Προκλητικός και θρασύτατος ο ανίκανος και ψοφοδεής πρωθυπουργός ζητά εκ νέου «νωπή εντολή» με σημαίες: «πάγωμα» μισθών και συντάξεων – κατάργηση του Ασύλου και απαγόρευση των διαδηλώσεων με φασιστικούς νόμους
Σε όσους παρακολουθούσαν την πορεία της ελληνικής οικονομίας την τελευταία πενταετία και είχαν μια σχετικά ακριβή εικόνα της εξέλιξης των πραγματικών δεδομένων της που προέκυπταν απ’ την εφαρμογή της ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και συνάμα διαπίστωναν την εξόφθαλμη ανικανότητα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, ειδικότερα του αδαούς οικονομικού κυβερνητικού επιτελείου, ήταν φανερό ότι αργά ή γρήγορα η οικονομία της χώρας θα οδηγηθεί αναπόφευχτα σε χρεοκοπία, όπως και οδηγήθηκε, κι αυτό ανεξάρτητα απ’ την παγκόσμια οικονομική κρίση και πολύ πριν αυτή ξεσπάσει.
Εν συντομία τα καταστροφικά αποτελέσματα της πενταετούς εφαρμογής της ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής: δυο φορές η οικονομία της χώρας σε επιτήρηση των αρμόδιων Οργάνων της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, τεράστια και συνεχώς αυξανόμενη μαζική ανεργία, υψηλός πληθωρισμός και απανωτά κύματα πρωτοφανούς ακρίβειας, μείωση των επενδύσεων, μεγάλη πτώση του πραγματικού μισθού των εργαζομένων, ασύλληπτη αύξηση των ελλειμμάτων, πελώρια αύξηση του εξωτερικού χρέους (διπλασιάστηκε απ’ το 2004) κλπ., και τέλος χρεοκοπία της οικονομίας με συγκαλυμμένο έλεγχο απ’ το ΔΝΤ.
Και όλα αυτά πολύ πριν εκδηλωθεί η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής, η οποία κατά το ανίκανο και αδαές οικονομικό επιτελείο των Παπαθανασο-Αλογοσκούφηδων δεν θα έπληττε δήθεν την ντόπια καπιταλιστική οικονομία, αφού αυτή ήταν τάχα «θωρακισμένη» απ’ τα ανύπαρκτα κυβερνητικά μέτρα.
Αυτή η καταστροφική πορεία της οικονομίας εκφράζει την παταγώδη αποτυχία της ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής αλλά και την κραυγαλέα, κλασικής μορφής ανικανότητα και πλήρη αδυναμία της κυβέρνησης αντιμετώπισης των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας που κατέληξε σε χρεοκοπία της κυβέρνησης Καραμανλή – μια καταστροφική πορεία που συμπαρέσυρε σε κατάρρευση και την ίδια την κυβέρνηση με τον ανίκανο σοβαροφανή πρωθυπουργό της που το μόνο «προσόν» που απέκτησε στη διάρκεια της πενταετίας είναι η ανιαρή ανάγνωση κακογραμμένων και κενών περιεχομένου, μα και πολύ κάτω του μετρίου, εκθέσεων ιδεών περί «υπευθυνότητας», «σοβαρότητας», κλπ., σπάνια περίπτωση άβουλου και ψοφοδεούς πρωθυπουργού, που δεν μπορούσε παρά να οδηγηθεί πρόωρα στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας, άχρηστου πλέον και για την τάξη που υπηρετεί, την αντιδραστική αστική τάξη, που τον πέταξε σαν στειμμένη λεμονόκουπα στα σκουπίδια.
