είναι πιο ωφέλιμοι εκεί, παρά στο στρατόπεδο των αποφασιστικών και αφοσιωμένων αγωνιστών.

Πρέπει να συντάξουμε μια σύντομη δήλωση των μπολσεβίκων, υπογραμμίζοντας με τον πιο έντονο τρόπο ότι δεν έχουν θέση οι μακροσκελείς λόγοι, δεν έχουν θέση οι «λόγοι» γενικά, ότι χρειάζεται άμεση δράση για τη σωτηρία της επανάστασης, ότι είναι απόλυτη ανάγκη ολοκληρωτικής ρήξης με την αστική τάξη, ολοκληρωτικής αντικατάστασης όλης της σημερινής κυβέρνησης, ολοκληρωτικής ρήξης με τους αγγλογάλλους ιμπεριαλιστές, που ετοιμάζουν το «χωριστό» μοίρασμα της Ρωσίας, ότι χρειάζεται να περάσει αμέσως όλη η εξουσία στα χέρια της επαναστατικής δημοκρατίας, μ επικεφαλής το επαναστατικό προλεταριάτο.

Η δήλωση μας πρέπει να διατυπώνει αυτό το συμπέρασμα όσο το δυνατό πιο σύντομα και πιο έντονα, σε συνδυασμό με τα σχέδια του προγράμματος μας: ειρήνη στους λαούς, γη στους αγρότες, κατάσχεση των σκανδαλωδών κερδών και χαλιναγώγηση του σκανδαλώδους σαμποταρίσματος της παραγωγής από τους καπιταλιστές.

Όσο πιο σύντομη, όσο πιο έντονη θα είναι η δήλωση, τόσο το καλύτερο. Μόνο πρέπει να τονίζει ξεκάθαρα ακόμη δυο σπουδαιότατα σημεία: ο λαός βαρέθηκε τις ταλαντεύσεις, ο λαός βασανίστηκε από την αναποφασιστικότητα των εσέρων και των μενσεβίκων εμείς ξεκόβουμε οριστικά απ αυτά τα κόμματα, γιατί πρόδωσαν την επανάσταση:

Και το άλλο: προτείνοντας αμέσως ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις, ξεκόβοντας αμέσως από τους συμμάχους ιμπεριαλιστές και από όλους τους ιμπεριαλιστές, θα πετύχουμε αμέσως ή την ανακωχή, ή το πέρασμα όλου του επαναστατικού προλεταριάτου με το μέρος της άμυνας και τη διεξαγωγή ενός πραγματικά δίκαιου, πραγματικά επαναστατικού πολέμου από την επαναστατική δημοκρατία και κάτω από την καθοδήγηση του προλεταριάτου.

Αφού διαβάσουμε αυτή τη δήλωση, αφού τους καλέσουμε να αποφασίζουν κι όχι να βγάλουν λόγους, να δρουν κι όχι να γράφουν αποφάσεις, πρέπει να κινήσουμε όλη την ομάδα μας προς τα εργοστάσια και προς τους στρατώνες: εκεί είναι η θέση της, εκεί είναι το νεύρο της ζωής, εκεί η πηγή σωτηρίας της επανάστασης, εκεί ο κινητήρας της Δημοκρατικής σύσκεψης.

Εκεί πρέπει να εξηγούμε το πρόγραμμα μας με λόγους γεμάτους θέρμη και πάθος και να βάλουμε το ζήτημα έτσι: είτε πλήρης αποδοχή του προγράμματος από τη Σύσκεψη, είτε εξέγερση. Μέση λύση δεν υπάρχει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε. Η επανάσταση χάνεται.

Αφού βάλουμε έτσι το ζήτημα, και αφού συγκεντρώσουμε όλη την ομάδα στα εργοστάσια και στους στρατώνες, θα υπολογίσουμε σωστά τη στιγμή για την έναρξη της εξέγερσης.

Και για να αντικρίσουμε την εξέγερση μαρξιστικά, δηλαδή σαν τέχνη, πρέπει ταυτόχρονα, χωρίς να χάνουμε ούτε λεπτό, να οργανώσουμε το επιτελείο των εξεγερμένων τμημάτων, να κατανείμουμε τις δυνάμεις, να κινήσουμε τα πιστά συντάγματα στα πιο σπουδαία σημεία, να κυκλώσουμε την Αλεξαντρίνκα, να καταλάβουμε την Πετροπάβλοβκα, να συλλάβουμε το Γενικό επιτελείο και την κυβέρνηση, να στείλουμε ενάντια στους ευέλπιδες και στην άγρια μεραρχία τμήματα έτοιμα να πέσουν, παρά να αφήσουν τον εχθρό να κινηθεί προς τα κέντρα της πόλης. Πρέπει να κινητοποιήσουμε τους ένοπλους εργάτες, να τους καλέσουμε σε αποφασιστική, ύστατη μάχη, να καταλάβουμε αμέσως το τηλεγραφικό και τηλεφωνικό κέντρο, να εγκαταστήσουμε το δικό μας επιτελείο της εξέγερσης κοντά στο τηλεφωνικό κέντρο, να συνδέσουμε τηλεφωνικά το επιτελείο με όλα τα εργοστάσια, με όλα τα συντάγματα, με όλα τα σημεία του ένοπλου αγώνα κλπ.

Αυτά όλα τα λέμε, φυσικά, σαν παράδειγμα, μόνο για να δείξουμε παραστατικά, ότι στις στιγμές που ζούμε δεν μπορεί να μείνει κανείς πιστός στο μαρξισμό, να μείνει πιστός στην επανάσταση χωρίς να βλέπει την εξέγερση σαν τέχνη.

Γράφτηκε στις 13-14 (26-27) του Σεπτέμβρη 1917

Άπαντα τομ. 34ος. σελ. 245-247

Δεν υπάρχουν σχόλια: