Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

ΑΝΤΩΝΗΣ ΒΡΑΤΣΑΝΟΣ

Πέθανε ο Αντώνης Βρατσάνος. Έφυγε για πάντα από κοντά μας ένας μεγάλος πατριώτης, αγωνιστής, κομμουνιστής μαρξιστής-λενινιστής, ο μεγαλύτερος μπουρλοτιέρης των Βαλκανίων, ο φόβος και ο τρόμος των γερμανών καταχτητών. Ο άνθρωπος που έγινε ο μεγαλύτερος τρόμος των γερμανών στην κατοχή με τη δράση του.

Είχε ανατινάξει αμαξοστοιχίες, ατμομηχανές, σιδηροδρομικές γραμμές, τηλεφωνικές συνδέσεις, τρένα με πολεμικό υλικό που προορίζονταν για το Ανατολικό μέτωπο, σαμποτάζ πρωτάκουστο κατά των καταχτητών. Υπερασπίστηκε την Ελλάδα με τον πιο καλύτερο τρόπο, με ηρωικές πράξεις, ήταν ο σύγχρονος Κανάρης της νεότερης Ελλάδας. Και όμως έφυγε τόσο αθόρυβα και μόνος που δεν πήρε χαμπάρι η Ελλάδα.

Άλλοι που δεν κάναν το παραμικρό για την Ελλάδα, τους θάψανε μεγαλοπρεπώς με δημόσιες κηδείες και δαπάνες, και με πολύ θόρυβο. Αν άνηκε στο κατεστημένο ή στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό θα του κάναν αυτή τη χάρη.

Στάθηκε τίμιος και παλικάρι, τίμιος στις ιδέες του και πολέμιος του οπορτουνισμού-ρεβιζιονισμού μέχρι το τέλος της ζωής του.

Τον Αντώνη Βρατσάνο τον γνώρισα το 1948 στο Βίτσι, στη σχολή Ανθυπολοχαγών Πολιτικών Επιτρόπων του Γενικού Αρχηγείου στην πρώτη σειρά σαν δάσκαλο και εκπαιδευτή. Τον ξαναβρήκα το 2007 στον Αη Νικόλα Νάουσας στη μεγάλη συνάντηση των πολιτικών προσφύγων.

Παρουσιάσθηκα στρατιωτικά … Στρατηγέ λαμβάνω την τιμή… και τα υπόλοιπα, είμαι ο τάδε από την πρώτη σειρά Πολιτικών Επιτρόπων … Τέλος αφού γίνανε οι απαραίτητες συστάσεις και τα είπαμε αρκετά μου λέει: «προδοθήκαμε από πολύ ψηλά αλλά η ζωή μας δικαίωσε απόλυτα»

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της πατρίδας που τον σκεπάζει γιατί έκανε πάρα πολλά γι’ αυτήν.

Στη μνήμη του στέλνω 50 Ευρώ στην εφημερίδα που μας πληροφόρησε για το θλιβερό αυτό γεγονός. Και συγχαρητήρια στο σύντροφο που έγραψε τον επικήδειο, το σ. Βασίλη Παπασωτηρίου.

Αν είναι δυνατόν να βάλετε ένα κόκκινο γαρίφαλο εκ μέρους όλων των Πολιτικών Επιτρόπων, ζώντων και μη, της πρώτης σειράς του Γενικού Αρχηγείου.

Προτείνω: να συγκεντρωθούν χρήματα για να μπει στον τάφο του η προτομή του.

Αιώνια η μνήμη του Αντώνη Βρατσάνου

Κυριακίδης Νίκος, Γιαννιτσά

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2009

Συνεχίζεται η συλλογή υπογραφών για την ανέγερση μνημείου του ΔΣΕ στη Φλώρινα

Η συλλογή υπογραφών για την ανέγερση μνημείου του ΔΣΕ στη Φλώρινα συνεχίζεται. Μην ξεχάσετε να υπογράψετε αν δεν το έχετε ήδη κάνει.

Διαβάστε σχετικά στο: Συλλογή υπογραφών για την ανέγερση μνημείου του ΔΣΕ στη Φλώρινα

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Μήνυμα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Μαρξιστικού Λενινιστικού Κόμματος του Ισημερινού για το θάνατο του Βασίλη Παπασωτηρίου

Το Κομμουνιστικό Μαρξιστικό Λενινιστικό Κόμμα του Ισημερινού, οι αγωνιστές και οι ηγέτες του, εκφράζουν στους Έλληνες κομμουνιστές, του εργάτες και το λαό της Ελλάδας, τα συλλαλητήριά τους από βάθος καρδιάς για την απώλεια του Συντρόφου Βασίλη Παπασωτηρίου, ενός εκλεκτού προλετάριου επαναστάτη, ηγέτη αντάρτη και πολεμιστή στο μέτωπο ενάντια στο φασισμό και υπέρ του σοσιαλισμού.

Σίγουρα η ζωή του σ. Βασίλη υπήρξε μια ιστορία αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση και μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας και στη συνέχεια της Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ διεξήγαγε σημαντικό αγώνα για την υπόθεση του προλεταριάτου και του λαού της χώρας του. Είναι επίσης σημαντική η συνεισφορά του σ. Παπασωτηρίου στις επιχειρήσεις του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου και του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας.

Η αξία του ως επαναστάτη κομμουνιστή φάνηκε στα χρόνια της χρουστσωφικής ρεβιζιονιστικής προδοσία στην οποία ο σ. Βασίλης τάχθηκε αποφασιστικά στην υπεράσπιση των αρχών του προλεταριακού Μαρξισμού Λενινισμού και της κληρονομιάς των πραγματικών επαναστατών και του Ιωσήφ Στάλιν.

Για όλους αυτούς το λόγους και για πολλούς ακόμα, το διεθνές προλεταριάτο, οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός σίγουρα έχασαν, με το θάνατο του σ. Βασίλη, έναν μεγάλο επαναστάτη.

Οι κομμουνιστές του Ισημερινού ενώνουμε τη μεγάλη θλίψη μας με την οικογένεια του και τους συντρόφους του και εκφράζουμε τα ειλικρινή και θερμά μας συλλυπητήρια. Ο σύντροφός μας Βασίλης αποτελεί άξιο παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους αγωνιστές για ελευθερία και σοσιαλισμό. Στη μνήμη του οι προλεταριακές κόκκινες σημαίες κυματίζουν μεσίστιες.
Αδελφικά,

Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Μαρξιστικού-Λενινιστικού Κόμματος του Ισημερινού

Φλεβάρης 2009

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009

Προκλητικός κυβερνητικός εμπαιγμός των αγροτών και προδοσία του αγώνα τους απ’ τους αγροτοπατέρες των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-«Κ»ΚΕ-ΣΥΝ

Η κατάσταση της φτωχομεσαίας αγροτιάς έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια μια έντονη και ραγδαία χειροτέρευση που έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος της σε ξεκλήρισμα. Κι αυτό τόσο εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ όσο και εκείνης των εκάστοτε κυβερνήσεων της χώρας που έχει φέρει τους αγρότες σε αδιέξοδο με τις διαρκείς μεγάλες αυξήσεις των τιμών λιπασμάτων, πετρελαίου, σπόρων κλπ. όσο και με τις χαμηλές τιμές των προϊόντων τους που δεν καλύπτουν ούτε το κόστος παραγωγής – βορά στη μαφιόζικη κερδοσκοπική μανία των μεγαλεμπόρων, των βιομηχάνων και των τραπεζών.

Τα μεγάλα και πολύ οξυμένα προβλήματά τους έβγαλαν τους αγρότες πανελλαδικά και με μπλοκ στους δρόμους, αιτία που συνέβαλε σε μαζική και μαχητική συμμετοχή σ’ αυτά, ζητώντας απ’ την κυβέρνηση να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους.

Όμως η κυβέρνηση κατέφυγε σε έναν προκλητικό εμπαιγμό, προσφέροντάς τους τα ψίχουλα των 500 εκατ. Ευρώ, τα οποία επιπλέον ήταν δικά τους χρήματα που έπρεπε να είχαν ήδη πάρει το 2008.

Έτσι τα αιτήματα των φτωχομεσαίων αγροτών έμειναν ανικανοποίητα. Παρόλα αυτά τα μπλόκα άρχισαν να σπάνε το ένα μετά το άλλο και πρώτο απ’ όλα εκείνο των Τεμπών που αποτελεί και το σημαντικότερο κόμβο πανελλαδικά στο κλείσιμο των εθνικών αρτηριών της χώρας, κάνοντας βέβαια την αρχή οι αντιδραστικοί αγροτοπατέρες της ΝΔ (οι διάφοροι Κοκκινούληδες) μετά από ισχυρή πίεση του κόμματός τους και της κυβέρνησης (οι αγροτοπατέρες του «Κ»ΚΕ πήγαν στη Νίκαια και όχι στα Τέμπη μετά από συμφωνία «Κ»ΚΕ-ΝΔ).

Αργότερα οι αγροτοπατέρες των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-«Κ»ΚΕ-ΣΥΝ έσπασαν τα μπλόκα και άλλων δρόμων και μάλιστα τη στιγμή που συνεχίζονταν ο αγώνας με των πολλαπλασιασμό των μπλόκων και την άφιξη των αγροτών της Κρήτης στο λιμάνι του Πειραιά στους οποίους όχι μόνο απαγορεύτηκε η έξοδος των τρακτέρ απ’ τα πλοία αλλά και δέχθηκαν βάρβαρη επίθεση των ΜΑΤ με γκλομπς, δακρυγόνα, ασφυξιογόνα και άλλες επικίνδυνες χημικές ουσίες με εντολή της αντιδραστικής κυβέρνησης Καραμανλή και του κρητικού φασιστοειδούς Μαρκογιαννάκη.

Διαβάστε Περισσότερα »

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Η ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ-ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ-Η ΕΞΑΡΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Το γεγονός πως η φασιστικοποίηση που καθημερινά εντείνεται ξεκινά από την ανάγκη των κεφαλαιοκρατών να αντιμετωπίσουν την αναμενόμενη αντίδραση της εργατικής τάξης και ιδιαίτερα της «νέας εργατικής βάρδιας», δεν χρειάζεται πολλές αποδείξεις.(Οι θλιβεροί αναθεωρητές που στην αγραμματοσύνη τους και για να δικαιολογήσουν την πρόσφατη φιλοφασιστική τους στάση, θεωρούν αταξικό τον όρο «νεολαία», ας θυμηθούν λίγο τον ακριβή όρο του Λένιν).

Έχει όμως σημασία να καταδειχτεί πως το μέγεθος της βαθιάς κρίσης την οποία οι χρουστσωφικοί και λοιποί αναθεωρητές κατ’ αρχήν υποτιμούσαν, μετά μας έλεγαν πως δεν «έχει χτυπήσει ακόμη τη πόρτα της Ελλάδας» (ανεκδιήγητη Παπαρήγα μέσα Οχτώβρη αλλά και πρόσφατα), ύστερα περιόριζαν τις αναφορές τους μόνο στην «ακρίβεια» λέγοντας μάλιστα πως οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερική κερδοσκοπία, είναι σύμφωνα με τα πιο επίσημα στοιχεία των ιμπεριαλιστών της ΕΕ, σε επίπεδα που κάνουν ασφυχτική την καθημερινότητα και ζοφερό το μέλλον  για το προλεταριάτο.

Καταγράφουμε αυτούσια την παρουσίαση των εκτιμήσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ελληνική οικονομία, όπως την παρουσιάζει το κατεξοχήν δημοσιογραφικό όργανο των κεφαλαιοκρατών, «Ναυτεμπορική» στις 20 Γενάρη:

«…Η έκθεση της  Κομισιόν προβλέπει για την Ελλάδα ότι το έλλειμμα θα κινηθεί σαφώς πάνω από το απαγορευτικό όριο του 3% του ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί, η ανάπτυξη θα είναι σχεδόν μηδενική, η ανεργία θα αυξηθεί σημαντικά, ενώ προβλέπεται δραματική μείωση των επενδύσεων και της εσωτερικής κατανάλωσης.

Ειδικότερα, το 2008 το δημόσιο έλλειμμα αυξήθηκε στην Ελλάδα στο 3,4% του ΑΕΠ, ενώ με τα σημερινά δεδομένα, δηλαδή χωρίς πρόσθετα διορθωτικά μέτρα, το έλλειμμα θα αυξηθεί στο 3,7% φέτος και στο 4,2% του χρόνου. Επιδείνωση προβλέπεται και για το δημόσιο χρέος το οποίο από 94% του ΑΕΠ το 2008 θα αυξηθεί στο 98,4% το 2010.

Σημαντική υποχώρηση καταγράφεται και στην ανάπτυξη, όπου η αύξηση του ΑΕΠ από 2,9% το 2008 θα πέσει στο 0,2% φέτος και στο 0,7% το 2010. Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Νοέμβριο η Κομισιόν προέβλεπε ανάπτυξη στην Ελλάδα της τάξης του 2,5% για φέτος και 2,6% του χρόνου.

Αύξηση, ύστερα από πέντε χρόνια, θα καταγράψει και ο δείκτης της ανεργίας, η οποία από 8,3% του ενεργού πληθυσμού το 2008 θα ανέλθει στο 9,4% το 2010 και αυτό οφείλεται στην αρνητική εξέλιξη της απασχόλησης το 2009 (-0,1%) και στην οριακή αύξηση το 2010 (0,21%).

Η κρίση συρρικνώνει και την ιδιωτική κατανάλωση η οποία τα τελευταία χρόνια είχε κατέγραφε σημαντική αύξηση (μεταξύ 2,5 και 4% ετησίως), ενώ φέτος και του χρόνου θα περιοριστεί σε μια αύξηση της τάξης του 0,7%. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στις δυσμενέστερες πιστωτικές συνθήκες, δηλαδή στη δυσκολία δανεισμού από τις τράπεζες.

Συρρίκνωση καταγράφεται και στις επενδύσεις, οι οποίες από αυξήσεις άνω του 4,5% τα τελευταία χρόνια, θα κινηθούν φέτος αρνητικά (1,4%) και του χρόνου οριακά θετικά (0,5%).

Παρά την ύφεση και τη μείωση της εσωτερικής ζήτησης το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών θα συνεχίσει να κινείται σε επίπεδα της τάξης του 13% τους ΑΕΠ, προϊόν της έλλειψης ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Το μόνο θετικό στοιχείο είναι ο αναμενόμενος σχετικά χαμηλός πληθωρισμός, ο οποίος από 4,2% το 2008 θα κυμανθεί στο 2,5% φέτος και στο 2,7% το 2010»

Οι ιμπεριαλιστές τεχνοκράτες παρουσιάζουν βέβαια τους δείχτες απομονωμένους, φλυαρούν μένοντας στα επιμέρους και κυρίως συσκοτίζουν τις «αιτίες» και οτιδήποτε καταδείχνει τα δομικά χαραχτηριστικά των οικονομικών φαινομένων.

Η αύξηση του ελλείμματος, μαζί με τη παραπέρα επιδείνωση του χρόνιου δημόσιου χρέους-μαμούθ , και όλα αυτά με παράλληλη πτώση της ανάπτυξης ακόμη και αυτής που χαραχτηρίζει τις εξαρτημένες χώρες ( παροχή υπηρεσιών ), δείχνουν απλά πως η κεφαλαιοκρατική Ελλάδα , εξαρτημένη και με μέσο επίπεδο ανάπτυξης όντας σε πορεία συνεχούς αποβιομηχάνισης, έρχεται αντιμέτωπη της κρίσης με όρους ‘’αδύνατου κρίκου’’ και με ορατό το φόβο η σημερινή φτώχεια ,( που οι χρουστσωφικοί αποφεύγουν και ν΄αναφέρουν ),να μετατραπεί σε πείνα.

Οι χώρες υπηρέτες των διεθνών μονοπωλίων, ακριβώς επειδή ο καπιταλιστικός καταμερισμός εργασίας της οδηγεί  (όπως απέδειξαν ο Δημήτρης Μπάτσης και ο Νίκος Κιτσίκης από τη θέση των κομμουνιστών επιστημόνων στην υπηρεσία ενός μπολσεβίκικου κόμματος) σε «απαγόρευση» ανάπτυξης βαριάς βιομηχανίας και κύρια παραγωγής μέσων παραγωγής, μένουν σε «στρεβλή ανάπτυξη» που σε συνθήκες σχετικής ηρεμίας είναι για την εξυπηρέτηση των μονοπωλίων (μεταφορές, επικοινωνίες, εμπόριο, απλές κατασκευές, τουρισμός και βέβαια ανάπτυξη της τοκογλυφικής καταναλωτικής πίστης),  «ανάπτυξη» που καταρρέει ακόμη πιο εύκολα σε συνθήκες κρίσης και παγκόσμιας ύφεσης.

Εδώ ας σημειώσουμε πως υπάρχει μια διαφορά στο επίπεδο ανάπτυξης των εξαρτημένων καπιταλιστικών χωρών, με βάση το σημείο απ΄ το οποίο «ξεκινούν», στη λογική  του  παγκόσμιου καπιταλιστικού καταμερισμού εργασίας.

Είναι λογικό η ανάπτυξη της Λετονίας ή της Ουγγαρίας να παρουσιάζουν υψηλούς ρυθμούς ακριβώς γιατί υποχρεώνονται να ξεκινήσουν από μηδενική σχεδόν βάση, την «υποδομή» καλύτερης εξυπηρέτησης των ιμπεριαλιστών. Πρέπει να φτιάξουν τηλεπικοινωνίες, δρόμους, λιμάνια, αποθηκευτικούς χώρους που θα κάνουν το ξεζούμισμά τους πιο αποτελεσματικό για το μέγιστο μονοπωλιακό κέρδος και έτσι παρουσιάζουν για μια σχετικά μακρά περίοδο, τη λεγόμενη «χάρτινη ανάπτυξη». Τόσο «χάρτινη», που χώρες με ρυθμούς ανάπτυξης του 8-9% πέφτουν εν μια νυχτί , στην καθαρά αποικιακή αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (βλέπε Ουγγαρία και άλλες),με την πείνα και τη φασιστική πολιτική καταστολής, που αυτό συνεπάγεται.

Έτσι η Ελλάδα, με τη δική της, πάνω του μέσου όρου της ΕΕ «ανάπτυξη», τη βλέπει να γκρεμίζεται στο 10% της περσινής, σε ένα μόνο χρόνο. Και είναι λογικό όταν χώρες βαριάς βιομηχανικής παραγωγής σε συνθήκες κρίσης  θα παρουσιάσουν πτώση 40-50% ,η Ελλάδα («μικροιμπεριαλιστική» σύμφωνα με το θλιβερό σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ ), να βουλιάζει αναπτυξιακά κατά 93%.

Ας δούμε πάλι από τη «Ναυτεμπορική» την ακριβή αναφορά του κορακιού Αλμούνια  για την Ελλάδα, πριν καταλήξει στη απειλή της «επιτήρησης» :

«…Η οικονομική δραστηριότητα συνέχισε να αναπτύσσεται πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, με ρυθμούς κοντά στο 3% το 2008. Πάντως, η οικονομική δραστηριότητα επιβραδύνθηκε το 2008, ειδικότερα στο δεύτερο μισό του έτους, με κύρια αιτία την πτώση της εσωτερικής ζήτησης, ενώ οι εξαγωγές υπηρεσιών, ειδικότερα στον τομέα των μεταφορών, παρουσίασαν μεγάλη μείωση.

Η δραστηριότητα αναμένεται να επηρεαστεί ιδιαίτερα από τη διεθνή οικονομική κρίση και παρά τα θετικά πρόσημα, η οικονομική ανάπτυξη θα είναι βραδεία το 2009 και θα στηρίζεται απόλυτα στην εσωτερική ζήτηση. Σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας στις διεθνείς αγορές, η επιδείνωση των πιστωτικών όρων αναμένεται να μειώσει την ιδιωτική κατανάλωση, ενώ οι επενδύσεις θα περιοριστούν ακόμα περισσότερο.

Η επιδείνωση του οικονομικού περιβάλλοντος στην Ευρωζώνη και στη Νοτιο-Ανατολική Ευρώπη, σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους της μονάδας εργασίας πάνω από το μέσο όρο της Ευρωζώνης, θα επηρεάσει τις εμπορικές εξαγωγές, οι οποίες αναμένεται να μειωθούν το 2009.

Επίσης, οι υπηρεσίες στον τομέα των μεταφορών και του τουρισμού είναι όλο και περισσότερο ευάλωτες στο αντίξοο διεθνές περιβάλλον και προβλέπεται ότι θα περιοριστούν, γεγονός που συνεπάγεται τη μηδενική συνεισφορά των καθαρών εξαγωγών στην αύξηση του ΑΕΠ. Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αναμένεται να παραμείνει ανώτερο του 12,50 % του ΑΕΠ σε όλη την εξεταζόμενη περίοδο».

Όσο για τη περίφημη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, που ως συνήθως καταγράφεται αρνητική και διαρκώς επιδεινώνεται, αυτός είναι ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός, όσο κι αν προσπαθούν να μας παραμυθιάζουν. Οι εργάτες υφίστανται άγρια ληστρική εκμετάλλευση, με μισθούς κατά 40% μικρότερους του μέσου όρου της ΕΕ.(Το αυξημένο κόστος «της μονάδας εργασίας» κατά τον Αλμούνια, δεν οφείλεται βέβαια στους μισθούς, αλλά στην υστέρηση της χρήσης προωθημένης τεχνολογίας, χαραχτηριστικό εξαρτημένης καπιταλιστικής χώρας). Τα καπιταλιστικά κέρδη ιδίως κάποιων  κλάδων όπως οι Τράπεζες-τοκογλύφοι, φτάνουν σε επίπεδα ρεκόρ, ετήσιας αύξησης του 200%, αλλά οι ελληνικές επιχειρήσεις  δεν είναι ανταγωνιστικές. Και αυτό είναι αλήθεια: το ποσοστό της εκμετάλλευσης, η απόλυτη υπεραξία, σε συνθήκες σαπισμένου ιμπεριαλισμού, δεν σε καθιστούν «ανταγωνιστικό». Όσο και να εξαθλιώσει μια εξαρτημένη αστική τάξη το προλεταριάτο της, δεν θα «αφεθεί» να κερδίσει αγορές και αυτονομία από τα μονοπώλια τα οποία υπηρετεί και από τα οποία είναι ελεγχόμενη πλέρια.

Τα αποτελέσματα της κρίσης στη χώρα, η εργατική τάξη τα βιώνει ήδη. Η ανεργία δεν «έρχεται», είναι εφιαλτικά ήδη παρούσα και χτυπάει εξοντωτικά, κύρια  τους «προβοκάτορες» κατά την Παπαρήγα και το σινάφι της, δηλαδή τη «νέα εργατική βάρδια»

‘Όταν το ιμπεριαλιστικό «διευθυντήριο» μιλάει για ανεργία 9,4% αλλά κυρίως για αρνητική πορεία της απασχόλησης, με δεδομένο πως η απασχόληση στη χώρα  δεν παρά κατά  ένα 60% «ελεγχόμενη και μετρήσιμη» – βλέπε «μπλοκάκια», ανασφάλιστη εργασία, μη μέτρηση μεταναστών προλετάριων – αυτό σημαίνει πως η ζοφερή σημερινή κατάσταση φέρνει τον αυριανό εφιάλτη που ζει ήδη η Ισπανία, με πραγματική ανεργία κοντά στο 30%.

Τέλος αξίζει να αναφέρουμε πως αυτό που για τους αστούς τεχνοκράτες θεωρείται το μόνο θετικό της περιόδου, σε συνθήκες ύφεσης και παρατεταμένης κρίσης σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η κάποια μείωση του πληθωρισμού, δεν είναι παρά απότοκο της αναγνωρισμένης δραματικής πτώσης της κατανάλωσης, λόγω της συμπίεσης της αγοραστικής δύναμης των εργαζόμενων στα κατώτερα δυνατά επίπεδα επιβίωσης. Δεν πρόκειται για έλεγχο του πληθωρισμού αλλά για ένδειξη πως το φάσμα του «αντιπληθωρισμού» είναι πια ορατό, όπως αναγνωρίζουν κορυφαίοι Αμερικανοί οικονομολόγοι. Και αντιπληθωρισμός σημαίνει το τελευταίο στάδιο της ύφεσης.( ας θυμηθούμε πως εμφανίστηκε στη προπολεμική Γερμανία, στη Χιλή του Πινοσέτ κλπ).

Η εργατική τάξη ασφυχτιά και το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ ξέρει καλά πως αυτά που θα ακολουθήσουν σαν αυθόρμητα κατ΄ αρχήν ξεσπάσματα – όπως ο μαχητικός νεολαιίστικος ξεσηκωμός του Δεκέμβρη- θα είναι και «εκτός των τοιχών» του αστικού πολιτικού παιχνιδιού και φοβάται πως θα ανατρέψουν αντεπαναστατικά «δεδομένα» που κυριαρχούν χρόνια.

Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η πιο απροκάλυπτη καταστολή, βαθαίνει η φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής, ποινικοποιείται η αντικαπιταλιστική στάση «προληπτικά».

Το μοναρχοφασιστικό κόμμα της ΝΔ με τη συμμαχία των ναζιφασιστών του ΛΑΟΣ  και των αναίσχυντων προδοτών του «Κ»ΚΕ, έχοντας εξασφαλίσει την ανοχή των άλλων αστικών και αναθεωρητικών κομμάτων που οι αντιφάσεις και παλινωδίες τους τα καθιστούν αναποτελεσματικό αντίπαλο δέος, προχωρά στο δρόμο της άρσης ακόμη και στοιχειωδών αστικοδημοκρατικών καταχτήσεων.

Δεν είναι όμως μόνοι τους, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της δεν θα κάτσουν σα σφαχτάρια. Οι επαναστάτες κομμουνιστές χωρίς αυταπάτες και μικρομεγαλισμούς αλλά με επίγνωση του επαναστατικού τους χρέους, θα είναι παρόντες.

Διαβάστε Περισσότερα »

Για τη σημερινή κρίση του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο

14η Σύνοδος της Σύσκεψης Μαρξιστικών-Λενινιστικών Κομμάτων και Οργανώσεων (ICMLPO)

Για τη σημερινή κρίση του καπιταλισμού στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο

Τα τραγικά γεγονότα στην Ανατολική Ευρώπη με την κατάρρευση των χωρών του πρώην σοσιαλιστικού μπλοκ με επικεφαλής την Σ. Ένωση και την πτώση του τείχους του Βερολίνου, οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης, φώναζαν παντού για νίκη και έψελναν το «Ρέκβιεμ» του μαρξισμού.  Διακήρυτταν ότι η επανάσταση άνηκε στο παρελθόν, ότι η ανθρωπότητα είχε φτάσει στο «τέλος της ιστορίας» και ότι ο καπιταλισμός ήταν δυνατό να υπάρξει, να αναπτυχθεί χωρίς δυσκολίες και ότι αποτελούσε το αιώνιο κοινωνικό σύστημα.

Δεν χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ για να διαψευσθεί ουσιαστικά όλη αυτή η προπαγάνδα. Θάφτηκε από την δυναμική του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.  Μέχρι σήμερα, οι κρίσεις και οι συγκρούσεις διαδέχονταν διαρκώς η μία την άλλη: 1993, 1997, 2001, 2003 συνοδευόμενες από το μαρασμό της ευρωπαϊκής και ιαπωνικής οικονομίας, μέχρι τη σημερινή κρίση η οποία εκφράζει όλα τα συσσωρευμένα προβλήματα του παρελθόντος.

Οι ίδιοι οι αστοί οικονομολόγοι αναγνωρίζουν ότι η παρούσα κρίση μπορεί να συγκριθεί με αυτή που εμφανίστηκε το 1929. Ένα χαρακτηριστικό αυτής της κρίσης, που την ξεχωρίζει από προηγούμενες, είναι ότι ξεκίνησε στις ΗΠΑ και από εκεί απλώθηκε σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μια κρίση μεγάλων διαστάσεων που, αρχικά, εκδηλώθηκε στην σφαίρα της χρηματιστικής κυκλοφορίας αλλά έχει τις ρίζες της στην παραγωγική οικονομία. Είναι μια κρίση υπερπαραγωγής που συσσωρεύει μεγάλα αποθέματα εμπορευμάτων τα οποία δε μπορούν να πουληθούν λόγω της έλλειψης χρημάτων στα χέρια της εργατικής τάξης και του λαού γενικότερα, περιορίζοντας σε ακραίο βαθμό την κατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών που το καπιταλιστικό σύστημα και ο ιμπεριαλισμός παράγει με αναρχικό τρόπο.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα παρατηρήθηκαν αρνητικοί ρυθμοί ανάπτυξης στην οικονομία, συμπεριλαμβανομένης και της βιομηχανικής παραγωγής, των ΗΠΑ, της Αγγλίας, της Γερμανίας και των άλλων δυνάμεων. Όλη αυτή η κατάσταση μειώνει τις πιθανότητες του καπιταλισμού να μετριάσει τα αποτελέσματα της κρίσης, όπως έκανε παλιότερα. Το 2001 είχαν την δυνατότητα να λύσουν την κρίση με οικονομικά μέτρα, κάτι που δεν είναι εφικτό σήμερα.

Πιστεύουμε ότι η κρίση θα διαρκέσει πολύ και θα βαθύνει ακόμη περισσότερο. Καμία χώρα δεν θα ξεφύγει από τις επιπτώσεις της. Αυτή η κρίση πηγάζει από την όξυνση των αξεπέραστων αντιφάσεων του καπιταλισμού: αναρχία στην παραγωγή, ανταγωνισμός του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής με ατομική συσσώρευση πλούτου. Αναδεικνύει την αποτυχία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Η κρίση αυτή περιλαμβάνει την κρίση στην αγορά ακινήτων, στους τομείς της ενέργειας, των τροφίμων και του περιβάλλοντος οι οποίες επέτειναν τα καταστροφικά της αποτελέσματα.

Οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιπτώσεις

Τα μονοπώλια επιχειρούν να μετακυλήσουν το βάρος της κρίσης στους εργάτες όλων των χωρών, στους λαούς και τα εξαρτημένα έθνη. Οι θεμελιώδεις αντιφάσεις (κεφάλαιο-εργασία, ιμπεριαλισμός-λαός, μεταξύ των μονοπωλίων και μεταξύ των ιμπεριαλιστών) του καπιταλιστικού συστήματος και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, συνεχώς οξύνονται.  

Παρά τη σημαντική οικονομική υποστήριξη από τους δημόσιους πόρους των ιμπεριαλιστικών κρατών, οι μεγάλες τράπεζες και τα χρηματο-πιστωτικά ιδρύματα πτωχεύουν, οι μεγάλες και οι μεσαίες βιομηχανικές επιχειρήσεις κλείνουν ενώ γίνονται νέες ενώσεις τραπεζών και επιχειρήσεων προς όφελος λίγων μονοπωλιστών και εις βάρος άλλων. Η κρίση χτυπάει τους εργάτες: εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες πετιούνται στο δρόμο σε όλες τις χώρες – στις ΗΠΑ, αυτό το χρόνο, απολύθηκαν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια εργάτες – μειώνονται μισθοί και περικόπτονται, αν όχι εντελώς, κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις.     

Η κρίση έκανε σαφές για μια ακόμη φορά ότι η ανάπτυξη και η κοινωνική πρόοδος των λαών δεν είναι δυνατή στον καπιταλισμό και επίσης έδειξε ότι η απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των λαών μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Η πάλη

Ως μαρξιστές-λενινιστές κομμουνιστές, διακηρύσσουμε την καταδίκη μας όσων είναι υπεύθυνοι για την κρίση και όσων επωφελούνται από αυτή,  των ιμπεριαλιστών και των μονοπωλίων, ιδιαίτερα των αμερικάνικων. Καταδικάζουμε την πολιτική μετακύλισης των βαρών της κρίσης στους εργάτες και αγωνιζόμαστε ώστε να πληρώσουν τα μονοπώλια και η πλουτοκρατία.

Καλούμε τους εργάτες να σχηματίσουν ένα πλατύ μέτωπο εναντίον των απολύσεων, περικοπών και της διάλυσης συνδικάτων. Απαιτούμε αυξημένους μισθούς. Είναι ανάγκη να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των λαών εναντίον του ιμπεριαλισμού, της πληρωμής των εξωτερικών χρεών και της ιδιωτικοποίησης των βασικών υπηρεσιών.

Καλούμε σε ενότητα των δημοκρατικών, πατριωτικών και επαναστατικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης.

Μόνο ο αγώνας θα μας δώσει αυτά που μας αρνείται ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός.

Άγιος Δομίνικος

Δομινικανή Δημοκρατία

Νοέμβρης  2008

Διαβάστε Περισσότερα »