Και μετά την καταστροφική αυτή πορεία της οικονομίας – το τεράστιο μέγεθός της δεν έχει ακόμα με ακρίβεια εκτιμηθεί – ο σοβαροφανής πρωθυπουργός των «νταβατζήδων», ένας διεφθαρμένος ως το κόκαλο πρωθυπουργός, πρωταγωνιστής, μαζί με τη μαφιόζική συμμορία του στενού του περιβάλλοντος, των «ιερών» σκανδάλων του Βατοπεδίου, της Siemens, των «δομημένων ομολόγων», των γαλάζιων κουμπάρων μαφιόζων, κλπ., ένας πρωθυπουργός που επί των ημερών του εγκαινιάσθηκε και προωθήθηκε η στενότατη διασύνδεση-σύμφυση σε ενιαίο μπλοκ: εγκληματικών μαφιόζικων συμμοριών-επιχειρηματιών καπιταλιστών-πολιτικών-υπουργών κυβερνήσεων a la ΗΠΑ-Ιταλία (περίπτωση Παναγόπουλου-Βλαστού-Τρομπούκη-Μαρκογιαννάκη-Καμμένου), που όλα τα συγκάλυψε, έχει το θράσος, σε πόζες a la Ντούτσε, και πρόσφατα στα debate, να ζητά – και μάλιστα αφού για 5η κατά σειρά φορά δεν κατάφερε ούτε κρατικό προϋπολογισμό να καταρτίσει – εκ νέου «νωπή εντολή» για να συνεχίσει το ίδιο καταστροφικό έργο: δηλ. την εφαρμογή της ίδιας και πλήρως αποτυχημένης ακραίας νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής συνοδευόμενης με το μόνιμο «πάγωμα» των μισθών και συντάξεων αλλά και την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την απαγόρευση των διαδηλώσεων με φασιστικούς νόμους.
Επιπλέον ο ελληνικός λαός διαπιστώνει σήμερα ότι η ελληνική οικονομία πλήττεται σφοδρότατα απ’ την παγκόσμια οικονομική κρίση και επομένως οι βλακώδεις, περί «θωρακισμένης» απέναντι στην κρίση οικονομίας, ισχυρισμοί που δεν είχαν μα ούτε μπορούσαν να έχουν καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα των εξελίξεων της διεθνούς και ντόπιας καπιταλιστικής οικονομίας (ανεδαφικοί ισχυρισμοί-ανοησίες ενός ανόητου και ακραία ανεύθυνου πρωθυπουργού). Όμως ακόμα και η δεξιά μεγαλοαστική «Καθημερινή», που δεν μπορεί να αγνοήσει τη σημερινή οδυνηρή οικονομική πραγματικότητα, διαψεύδει τις ουρανομήκεις Καραμανλικές κοτσάνες σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα: «η κρίση πλήττει με σφοδρότητα όλους τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι εισροές στο επτάμηνο, από τη ναυτιλία, τον τουρισμό και τις εξαγωγές είναι μειωμένες κατά 7 δισ. Ευρώ σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Η εικόνα είναι χειρότερη στη βιομηχανία, όπου τον Ιούλιο ο κύκλος εργασιών μειώθηκε κατά 27,8% ενώ οι νέες παραγγελίες κατέγραφαν πτώση κατά 33,7% σε σχέση με τον ίδιο μήνα του προηγούμενου χρόνου» («Καθημερινή», 19/9/2009, σελ.1).
Αλλά μεγάλη πτώση σημείωσε και ο τζίρος στον τομέα του χονδρεμπορίου. Σύμφωνα με τα πρόσφατα (10/9/2009) στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας (ΕΣΥΕ), ο δείκτης κύκλου Εργασιών στο χονδρικό εμπόριο του Β΄ τριμήνου 2009 παρουσίασε πτώση κατά 15,3%, σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2008.
Μόνιμη πτώση παρουσιάζει και η οικοδομική δραστηριότητα που την περίοδο Γενάρη-Ιούνη 2009 κατέγραψε πτώση 15,6% στον αριθμό των οικοδομικών αδειών, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ.
Χαρακτηριστικό της χειροτέρευσης της κατάστασης της οικονομίας είναι οι ακάλυπτες επιταγές και οι απλήρωτες συναλλαγματικές που τους πρώτους μήνες του 2009 εκτινάχθηκαν στα 2,3 δισ. Ευρώ από 825 εκατ. Ευρώ που ήταν το αντίστοιχο του 2008 διάστημα.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα που η κυβέρνηση κατά καιρούς ισχυρίζονταν ότι θα διαμορφωθεί κάτω του 3%, με προτελευταία εκτίμηση 3,7%, τώρα ομολογεί δια στόματος Γ.Παπαθανασίου, ενός άλλου χαζοχαρούμενου υπουργού που τώρα έχει χάσει το γέλιο του, ότι θα διαμορφωθεί στο 6% του ΑΕΠ, στην πραγματικότητα είναι πολύ μεγαλύτερο και αναμένεται να ξεπεράσει το 10%.
Το δημόσιο χρέος ανακοινώνεται ότι έχει φτάσει στο 111,8% ως ποσοστό του ΑΕΠ το Α΄τρίμηνο («Καθ.», 13/6/09), ενώ στην πραγματικότητα ξεπερνά το 115% (το 2004 μετά την απογραφή ήταν 97,8%), η δε διαβόητη «ανάπτυξη» που ανακοινώνεται απ’ την κυβέρνηση –0,3%, αναμένεται γύρω στο –2%.
Το εξωτερικό χρέος που το 2004 ήταν 185,95 δισ. Ευρώ διπλασιάστηκε μέσα στην 5ετία φτάνοντας στο αστρονομικό ποσό των 369,1 δισ. Ευρώ («Καθημερινή» 1/7/2009).
Η μαζική ανεργία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ σημείωσε μεγάλη αύξηση: από 7,3% τον Ιούνη 2008 ανήλθε σε 8,9% τον περασμένο Ιούνη, ενώ το πραγματικό ποσοστό είναι πάνω από διπλάσιο και τα επόμενα χρόνια οι άνεργοι αναμένονται να ξεπεράσουν το 1 εκατομμύριο. Ακόμα και οι προβλέψεις των ρεφορμιστών της ΓΣΕΕ επιβεβαιώνουν αυτή την εξέλιξη αφού σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ η ανεργία το 2010 θα ξεπεράσει το 15.5% και το 2015 θα εκτιναχθεί στο 17%. Αυτές τις μέρες η χρεοκοπία της ασφαλιστικής εταιρίας «ΑΣΠΙΣ» (λουκέτο σε 4 εταιρίες του ομίλου) και της εταιρίας «Σκουρτης» (μένουν στο δρόμο γύρω στις 3000 εργαζόμενοι), τα προβλήματα στη ναυτιλία (περίπτωση κατάσχεσης πλοίων Αγούδημου με πάνω από 600 εργαζόμενους) και των ναυπηγείων Σκαραμαγκά εξαιτίας της διαμάχης της Thiessen-Krupp και του ελληνικού δημοσίου (απειλούνται μ’ απόλυση 1500 εργαζόμενοι) αναμένεται να προσθέσουν ακόμα μερικές χιλιάδες στη μαζική ανεργία.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, 2,2 εκατομμύρια ζουν πολύ κάτω απ΄ το όριο της φτώχειας (άνεργοι, συνταξιούχοι, ημιαπασχολούμενοι μισθωτοί, φτωχοί αγρότες, ξένοι εργαζόμενοι, κλπ.).
Στην 5ετία η κατάσταση της εργατικής τάξης σημείωσε ραγδαία και δραματική χειροτέρευση, μ’ αποτέλεσμα να βαθαίνει διαρκώς η εξαθλίωση των εργαζομένων και να δρα με όλο ένα και μεγαλύτερη ένταση ο δήθεν «ξεπερασμένος» (κατά τους αστούς και χρουστσοφικούς ρεβιζιονιστές) ο νόμος της απόλυτης εξαθλίωσης του προλεταριάτου.
Η επίθεση του κεφαλαίου στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και γενικά στα συμφέροντά τους θα συνεχιστεί και μετά τις εκλογές, όποια κυβέρνηση κι’ αν συγκροτηθεί.
Για την εργατική τάξη και τις πλατιές λαϊκές μάζες δεν μένει άλλος δρόμος παρά η συνέχιση και ένταση της ταξικής πάλης για την απόκρουση των διαρκών επιθέσεων του κεφαλαίου που προσπαθεί να ρίξει το σύνολο των βαρών της κρίσης στις πλάτες τους – πάλη που για να είναι νικηφόρα απαιτεί ενότητα και μαζικότητα των κινητοποιήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου