Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Ανασύνταξη, αρ.φυλ. 345, 1-15/5/2011

Ανασύνταξη, αρ.φυλ. 345,1-15/5/2011

Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Κινητοποιήσεις ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στις 4/6

Η ΓΣΕΕ από κοινού με την ΑΔΕΔΥ πραγματοποιούν συλλαλητήριο διαμαρτυρίας το Σάββατο 4 Ιουνίου στις 11 π.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος.

Διαβάστε Περισσότερα »

Ανακοίνωση της Γραμματείας του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ) για τις δημοτικές εκλογές (αποσπάσματα)

Η Γραμματεία της ΚΕ του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ) εξέδωσε ανακοίνωση με ημερομηνία 23 Μάη με τίτλο “Για τις εκλογές στις 22 Μάη” η οποία ξεκινάει με την διαπίστωση ότι “το αποτέλεσμα των δημοτικών και τοπικών εκλογών δε δέχεται διαφορετικές αναγνώσεις, είναι μια ηχηρή νίκη της δεξιάς και μάλιστα συντριπτική. Και όχι μόνο λόγω της συντριπτικής ανόδου του Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ), αλλά και λόγω της εισόδου στο προσκήνιο του κόμματος Ενότητα, Πρόοδος και Δημοκρατία (UPyD)” και συνεχίζει “Είναι αλήθεια ότι η Ενωμένη Αριστερά (IU) αύξησε τα ποσοστά της αλλά μόνο κατά μια μονάδα σε εθνικό επίπεδο, χάνοντας μάλιστα ένα σημαντικό κάστρο, την Κόρντοβα” […] “Παρερμηνείες δε μπορούν να γίνουν: Η Ισπανία έκανε δεξιά στροφή” […] “Ο εχθρός θα έχει μεγαλύτερη ελευθερία να εφαρμόσει το πρόγραμμα της εξόντωσης των κατακτήσεων του προλεταριάτου”. [..] “Μετά από αυτή την ήττα είναι σαφέστερο το σύνθημα ενάντια ότι ενάντια στο μπλοκ της ολιγαρχίας και της δεξιάς, υψώστε το μπλοκ του λαού και της Δημοκρατίας”.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Κυκλοφορεί η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ αρ.φυλ. 345 (1-15/5/2011)

Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση.

- Βάρβαρη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στους απεργούς διαδηλωτές. Αιματοκύλησαν την ειρηνική διαδήλωση
- Οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ: ολοένα και δεξιότερα στον ίδιο προδοτικό ρεφορμιστικό δρόμο
μ’ αποκορύφωμα την ανοιχτά φιλοιμπεριαλιστική στάση με την εγκατάλειψη της αντιιμπεριαλι-
στικής θέσης-συνθήματος «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ» και τον προκλητικό εξωραϊσμό της ιμπερια-
λιστικής εξάρτησης
- ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»
- Επίσχεση εργασίας των εργαζομένων στον όμιλο ξένων γλωσσών Interlingua. Αλληλεγγύη στον αγώνα τους
- 9η Μάη - Ζήτω η μεγάλη αντιφασιστική ΝΙΚΗ των λαών υπό την καθοδήγηση του ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ
Διαβάστε Περισσότερα »

Βάρβαρη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ στους απεργούς διαδηλωτές

Αιματοκύλησαν την ειρηνική διαδήλωση

Η καθυστέρηση κήρυξης δεύτερης πανεργατικής απεργίας μέσα στο 2011 από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, δείχνει ότι αυτή η ολιγωρία δεν σημαίνει απλά την ανεπάρκεια τους να εκπροσωπήσουν επάξια το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και την πραγματική τους στάση υποταγής απέναντι στο διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις-υπηρέτες τους. Ταυτόχρονα, είναι σαφής η ανεπάρκεια και των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά να κάνουν στην άκρη τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές ηγεσίες των εργατοπατέρων τόσο των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ όσο και του ρεφορμιστικού ΠΑΜΕ, και να βοηθήσουν στην αναγέννηση του εργατικού κινήματος. Αυτό φάνηκε έντονα στην καθιερωμένη πολλαπλότητα συγκεντρώσεων για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, που βέβαια οδήγησε και στην πολύ μικρή μαζικότητα αυτών των συγκεντρώσεων. Παρόλα αυτά, η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας ήταν αρκετά ικανοποιητική, με μαζικά μπλοκ σωματείων, εκπαιδευτικών και φοιτητών. Το ΠΑΜΕ, πιστό στην διασπαστική, νομιμόφρονα, και τελικά απεργοσπαστική τακτική του έκανε ξεχωριστή συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία, εμποδίζοντας έτσι την ακόμη μεγαλύτερη μαζικότητα της απεργιακής κινητοποίησης.

Η απεργιακή διαδήλωση δέχτηκε μία από τις πιο άγριες και δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, οι οποίες εντελώς απρόκλητα επιτέθηκαν σε μπλοκ διαδηλωτών, χτυπώντας τους βάρβαρα με γκλομπ και χημικά. Το αποτέλεσμα ήταν να μεταφερθούν σε νοσοκομεία 97 διαδηλωτές, πολλοί εκ των οποίων με τραύματα στο κεφάλι. Όπως έγινε ευρέως γνωστό, ο διαδηλωτής Γιάννης Καυκάς τραυματίστηκε απ’ τη βάρβαρη δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ βαριά στο κεφάλι και μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, όπου όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΕΙΝΑΠ διαπιστώθηκε ότι βρισκόταν σε «βαριά, προθανάτιο κατάσταση» και με «τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα». Αναγκάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργείο, όπου οι γιατροί πάλεψαν να τον κρατήσουν στη ζωή και για μέρες βρέθηκε σε κωματώδη κατάσταση στην εντατική. Η οικογένεια του Γιάννη Καυκά έχει απευθύνει έκκληση για συλλογή στοιχείων που να δείχνει την επίθεση των ΜΑΤ εναντίον του, ώστε να τιμωρηθούν οι αστυνομικοί που το έκαναν. Ακόμη, πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα, από τα Προπύλαια προς τη Βουλή, καθώς και σε άλλες πόλεις, δυναμικό και μαζικό συλλαλητήριο καταγγελίας της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας, όπου τα ΜΑΤ, παρά το όργιο καταστολής της προηγούμενη μέρας, έσπασαν την πορεία σε τρία κομμάτια με δακρυγόνα και κρότου λάμψης.

Βέβαια, δεν πρέπει να εκπλήσσει ιδιαίτερα αυτή η δολοφονική επίθεση των κρατικών κατασταλτικών δυνάμεων (παρά την ιδιαίτερη μανία με την οποία τα ΜΑΤ χτύπησαν τους διαδηλωτές), αφού εντάσσεται μέσα στο γενικότερο προτσές της φασιστικοποίησης που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια και οξύνεται μέρα με τη μέρα σε κάθε επίπεδο, με την αναβάθμιση της κρατικής τρομοκρατίας και τη συνεργασία του αστικού κράτους με τη ναζιστική συμμορία της «Χρυσής Αυγής». Μερικές μέρες πριν την απεργία της 11 Μαΐου, προσήχθησαν ξαφνικά τέσσερα άτομα ως «υπεύθυνοι» για τον εμπρησμό της Μαρφίν στις 5 Μαΐου 2010, που οδήγησε στο θάνατο τριών ανθρώπων, με βάση το «δήθεν» περιεχόμενο των χαφιεδοκάμερων, που βέβαια δεν ελέγχεται και δεν δίδεται στη δημοσιότητα, και φυσικά χωρίς κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο. Φυσικά, όπως αποδείχθηκε αυτές οι προσαγωγές εντάσσονται στο συνολικό κλίμα της τρομολαγνείας και της ιδεολογικής τρομοκρατίας που προτάσσουν τα αστικά ΜΜΕ, αφού τελικά αποτέλεσαν το προοίμιο για την καταστολή της απεργίας της 11ης Μαΐου. Ακόμη, την Τρίτη 10 Μαΐου, προηγούμενη της απεργίας, οι ναζι-φασίστες της «Χρυσής Αυγής» προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τη δολοφονία τα ξημερώματα της ημέρας ενός ανθρώπου στο κέντρο της Αθήνας από αγνώστους (προφανώς με σκοπό τη ληστεία), ξεκινώντας ρατσιστικές συγκεντρώσεις στη Βικτώρια μαζί με άλλους «αγανακτισμένους» πολίτες και προχωρώντας μέρες τώρα σε ναζιστικά πογκρόμ με μαχαίρια ενάντια σε μετανάστες, καταλήγοντας στο τραυματισμό τουλάχιστον 17 και βέβαια τη δολοφονία ενός μετανάστη στα Κάτω Πατήσια, που μάλλον πέρασε στο «ντούκου» από τη πλευρά του κινήματος. Ταυτόχρονα, οι φασίστες επιτέθηκαν, με την συνεπή όπως πάντα αρωγή των αστυνομικών, στις καταλήψεις αναρχικών Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, και Villa Amalias στη Βικτώρια.

Όλα αυτά τα περιστατικά δεν είναι ξεκομμένα το ένα από το άλλο, ξεκίνησαν πριν την απεργία, και συνεχίστηκαν για μέρες μετά την επίθεση των ΜΑΤ στην απεργιακή διαδήλωση. Τελικά εντάσσονται στη συνολική πορεία φασιστικοποίησης της κοινωνικής ζωής, με την οποία, όπως έχει διαπιστώσει η «Κίνηση», το αστικό κράτος επιδιώκει την υποταγή της εργατικής τάξης και όλου του λαού στις επιταγές του κεφαλαίου, διεθνούς και ντόπιου, και την ένταση της εξάρτησης της χώρας από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά της ΕΕ. Συνεπώς είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ η δημιουργία ενός πλατιού ενωτικού αντιιμπεριαλιστικού και αντιφασιστικού κινήματος που θα δένει την πάλη τόσο ενάντια στην καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων που έρχεται κατευθείαν από τα ιμπεριαλιστικά όργανα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, όσο και την αντίσταση στην αστυνομική καταπίεση και τρομοκρατία των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών και της φασιστικής τρομοκρατίας των θρασύδειλων ναζιστών της «Χρυσής Αυγής», αλλά και της ιδεολογικής τρομοκρατίας των ΜΜΕ. Μόνο έτσι μπορούν να έχουν επιτυχία οι απεργίες και οι αγώνες του εργατολαϊκού κινήματος, το οποίο συνεχίζει να είναι όμηρος των φιλοκυβερνητικών εργατοπατερίστικων ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αλλά και του επίσης φιλοκυβερνητικού (όπως αποδεικνύει η στάση του στις συγκεντρώσεις) ΠΑΜΕ-«Κ»ΚΕ.

Οι σύντροφοι της «Κίνησης για Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55» συμμετείχαν στην απεργιακή-συγκέντρωση και πορεία της Αθήνας διακινώντας την προκήρυξη και εφημερίδα της «Κίνησης», αλλά και προπαγανδίζοντας, αναρτώντας πανό σε διάφορα μέρη και πετώντας τρυκάκια για την εκδήλωση-συζήτηση της 20ης Μάη στο Πολυτεχνείο με θέμα την σημερινή πολιτική κατάσταση και την πολιτική μας πρόταση προς την εργατική τάξη και το κίνημα.

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ: ολοένα και δεξιότερα στον ίδιο προδοτικό ρεφορμιστικό δρόμο μ’ αποκορύφωμα την ανοιχτά φιλοϊμπεριαλιστική στάση με την εγκατάλειψη της αντιιμπεριαλιστικής θέσης-συνθήματος «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ» και τον προκλητικό εξωραϊσμό της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης

Το πρόσφατο συνέδριο (Απρίλης) της ρεφορμιστικής «Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας» (ΠΣΟ) στην Αθήνα – που δεν έχει καμία σχέση με την επαναστατική, ως τα μέσα της δεκαετίας του ΄50, ΠΣΟ – στο οποίο οι διάφοροι «Μαυρίκοι» προπαγάνδισαν τις αστικές-ρεφορμιστικές απόψεις της και επιπλέον διαφήμισαν, σε ντοκιμαντέρ που έδειξαν, και το δάσκαλό τους αρχιπροδότη και πράκτορα του διεθνούς ιμπεριαλισμού σοσιαλδημοκράτη-τροτσκιστή Νικήτα Χρουστσόφ, η ανοιχτά φιλοϊμπεριαλιστική-φιλοΕΕ στάση των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ με την εγκατάλειψη της αντιιμπεριαλιστικής θέσης-συνθήματος «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ», εδώ και τώρα, και ο προκλητικός εξωραϊσμός της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, αλλά και η συνεχιζόμενη απεργοσπαστική τους στάση με τις ξεχωριστές διασπαστικές απεργιακές συγκεντρώσεις-πορείες και στις δυο τελευταίες πανελλαδικές απεργίες, της 23 Φλεβάρη (μετά την απερίγραπτα απολαυστική κωλοτούμπα των ηγετών του ΠΑΜΕ με ακύρωση της εξαγγελθείσας απεργίας για 10 Φλεβάρη) και της 11 Μάη, επιβάλλουν εκ νέου αναφορά στην ολοένα και δεξιότερη ρεφορμιστική γραμμή και τον προδοτικό ρόλο του ΠΑΜΕ.

Ο ολοένα και δεξιότερος ρεφορμιστικός δρόμος του ΠΑΜΕ και των ηγετών του – στα πλαίσια της προδοτικής πολιτικής της ταξικής συνεργασίας στην υπηρεσία των ταξικών συμφερόντων του ντόπιου κεφαλαίου – αλλά και η φιλοϊμπεριαλιστική-φιλοΕΕ στάση του εκφράζεται-συγκροτείται και συνάμα τεκμηριώνεται στα παρακάτω ζητήματα:

1.Ρεφορμιστική γραμμή ταξικής συνεργασίας. Η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΜΕ, που καθοδηγείται απ τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες του χρουστσοφικού «Κ»ΚΕ, είναι ένα απ’ τα ρεφορμιστικά «ρετάλια» της επίσης ρεφορμιστικής Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ), που προήλθε απ’ την παλιά επαναστατική ΠΣΟ, η οποία αρχές-μέσα της δεκαετίας του ΄50 εκφυλίστηκε οριστικά στη μετέπειτα και σημερινή ρεφορμιστική και φιλοϊμπεριαλιστική ΠΣΟ, κι’ αυτό εξαιτίας της επιβολής και κυριαρχίας του αντεπαναστατικού χρουστσοφικού ρεβιζιονισμού στο διεθνές εργατικό κίνημα.

Απ’ τη ρεφορμιστική πλέον ΠΣΟ εγκαταλείφτηκε, α) η ταξική γραμμή της επαναστατικής ταξικής πάλης του προλεταριάτου – γραμμή, μεταξύ άλλων, υπεράσπισης και των ταξικών συμφερόντων της εργατικής τάξης – αλλά και β) εκείνη της αντιιμπεριαλιστικής πάλης του προλεταριάτου και των συνδικάτων, ενώ σ’ αντικατάστασή τους υιοθετήθηκε η ρεφορμιστική γραμμή της ταξικής συνεργασίας δηλ. γραμμή υποταγής στην αστική τάξη και υπεράσπισης έμμεσα-άμεσα των συμφερόντων του κεφαλαίου και μια φιλοϊμπεριαλιστική στάση.

Έτσι αν η παλιά επαναστατική ΠΣΟ ήταν το «σχολείο για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό» αλλά και διαμόρφωσης επαναστατικής ταξικής συνείδησης του προλεταριάτου, η νέα ρεφορμιστική ΠΣΟ και το ΠΑΜΕ, βαδίζοντας στα χνάρια του παλιού ρεφορμισμού της σοσιαλδημοκρατίας, δεν είναι και δεν μπορούν να αποτελέσουν συνδικαλιστικές παρατάξεις «σχολεία για το σοσιαλισμό» (1869) όπως θεωρούσε τα συνδικάτα ο Καρλ Μαρξ, κι αυτό για τους παρακάτω λόγους:

Πρώτο, η κυριαρχία της ρεφορμιστικής γραμμής της ταξικής συνεργασίας στις γραμμές τους αλλά και η φιλοϊμπεριαλιστική τους στάση δεν αφήνουν κανένα απολύτως περιθώριο ούτε για τη δημιουργία και ανάπτυξη επαναστατικής ταξικής συνείδησης των εργατών μα ούτε για τη διαμόρφωση και σφυρηλάτηση αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης. Αντίθετα υπονομεύουν την ταξική συνείδηση του προλεταριάτου, δηλητηριάζοντας τους εργαζόμενους με αστικές ρεφορμιστικές αντιλήψεις, και γι’ αυτό αποτελούν «σχολεία» ενσωμάτωσης τμημάτων εργαζομένων στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Δεύτερο, η ΠΣΟ και το ρεφορμιστικό ΠΑΜΕ ανήκουν σ’ εκείνες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις που ο Μαρξ έλεγε ότι ξεφεύγουν ολοκληρωτικά από το σκοπό τους, επειδή «περιορίζονται σ’ έναν πόλεμο αψιμαχιών ενάντια στα αποτελέσματα του σημερινού συστήματος, αντί να δουλεύουν ταυτόχρονα για την ανατροπή του, αντί να χρησιμοποιούν την οργανωμένη τους δύναμη σαν μοχλό για την οριστική απελευθέρωση της εργατικής τάξης, δηλ. για την οριστική κατάργηση της μισθωτής δουλείας» (ΜΑΡΞ). Τρίτο, η ρεφορμιστική ΠΣΟ κατά τη χρουστσο-μπρεζνιεφική περίοδο αλλά και τα ανά τον κόσμο ρεφορμιστικά παρακλάδια της (στην Ελλάδα ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ) πρωτοστάτησε και πήρε δραστήρια μέρος στην εξάλειψη του σοσιαλισμού-κομμουνισμού στη Σοβιετική Ένωση και την παλινόρθωση του καπιταλισμού με την ολόπλευρη στήριξη των, μετά το ΄53, καπιταλιστικού χαρακτήρα οικονομικών μεταρρυθμίσεων σ’ αυτή τη χώρα και στις άλλες χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Τέταρτο, η ΠΣΟ και το ΠΑΜΕ είναι αντίπαλοι και εχθροί του σοσιαλισμού-κομμουνισμού τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο (όπως αυτός έγινε πράξη-οικοδομήθηκε την εποχή των Λένιν-Στάλιν), επειδή προβάλλουν και υπερασπίζουν ακόμα και σήμερα ως «υπαρκτό σοσιαλισμό» τον παλινορθωμένο καπιταλισμό της χρουστσο-μπρεζνιεφικής περιόδου. Τέλος, πέμπτο, οι ρεφορμιστές ηγέτες των ΠΣΟ-ΠΑΜΕ κράτησαν-κρατούν φιλοϊμπεριαλιστική στάση, υπερασπίζοντας τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό της Σοβιετικής Ένωσης της χρουτσο-μπρεζνιεφικής περιόδου αλλά και τις στρατιωτικές της επεμβάσεις στην Τσεχοσλοβακία και το Αφγανιστάν (σ’ εκείνη την περίοδο η Σοβιετική Ένωση ήταν ήδη, εξαιτίας της πλήρους παλινόρθωσης του καπιταλισμού, μια καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική υπερδύναμη).

2. ΠΑΜΕ: απεργοσπαστικός μηχανισμός των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Είναι γνωστό, ότι η ενότητα της εργατικής τάξης και του συνδικαλιστικού κινήματος – αποτέλεσε πάντα και αποτελεί πρωταρχικό στόχο του επαναστατικού συνδικαλισμού τόσο για την επιτυχή υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του προλεταριάτου όσο και για νικηφόρους αγώνες για την οριστική κατάργηση της μισθωτής δουλείας – που είχε υπονομευτεί απ’ τη διασπαστική γραμμή των ρεφορμιστών της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας, αποκαταστάθηκε παλιότερα σε μεγάλο βαθμό με την ίδρυση της επαναστατικής «Κόκκινης Συνδικαλιστικής Διεθνούς» (1920) και ακόμα περισσότερο με την ίδρυση της ΠΣΟ (1945) – ενότητα που στηρίχτηκε στη γραμμή της επαναστατικής ταξικής πάλης για την υπεράσπιση των συμφερόντων του προλεταριάτου αλλά και της αντιιμπεριαλιστικής πάλης. Αυτή η ενότητα που διατηρήθηκε ως τις αρχές-μέσα της δεκαετίας του ΄50 υπονομεύθηκε και καταστράφηκε εντελώς με τον εκφυλισμό της ΠΣΟ σε ρεφορμιστική συνδικαλιστική οργάνωση.

Σχετικά με την επιτυχή υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του προλεταριάτου, στη χώρα μας η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι οι επιθέσεις του ντόπιου κεφαλαίου και των μονοπωλίων της ΕΕ δηλ. όλα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα των κυβερνήσεων του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ και του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ «πέρασαν» και δεν έγινε δυνατό οι επιθέσεις να αποκρουστούν από τους εργαζόμενους. Αυτό οφείλεται πρώτα-πρώτα στην προδοτική ρεφορμιστική γραμμή της ταξικής συνεργασίας – αυτή πάντα βρίσκεται άμεσα-έμμεσα στην υπηρεσία των συμφερόντων του κεφαλαίου – των ρεφορμιστών ηγετών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και των ηγετών των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΠΑΜΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (τα φασιστοειδή της ΔΑΚΕ είναι έτσι κι αλλιώς ανοιχτοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου). Την ευθύνη, λοιπόν, για την εκμηδένιση όλων των κατακτήσεων της εργατικής τάξης φέρνουν αποκλειστικά και μόνο οι εργατοπατέρες ηγέτες όλων ανεξαιρέτως των ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών παρατάξεων.

Μια δεύτερη και κραυγαλέα αιτία της αναποτελεσματικότητας των όποιων ως τώρα αγώνων της εργατικής τάξης είναι η έλλειψη ενότητας-μαζικότητας των απεργιακών κινητοποιήσεων και ο απεργοσπαστικός ρόλος των εργατοπατέρων του ΠΑΜΕ που ευθέως τις υπονομεύει-ματαιώνει. Την τελευταία δεκαπενταετία, οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ (παρακλάδι της ρεφορμιστικής ΠΣΟ), πέρα απ’ το ότι διασπούν την εργατική τάξη και το συνδικαλιστικό κίνημα και ακολουθούν γραμμή ταξικής συνεργασίας, όπως και εκείνοι των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ΠΑΣΚΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, με τις ξεχωριστές απεργοσπαστικού χαρακτήρα συγκεντρώσεις-πορείες, έχουν επιπλέον μετεξελιχθεί-μετατραπεί σε ανοιχτό, μόνιμο και καλά οργανωμένο απεργοσπαστικό μηχανισμό των αστικών κυβερνήσεων, του μοναρχοφασιστικού κόμματος της ΝΔ και του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ, που διευκόλυνε το πέρασμα όλων των αντιλαϊκών μέτρων.

Οι ηγέτες του ΠΑΜΕ, στα πλαίσια εκπλήρωσης του ρόλου τους ως απεργοσπαστικού μηχανισμού των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, διασπούν συστηματικά τις απεργιακές κινητοποιήσεις-πορείες όλων των απεργιών, που δεν κηρύσσουν οι ίδιοι αλλά οι ρεφορμιστές τω ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ ώστε τα απεργιακά συλλαλητήρια να μην αποκτούν την αναγκαία και απαραίτητη μαζικότητα, χωρίς την οποία δεν μπορεί να ασκηθεί η ανάλογη πίεση, ικανή να υποχρεώνει τις εκάστοτε κυβερνήσεις σε απόσυρση και ματαίωση των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων. Όμως η μαζικότητα δεν μπορεί να εξασφαλιστεί χωρίς την ενότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων.

Οι ρεφορμιστές εργατοπατέρες του ΠΑΜΕ κάνουν πως δεν γνωρίζουν – αυτό που ξέρουν και τα παιδιά του νηπιαγωγείου – ότι χωρίς ενότητα δεν μπορεί ποτέ να εξασφαλιστεί η απαραίτητη και αναγκαία μαζικότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων-διαδηλώσεων και ισχυρίζονται, για να δικαιολογήσουν την προδοτική τους διασπαστική στάση, πως με την απάτη των φλυαριών περί «αντεπίθεσης», «αντίστασης»,κλπ. «αποκρούονται» τάχα τα αντιλαϊκά-αντεργατικά μέτρα – ισχυρισμοί που διαψεύδονται απ’ τη σκληρή πραγματικότητα και γελοιοποιούν στο έπακρο τους εμπνευστές τους ρεφορμιστές ηγέτες.

Τη μόνη απεργιακή κινητοποίηση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που δεν τόλμησαν, υπό το βάρος της τότε αναμενόμενης μαζικής συμμετοχής, να διασπάσουν οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ ήταν εκείνη πριν 10 χρόνια για το Ασφαλιστικό (νομοσχέδιο Γιαννίτση) που υποχρέωσε την κυβέρνηση Σημίτη να το αποσύρει. Η επιτυχία αυτής της απεργιακής κινητοποίησης οφείλονταν αποκλειστικά στην ενότητα και τη μαζικότητά της.

3. Ρεφορμιστική γυμναστική των ηγετών του ΠΑΜΕ. Πέραν του μόνιμου και πρωταρχικού στόχου δηλ. τη συστηματική και μόνιμη, προς όφελος του κεφαλαίου, διάσπαση των απεργιακών κινητοποιήσεων όλων των απεργιών που καλούν οι ρεφορμιστές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ – οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις ματαιώνουν τη μαζικότητα των κινητοποιήσεων, εξυπηρετώντας έτσι την προώθηση-επιβολή των αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ – οι ηγέτες του ΠΑΜΕ επιδίδονται κάπου-κάπου και σε ρεφορμιστική γυμναστική. Για εξαπάτηση των οπαδών τους και της εργατικής τάξης κηρύσσουν αραιά και που και καμιά απεργία για την «τιμή των όπλων» δηλ. για εκτόνωση, που την ακολουθούν βέβαια ελάχιστοι εργαζόμενοι, επειδή αντιλαμβάνονται τον προκλητικό εμπαιγμό τους εκ μέρους των ηγετών του ΠΑΜΕ που είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού, γιατί όλοι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι αυτές οι «απεργίες» ποτέ δεν απόκρουσαν ούτε ήταν ποτέ δυνατό να αποκρούσουν τις όποιες επιθέσεις του κεφαλαίου και επειδή αντιλαμβάνονται ότι κάθε φορά το ίδιο θα συμβεί, αν και κάποιες απ’ αυτές τις ελάχιστες περιπτώσεις «απεργιών» καταλήγουν σε διασκεδαστικές κωλοτούμπες των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ όπως συνέβη με εκείνη της 10 Φλεβάρη που τη ματαίωσαν για να ακολουθήσουν την εξαγγελία της πανελλαδικής απεργίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (23 Φλεβάρη).

Και στις ελάχιστες δικές τους απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως και στις ξεχωριστές συγκεντρώσεις διάσπασης των απεργιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, πέρα απ’ τις ρεφορμιστικές φλυαρίες περί «αντεπίθεσης», «αντίστασης», κλπ., οι θέσεις του ΠΑΜΕ στα κεντρικά ζητήματα-αιτήματα των εργαζομένων καθόλου δεν διαφοροποιούνταν, μα ούτε και τώρα διαφοροποιούνται, απ’ εκείνες των ρεφορμιστών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, μάλιστα κάποιες φορές, όπως για τα λεγόμενα «δομημένα ομόλογα» κινήθηκαν δεξιότερα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, επειδή δεν ζητούσαν ούτε καν «επιστροφή των κλεμμένων στα ταμεία», μ’ αποτέλεσμα να γίνονται αντικείμενο κριτικής και δημόσιου χλευασμού απ’ το γνωστό εργατοπατέρα Πολυζωγόπουλο της ΠΑΣΚΕ.

4. Ακραία λατρεία και αποθέωση της αστικής νομιμότητας. Οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, πέρα απ’ την κύρια πλευρά τους που είναι η διάσπαση των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων ώστε να διευκολυνθεί το πέρασμα των, προς όφελος του κεφαλαίου, αντιλαϊκών-αντεργατικών μέτρων εκ μέρους των κυβερνήσεων των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έχουν και μια δεύτερη σημαντική αλλά όχι τόσο ορατή πλευρά δηλ. εκείνη της εθελοντικής υποταγής στην αστική νομιμότητα, που είναι συμπληρωματική της πρώτης. Αυτή η πλευρά που δεν είναι τόσο ορατή επειδή τεχνηέντως συγκαλύπτεται-καμουφλάρεται απ’ τη διαβόητη και κακόφημη «περιφρούρηση των κινητοποιήσεων», αποτελεί τη χαρακτηριστικότερη πλευρά μιας ακόμα δεξιότερης μετατόπισης των ρεφορμιστών ηγετών του ΠΑΜΕ στην κατεύθυνση της εθελοντικής αποδοχής-υποταγής στην αστική νομιμότητα, τη λατρεία και αποθέωσή της εκ μέρους των ηγετών των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ.

Σ’ αυτή την περίπτωση οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ παρουσιάζουν την συμφωνία τους με τις εκάστοτε κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για συστηματική αποφυγή συγκρούσεων των διαδηλωτών τους με την αστυνομία ως «περιφρούρηση των κινητοποιήσεων». Γι’ αυτή την εθελοντική τους υποταγή στην αστική νομιμότητα δικαιολογημένα έχουν αποσπάσει επανειλημμένα κατά καιρούς τους επαίνους και τα συγχαρητήρια των εκπροσώπων των κατασταλτικών μηχανισμών των εκάστοτε κυβερνήσεων.

5. Εθνικισμός-ρατσισμός. Ο εθνικισμός που κυριαρχεί στο «Κ»ΚΕ και εκδηλώνεται ιδιαίτερα έντονα απέναντι στην Τουρκία, Αλβανία, ΠΓΔ Μακεδονίας, κλπ. και σ’ όλα τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» αλλά και σε θέματα σχετικά με την ιστορία του τόπου, κυριαρχεί και στην ηγεσία του ΠΑΜΕ. Προπαντός απέναντι στην Τουρκία και για το θέμα των λεγόμενων «γκρίζων ζωνών» το εθνικιστικό παραλήρημα της Παπαρήγας έφτασε στο αποκορύφωμα, κατηγορώντας όλα τα κόμματα για «εθνική μειοδοσία» και ξεπερνώντας απ’ τα δεξιά όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τα εθνικιστικά κόμματα ΝΔ-ΛΑΟΣ: «η ΝΔ είπε πως δε διάβασε. Ο ΣΥΡΙΖΑ τίποτα. Δεν είδε τίποτε. Αυτά τα θεωρούν εθνικιστικά και ρηχά ζητήματα, τα σύνορα. Είναι κοσμοπολίτες, είναι υπεράνω συνόρων, είναι «μοντέρνοι», αυτά θεωρούνται ντεμοντέ, να ασχολείσαι με τα σύνορα και την άμυνα της χώρας. Ο δε λαλίστατος κ. Καρατζαφέρης, κουβέντα» («Ρ» 23/3/2010,σελ. 10). Εκδηλώνεται επίσης με ιδιαίτερη οξύτητα στην άρνηση των ρεφορμιστών ηγετών «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ αναγνώρισης της ύπαρξης Σλαβομακεδόνικης μειονότητας στη Δυτική Μακεδονία (προδοτική δήλωση Φλωράκη: «για το ΚΚΕ μακεδονική μειονότητα δεν υπάρχει», «Ρ», 16/9/1988, σελ.3). με πιο ακραία περίπτωση τη συμφωνία με τους εκπροσώπους της αντιδραστικής αστικής τάξης να απαγορευτεί η επιστροφή στον τόπο τους των σλαβομακεδόνων ανταρτών των ΕΛΑΣ-ΔΣΕ. Ο Κ.Μητσοτάκης έχει ομολογήσει γράφοντας, ότι «όλα τα ελληνικά κόμματα (συμπεριλαμβανομένου και του ορθόδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος) έχουν εδώ και πολλά χρόνια συμφωνήσει ότι δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν» (Θ.Σκυλακάκης: «Στο όνομα της Μακεδονίας», σελ. 3, «Ελληνική Ευρωεκδοτική», Αθήνα 1995), χωρίς αυτή η δήλωση να έχει ποτέ διαψευστεί απ’ τη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία του «Κ»ΚΕ.

Ο ρατσισμός των ρεφορμιστών ηγετών των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ απέναντι στους ξένους εργάτες είναι ακόμα προκλητικότερος και εκδηλώθηκε με την άρνησή τους να ψηφίσουν ακόμα και ένα τόσο «κολοβό» και τελικά εντελώς «ακρωτηριασμένο» νομοσχέδιο για το «μεταναστευτικό», όπως αυτό της κυβέρνησης του μεγαλοαστικού ΠΑΣΟΚ, με το «επιχείρημα», ότι μελλοντικά θα ανοίγονταν τάχα ο δρόμος να τεθεί ζήτημα «μειονότητας και για τους μετανάστες» («Ρ» 9/2/2010, σελ. 15) που επιπλέον θα οδηγούσε δήθεν στη «δημιουργία και ανακίνηση μειονοτικών και εθνικιστικών ζητημάτων μέχρι και την αλλαγή συνόρων» («Ρ» 7/3/2010, σελ 7). Γνωστό είναι ότι «το νομοσχέδιο υπερψήφισαν το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το καταψήφισαν η ΝΔ και το ΛΑΟΣ» («Ρ» 11/3/2010), το δε «Κ»ΚΕ δήλωσε «παρών»!!!

Έτσι στους διάφορους εθνικιστές-ρατσιστές «Μαυρίκους» του ρεφορμιστικού ΠΑΜΕ βγήκαν απ’ τα αριστερά όχι μόνο οι ρεφορμιστές της «Αυτ.Παρέμβασης» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) αλλά και οι ρεφορμιστές εργατοπατέρες των ΠΑΣΚΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΟΚ), που όλοι τους ήταν υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου για τους μετανάστες εργάτες.

Οι ρεφορμιστές των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ συμπαρατάχθηκαν απροκάλυπτα και προκλητικά μ’ όλες τις εθνικιστικές-ρατσιστικές δυνάμεις του τόπου (μοναρχοφασιστική ΝΔ-ναζι-φασιστικό ΛΑΟΣ-«Χρυσή Αυγή», κλπ.), μάλιστα βρέθηκαν και στην πρωτοπορία τους, αφού ούτε αυτές οι αντιδραστικές δυνάμεις είχαν προβάλλει ανάλογο «επιχείρημα» δηλ. τη δημιουργία «μειονοτήτων» μέχρι και την «αλλαγή συνόρων» της χώρας.

6. Φιλο-ιμπεριαλιστική – φιλο-ΕΕ στάση. Πέραν του ότι οι ρεφορμιστές ηγέτες της ΠΣΟ και τα επίσης ρεφορμιστικά της παρακλάδια σ’ άλλες χώρες (στην Ελλάδα ΕΣΑΚ-ΠΑΜΕ) κράτησαν πάντα φιλοιμπεριαλιστική στάση, υποστηρίζοντας πάντα την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική Σοβιετική Ένωση της χρουστσο-μπρεζνιεφο-γκορμπατσοφικής περιόδου και τις στρατιωτικές της επεμβάσεις στην Τσεχοσλοβακία και το Αφγανιστάν, οι ρεφορμιστές ηγέτες του ΠΑΜΕ, όπως κι’ εκείνοι του «Κ»ΚΕ, κράτησαν μια σαφώς φιλοιμπεριαλιστική στάση, ακριβέστερα μια φιλο-αμερικανο-αγγλική στάση, αποφεύγοντας να ζητούν στα συνθήματά τους την αποχώρηση των άγγλο-αμερικάνικων στρατευμάτων απ’ το ΙΡΑΚ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι στις διαδηλώσεις τους απουσίαζε το αντιιμπεριαλιστικό σύνθημα: «έξω τα αμερικανο-αγγλικά στρατεύματα κατοχής απ’ το Ιράκ» και αντ’ αυτού κυριαρχούσε σε αυτές ως κεντρικό σύνθημα: «έξω η Ελλάδα απ’ τον πόλεμο», τη στιγμή που ήταν πασίγνωστο ότι στο Ιράκ δεν υπήρχαν ελληνικά στρατεύματα μα ούτε καν γερμανικά και γαλλικά. Επιπλέον υποστήριξαν τη δωσίλογη κυβέρνηση που συγκρότησαν οι κατακτητές στο κατεχόμενο Ιράκ, στην οποία συμμετείχαν οι σύντροφοί τους χρουστσοφικοί ρεβιζιονιστές του Ιρακινού «Κ»Κ, το οποίο μάλιστα κάλεσαν μετά το 2004 δυο φορές στις διεθνείς συναντήσεις των χρουστσοφικών κομμάτων στην Αθήνα.

Τέλος, σήμερα με την οικονομική χρεοκοπία – που οι χρουστσοφικοί σοσιαλδημοκράτες (Παπαρήγα-Τσίπρας) τη θεωρούν ανύπαρκτη – της χώρας, οι ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ κρατούν μια φιλο-ιμπεριαλιστική – φίλο-ΕΕ στάση με την ανοιχτή εγκατάλειψη της αντιιμπεριαλιστικής θέσης-συνθήματος «έξω η Ελλάδα απ’ την ΕΕ». Ως πριν λίγο διατηρούσαν τουλάχιστον τυπικά για δημαγωγικούς λόγους εξαπάτησης των εργαζομένων, αυτό το σωστό αντιιμπεριαλιστικό σύνθημα, τώρα που ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με την τωρινή στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου παραμονής της χώρας στο «λάκκο των λεόντων» των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, το σύνθημα εξαφανίστηκε εντελώς απ’ τις συγκεντρώσεις των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ, παραπέμποντας την έξοδο της χώρας απ’ την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση στο αόριστο μακρινό μέλλον της διαβόητης αστικής «λαϊκής εξουσίας» τους. Για να «δικαιολογήσουν» τη φιλο-ιμπεριαλιστική – φίλο-ΕΕ στάση τους γράφουν πως «όταν το ΚΚΕ έθετε ζήτημα αποδέσμευσης απ’ την ΕΕ, έπαιρναν το θυμιατό και λιβάνιζαν την «αγία ευρωενωσιακή οικογένεια»», πως «είτε μέσα, είτε έξω απ’ την ΕΕ» είναι το ίδιο, πως «την αποδέσμευση από την ΕΕ να την επιβάλλει ο λαός με την ένταση της αντιμονοπωλιακής πάλης», κλπ., φτάνοντας στο αποκορύφωμα της γελοιότητας: «την έξοδο από την ΕΕ μπορεί συγκυριακά να την επιθυμούν και μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου» (!!!) («Ρ» 15/12/2010, σελ. 6). Επιπλέον αρνούμενοι οι ρεφορμιστές ηγέτες των «Κ»ΚΕ-ΠΑΜΕ την ύπαρξη της τριπλής οικονομικής και πολιτικής κατοχής της χώρας απ’ τα ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν εξωραΐζουν με τον πλέον προκλητικό τρόπο την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας.

7. Βαθιά κρίση του ΠΑΜΕ. Η ρεφορμιστική γραμμή του ΠΑΜΕ αλλά και η αδιέξοδη όλο ένα και δεξιότερη τακτική των ηγετών του έχει οδηγήσει τη συνδικαλιστική παράταξη του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ σε βαθιά κρίση, μ’ αποτέλεσμα να χάνει διαρκώς δυνάμεις – και μάλιστα σε περίοδο μεγάλης οικονομικής κρίσης και χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας αλλά και απόλυτης εξαθλίωσης των εργαζομένων – καταφεύγοντας σε διαγραφές στελεχών της όπως των Λιόση-Σμπόνια, κλπ. και εντελώς πρόσφατα τον Γ. Μπαμπανίκου – Όλγας Τσανάκα-Νταούκα στη Λάρισα.

Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ ΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ

9 Μάη – μέρα της μεγάλης αντιφασιστικής Νίκης των λαών με οδηγητή τον Ιωσήφ Στάλιν
ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ ΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΙΒΗΣ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
Του Συνταγματάρχη του Κόκκινου Στρατού Βασιλέσκο
Ο γενικός μας αρχιστράτηγος σ. Στάλιν στην ημερήσια διαταγή του για την 27η επέτειο του Κόκκινου Στρατού υπογράμμισε τις νέες μεγάλες νίκες του στρατού μας: «Η χειμωνιάτικη επίθεση μας – είπε – επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά πως η ισχύς του Κόκκινου Στρατού δυνάμωσε πιο πολύ και δεν υπάρχουν όρια στην ανάπτυξη της…». Η νίκη αυτή οφείλεται στη σοφή λενινιστική-σταλινική πολιτική, στη σοφή καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων. «Καθοδηγητική και κατευθυντήρια δύναμη του σοβιετικού λαού, τόσο στην εποχή της ανοικοδόμησης, όσο και στην πολεμική περίοδο στάθηκε το μπολσεβίκικο Κόμμα μας. Κανένα κόμμα στον κόσμο δεν έχει τέτοια καθοδηγητική δύναμη» (Στάλιν).
Η μεγάλη Σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανάσταση έβαλε τα θέματα της σοσιαλιστικής μας χώρας και το ΚΚ πραγματοποιώντας σωστά τις εντολές του Λένιν και του Στάλιν, έσωσε από την καταστροφή το κράτος μας ανάδειξε τη δημιουργική του δύναμη, ανέβασε τη χώρα μας στο ύψος μιας πρωτοπόρας σοσιαλιστικής δύναμης με βαθύ αληθινό πολιτισμό. Το Κόμμα, επαγρυπνώντας για τα συμφέροντα του λαού, κατεύθυνε απ’ την αρχή όλες τις δυνάμεις στην ενίσχυση της πατρίδας μας, κάνοντας την ακατάλυτο φρούριο που πάνω του τσακίστηκε ο φασισμός.
Στο 1921, ο Λένιν είπε για τη χώρα μας πως ήταν μισοτσακισμένη. Η ήδη μικρή τότε παραγωγή της είχε ελαττωθεί επτά φορές και η παραγωγή του ατσαλιού είκοσι φορές! Το Φλεβάρη του 1931, ο σ. Στάλιν τόνισε τους άθλους που καλούνταν να επιτελέσει το Μπολσεβίκικο Κόμμα: Η χώρα μας ήταν 150 χρόνια πιο καθυστερημένη από άλλες προοδευμένες χώρες. Την καθυστέρηση αυτή έπρεπε να την κερδίσουμε στο πιο σύντομο δυνατό χρόνο. Και την κερδίσαμε χάρη στο Κόμμα μας: Στο 1941 η Σοβιετική Ένωση ερχόταν στην πρώτη γραμμή των προοδευτικών χωρών. Η παραγωγή της αύξησε 21 φορές. Στους αγρούς της δούλευαν 523.000 τρακτέρ και 182.000 άλλες καλλιεργητικές μηχανές (κομπάϊνερ κλπ.).
Όταν ιδρύθηκε η Σοβιετική Ένωση αποτελέστηκε από 4 Ενωσιακές Δημοκρατίες, 10 αυτόνομες και 16 αυτόνομες περιοχές. Στο 1941 η σύνθεση της αυξήθηκε σε 16 Ενωσιακές Δημοκρατίες, 18 αυτόνομες, 8 αυτόνομες περιοχές και 10 εθνικές περιοχές. Με τη σταλινική αδελφοσύνη των εθνών, με την εθνική μορφωτική διαπαιδαγώγηση , με τη σοφή σταλινική πολιτική της οικονομικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, η χ ω ρ α μ α ς έ γ ι ν ε ε θ ν ι κ ή σ τ η μ ο ρ φ ή κ α ι σ ο σ ι α λ ι σ τ ι κ η σ τ ο π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο, χ ω ρ ί ς τ η ν ε κ μ ε τ ά λ λ ε υ σ η α ν θ ρ ώ π ο υ α π ό ά ν θ ρ ω π ο. Όλοι οι λαοί ενωμένοι αδελφικά αποτέλεσαν ένα ενιαίο στρατόπεδο: τη Σοβιετική Ένωση, όπου ο φλογερός σοβιετικός πατριωτισμός μεταβλήθηκε σε μια μεγάλη πειθαρχημένη δημιουργική δύναμη.
Οι εκλογές του 1935 υπήρξαν μια λαμπρή δικαίωση κι ένας θρίαμβος της πολιτικής του Λένιν-Στάλιν, ένας θρίαμβος του Μπολσεβίκικου Κόμματος. Η χώρα μας κέρδισε μεγάλα πλεονεκτήματα κινούμενη πάνω στη βάση του σοσιαλισμού. Ο σ. Στάλιν είχε πεί στο 18ο Συνέδριο του Κόμματος: «Σε περίπτωση πολέμου, το μέτωπο και τα μετόπισθεν για μας, θ’ αποτελέσουν ένα ενιαίο αδιάσπαστο σύνολο, πράγμα που θα κάνει τη χώρα μας πιο ισχυρή από άλλες χώρες, Ας μην το ξεχνούν αυτό μερικές ξένες δυνάμεις!»
Η Σοβιετική Ένωση δεν ήξερε που και πότε ακριβώς θα δεχόταν την εξωτερική επίθεση. Ήξερε όμως σίγουρα πως κάποτε θα τη δεχθεί και προετοιμαζόταν.
Έτσι όταν ξέσπασε το 1941 η προδοτική γερμανική επίθεση, ο εχθρός διδάχτηκε τι σήμαινε η αντίσταση της σοσιαλιστικής χώρας των Εργατών – Αγροτών και διανοουμένων. Το Μπολσεβίκικο Κόμμα ανέπτυσσε, ατσάλωνε και καθοδηγούσε τις ακατάβλητες δυνάμεις της χώρας εναντίον ενός μισητού, ύπουλου και παντοδύναμου εχθρού. Να γιατί και στους πιο δύσκολους καιρούς οι σοβιετικοί άνθρωποι δεν έχασαν ούτε για μια στιγμή την πίστη τους στη μελλοντική νίκη.
Ο σ. Στάλιν μας θύμισε πως στην ιστορία, ένα κράτος ή ένας στρατός χάνει πολλές φορές έναν πόλεμο μόνο και μόνο γιατί οι ηγέτες του δεν στέκονται ικανοί να εκμεταλλευθούν τις ιδιαίτερες συνθήκες της
εποχής τους. Το Μπολσεβίκικο Κόμμα μας και ο καθοδηγητής του σ. Στάλιν ήξεραν να σηκώσουν στους ώμους τους το έργο που τους επέβαλε η ιστορία και με επιστημονική μαρξιστική ακρίβεια επεξεργάστηκαν και εκτέλεσαν το σχέδιο που οδηγεί σήμερα τη χώρα μας και τον Κόκκινο Στρατό της προς τη νίκη.
***
Στο σημερινό πόλεμο αναμετρήθηκαν κυρίως δυο στρατηγικές. Η στρατηγική του Γερμανικού Επιτελείου που βασίζονταν πάνω σε ασταθείς και πρόσκαιρους παράγοντες. Και η σοβιετική στρατηγική που βασίζονταν πάνω σε μόνιμους και σταθερούς παράγοντες.
Το χιτλερικό επιτελείο υπολόγισε σε πόλεμο κεραυνοβόλο που θα σάρωνε τις σοβιετικές δυνάμεις πριν προλάβουν να συγκροτηθούν. Ο ύπουλος εχθρός λογάριαζε να υποδουλώσει το σοβιετικό λαό με ξαφνικό και συντριφτικό χτύπημα. Τα σχέδιά του απέτυχαν.
Από τις πρώτες μέρες του πολέμου το Κόμμα μας μπήκε επικεφαλής του αγώνα, όπλισε τους σοβιετικούς ανθρώπους με τη συναίσθηση της ακατάβλητης δύναμής του. ¨όλα το συνθήματα του κόμματος βρήκαν θερμή απήχηση στις καρδιές των σοβιετικών ανθρώπων.
Μέσα στην πορεία του πολέμου, ο συσχετισμός των δυνάμεων άλλαζε προς όφελός μας. Μεγάλωνε η ισχύς του Σοβιετικού Κράτους και του Κόκκινου Στρατού. Μεγάλωνε και τι διεθνές κύρος του σοβιετικού Κράτους που προετοίμασε την πελώρια συντριβή του χιτλερισμού. Ολόκληρη η χώρα μας μεταβλήθηκε σ’ ένα τεράστιο στρατόπεδο. Αναπτύχθηκαν εκατοντάδες νέα εργοστάσια. Αυξήθηκε η έκταση της καλλιέργειας, αυξήθηκε η παραγωγή. Το νέο σύστημα των Κολχόζ και η συμβολή των σοβιετικών διανοουμένων βοήθησαν τους αγρότες να τροφοδοτήσουν με υπεράνθρωπη ταχύτητα τον Κόκκινο Στρατό και τη χώρα μας και να δώσουν στη βιομηχανία όλες τις αναγκαίες πρώτες ύλες. Μπορούμε να πούμε ότι η πολεμική μας βιομηχανία πήρε μιαν ανάπτυξη πρωτοφανή μέσα στον πόλεμο και δημιούργησε η χώρα μας μιαν ισχυρή εθνική οικονομία.
Ας μην ξεχνάμε ότι ξεπεράσαμε τον εχθρό και ποιοτικά και ποσοτικά σε παραγωγή όπλων, παρόλο που η Γερμανία την εποχή αυτή είχε στη διάθεσή της ολόκληρη τη βιομηχανική Ευρώπη. Αυτό, είπε ο σ. Στάλιν, ήταν η πρώτη μεγάλη μας νίκη και ήταν νίκη ακόμα πιο σημαντική, γιατί ο εχθρός κρατούσε ακόμα σπουδαιότατες βιομηχανικές περιοχές της χώρας μας.
Ολόκληρος ο σοβιετικός λαός φλεγόμενος από πατριωτισμό βοήθησε τον Κόκκινο Στρατό να δοθεί απερίσπαστος στον μεγαλύτερο πόλεμο των αιώνων, να κατακτήσει απόλυτα την τακτική του πολέμου και να δώσει τους άθλους του Στάλινγκραντ και της Μόσχας. Το 1943 υπήρξε χρόνος μεγάλων νικών του Κόκκινου Στρατού. Το 1944 απελευθερώθηκε όλη η σοβιετική γη από τους φασίστες εισβολείς και ο πόλεμος μεταφέρθηκε σε γερμανικά εδάφη, αφού πρώτα-πρώτα αφαιρέθηκαν ένας-ένας οι δορυφόροι του Άξονα.
***
Για να γίνουν όλα αυτά χρειάστηκε μια τεράστια οργανωτική δουλειά από μέρους του Κόμματος. Η δουλειά αυτή έγινε με επιτυχία και έδωσε τους καρπούς της. Γι’ αυτό το Κόμμα μας απολαμβάνει τέτοιας εμπιστοσύνης και τέτοιου κύρους τόσο στη συνείδηση του κάθε πολεμιστή μας, όσο και στη συνείδηση των μαζών.
Χαρακτηριστικό είναι το γράμμα του τραυματία Σεμιόνοφ: «Σύντροφε καθοδηγητή και διοικητή – γράφει – ευχαρίστησε σε παρακαλώ εκ μέρους μου το λοχία Γιεφριόμοφ για ότι έκανε για μένα. Μαζί πολεμήσαμε. Μαζί μοιράσαμε χαρές και λύπες. Αυτός με βοήθησε να γίνω καλός πυροβολητής. Αυτός μου μιλούσε και μου εξηγούσε όλα όσα εγώ δεν αντιλαμβανόμουν . Είναι περισσότερο από φίλος. Προσπάθησα πάντα να τον φθάσω και να μη μείνω πίσω …»
Ο Γιεφριόνοφ είναι μέλος του Κόμματος. Και δεν είναι μόνο αυτός που εμπνέει με το παράδειγμά του ηρωικά κατορθώματα στους σοβιετικούς πολεμιστές. Υπάρχουν σήμερα 5.700.000 Γιεφριόμοφ!
Η σωστή και σοφή πολιτική του Κόμματός μας μεγάλωσε το κύρος του σοβιετικού Κράτους, μετέβαλε τη Σοβιετική Ένωση σε μια ακατάλυτη δύναμη. Δημιούργησε ακόμα τις προϋποθέσεις εκείνες που δεν θα επιτρέψουν ξανά στη Γερμανία να ταράξει την ειρήνη του κόσμου.
Μα η νίκη δεν έρχεται ποτέ μόνη της, είπε ο σ. Στάλιν. Καταχτιέται με συνεχείς σκληρούς αγώνες. Ο εχθρός δεν θα υποχωρήσει. Όσο πλησιάζει το τέρμα του, τόσο θα ρίχνεται πιο απεγνωσμένα στη μάχη. Θα εφαρμόσει τους πιο απελπισμένους και ύπουλους τρόπους διεξαγωγής πολέμου, κοιτάζοντας ν’ αποφύγει την αυστηρή τιμωρία. Γι’ αυτό χρειάζονται πιο συντριπτικά χτυπήματα. Χρειάζεται αδιάκοπη επαγρύπνηση.
Ο Κόκκινος Στρατός είναι βαθιά πεπεισμένος πως με τη βοήθεια του Κόμματος θα φέρει σε πέρας και την τελευταία υψηλή αποστολή του. Κάτω από την καθοδήγηση του Κόμματος, ο Κόκκινος Στρατός θα συντρίψει μαζί με τους συμμάχους του τη χιτλερική Γερμανία και θα ανεβάσει ακόμα πιο ψηλά τη δόξα των όπλων μας, τη δόξα της Σοβιετικής μας Πατρίδας.
«ΚΟΜΕΠ», Μάρτης 1945 – αρ. φύλλου 35
Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (ΒΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ) ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ. ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ [1936]

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (ΒΑΣΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ) ΤΩΝ ΣΟΒΙΕΤ. ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ
Διαβάστε Περισσότερα »

Επίσχεση εργασίας των εργαζομένων στον όμιλο ξένων γλωσσών Interlingua – Αλληλεγγύη στον αγώνα τους

Σε επίσχεση εργασίας έχουν προχωρήσει συνάδελφοι εργαζόμενοι-καθηγητές στο φροντιστήριο Interlingua (Κάνιγγος 17, στο κέντρο της Αθήνας), αφού η ιδιοκτησία του συγκεκριμένου φροντιστηρίου δεν τους έχει καταβάλει τα δεδουλευμένα 6 μηνών, δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και τα ένσημα που δικαιούνται από τον Οκτώβριο του 2010. Οι εργαζόμενοι απέστειλαν στις 14 Απριλίου 2011 εξώδικο, απαιτώντας εντός 15 ημερών την καταβολή όλων όσων δικαιούνται, και ύστερα από την άρνηση της επιχείρησης να τους καταβάλει το δώρο του Πάσχα, προσέφυγαν στις 20/4 στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία τηρώντας μία αναίσθητη στάση απέναντι στη δυσμενή κατάσταση που έχουν βρεθεί οι εργαζόμενοι, κάλεσε τα αφεντικά σε συνάντηση στις 24 Μαΐου, δηλαδή ένα μήνα μετά! Η ιδιοκτησία του φροντιστηρίου, όχι μόνο έχει παρακρατήσει τους μισθούς των εργαζομένων, αναγκάζοντάς τους να ζουν με δανεικά, όχι μόνο αμφισβητεί τις πραγματοποιηθείσες ώρες που έχουν εκτελεστεί από τους καθηγητές, όχι μόνο έχει ισχυριστεί ότι έχει οικονομικά προβλήματα και υποσχέθηκε «λόγω τιμής» να πληρώσει τους εργαζόμενους (κάτι που φυσικά δεν έκανε), αλλά με το που προχώρησαν οι συνάδελφοι σε επίσχεση, προσέλαβε άλλους καθηγητές στη θέση τους (αυτούς αλήθεια πως θα τους πλήρωνε με τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει;).

Ο Συλλόγος Εργαζομένων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση ν. Αττικής «Βύρων», με σημαντική συμβολή του σχήματος Ενωτική Πρωτοβουλία, και με την παρουσία αλληλέγγυων εκπαιδευτικών σωματείων και εργατικών συλλογικοτήτων, έχει βρεθεί στο πλευρό των εργαζομένων, έχει προχωρήσει σε τρεις μέχρι τώρα παρεμβάσεις (9, 11 (ημέρα της πανεργατικής απεργίας) και 18 Μαΐου) στο φροντιστήριο, απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων, την ασφάλιση και επαναπρόσληψή των καθηγητών, Μέχρι τώρα οι εκπρόσωποι της Interlingua δεν έχουν συνετιστεί με τις δίκαιες απαιτήσεις των συναδέλφων. Είτε μιλώντας με ειρωνικό και απαξιωτικό τρόπο προς αυτούς, είτε κάνοντας τους «καημένους» λέγοντας για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η εταιρία – ενώ στην ταράτσα του κτιρίου έχει φτιάξει roof garden (!) – και για το ότι δεν έχουν οι ίδιοι να ταΐσουν τα παιδιά τους, αρνούνται να δεσμευτούν γραπτά για την ημερομηνία αποπληρωμής των οφειλόμενων χρημάτων, παρά το ότι «κατανοούν» το πρόβλημα των εργαζομένων, λέγοντας ότι θα καταθέσουν πρόταση στην Επιθεώρηση Εργασίας και θα είναι σε θέση να τους πληρώσουν όταν ικανοποιηθούν οι οικονομικές απαιτήσεις τους (;) από το κράτος. Μάλλον θα πρέπει να υποθέσουμε ότι αυτό σημαίνει να αφήσει το κράτος ακόμα πιο ανεξέλεγκτη την αυθαιρεσία των αφεντικών και του κεφαλαίου, προχωρώντας σε ακόμα παραπέρα καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων, μετά την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τη θέσπιση επιχειρησιακών, ή ακόμη και ατομικών συμβάσεων. Όπως έχει γραφτεί και σε άρθρο του προηγούμενου φ. της «Α» (φ.344), ο κλάδος των καθηγητών ξένων γλωσσών (ΚΞΓ) είναι από τους πρώτους (από το 2004) που υπέστησαν σημαντικά πλήγματα από τους ιδιοκτήτες κέντρων ξένων γλωσσών, με τη δημιουργία ψευδοσωματείου που έχει υφαρπάξει από το «Βύρωνα» το νόμιμο δικαίωμα υπογραφής κλαδικής ΣΣΕ και υπογράφει ΣΣΕ κομμένη και ραμμένη σύμφωνα με τις επιταγές των αφεντικών του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών (EUROPALSO) και του ΟΜΗΡΟΥ, με την ανοχή των κυβερνήσεων και των εκτελεστικών και δικαστικών οργάνων τους.

Η αλληλεγγύη όλων των εκπαιδευτικών ανεξαρτήτων κλάδου καθώς και όλων των εργαζομένων στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων στο Interlingua είναι επιτακτική ώστε να γίνει πράξη το σύνθημα «κανένας εργαζόμενος μόνος και απροστάτευτος απέναντι στα αφεντικά».

Διαβάστε Περισσότερα »

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση στην Αθήνα


Διαβάστε Περισσότερα »

Ανακοινώσεις της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ)

Στις 20 Μάη συνεδρίασε η Γραμματεία της ΚΕ του ΚΚ Ισπανίας (μ-λ) για να συζητήσει τρέχοντα ζητήματα. Εξέδωσε δυο ανακοινώσεις: Μια με τίτλο "Να προωθήσουμε την εξέγερση για τον εκδημοκρατισμό και τη Δημοκρατία" για τις λαϊκές κινητοποιήσεις που λαμβάνουν χώρα αυτή την εποχή στην Ισπανία και η οποία καταλήγει "κάποιοι εξυπνάκιδες ψάχνουν να βρουν ποιες δυνάμεις κρύβονται πίσω από την σημερινή καταιγίδα. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο: Όποιο και να ήταν το σπίρτο που άναψε τη φωτιά εμείς θα πρέπει να δούμε πως θα την εξαπλώσουμε".

Η δεύτερη ανακοίνωση έχει τίτλο "Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές στις 22 Μάη" η οποία αναφέρει: "Οι εκλογές στις 22 του μήνα θα πρέπει να γίνουν η απαρχή μια οργανωμένης πάλης ενάντια στον κοινό εχθρό: Την ολιγαρχία και το καθεστώς της. Όπου υπάρχουν ήδη διεργασίες που το καταγράφουν αυτό στο πρόγραμμά τους, χωρίς αμφιβολία: πρέπει να τις στηρίξουμε".
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Ανακοίνωση Τοπικής Επιτροπής ΕΙΝΑΠ Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας

Σήμερα γίναμε μάρτυρες της ατέλειωτης και ασύλληπτης βαρβαρότητας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση των μνημονίων προκειμένου να καταστείλει κάθε υγιή αντίδραση πολίτη που αντιστέκεται στα σχέδια που απεργάζεται το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο και εφαρμόζουν πιστά οι υπηρέτες τους στη χώρα.
Δεκάδες τραυματισμένοι – χτυπημένοι από τα ΜΑΤ διαδηλωτές διακομίστηκαν με το ΕΚΑΒ ή ήλθαν μόνοι τους στο νοσοκομείο μας. Οι περισσότεροι με θλαστικά τραύματα στο κεφάλι. Ανάμεσά τους 30χρονος διαδηλωτής που διακομίστηκε σε βαριά, προθανάτιο κατάσταση, με ανισοκορία και τεράστιο επισκληρίδιο αιμάτωμα. Αυτήν τη στιγμή χειρουργείται από συναδέλφους μας που αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή του.
Καταγγέλλουμε την αστυνομική αυθαιρεσία και βαρβαρότητα.
Καταγγέλλουμε όλα τα μέλη της Ελληνικής Κυβέρνησης και τον πρωθυπουργό της χώρας για την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον συγκεκριμένο συμπολίτη μας που είναι σε βαριά κατάσταση και κινδυνεύει η ζωή του, αλλά και ενάντια σε όλους τους άλλους διαδηλωτές.
Η βία και η καταστολή ενάντια στο λαό που αντιστέκεται έχουν κοντά ποδάρια.
Η κυβέρνηση, με την ασύστολη τακτική του βιασμού όλων των λαϊκών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την επιβίωση, αλλά και με την ωμή άσκηση βίας που άμεσα απειλεί τις ζωές συμπολιτών μας, το μόνο που καταφέρνει είναι να μεγαλώνει το πείσμα και την απόφαση που έχουμε πάρει να αγωνιστούμε μέχρις εσχάτων για να έχει ο λαός μας ψωμί, παιδεία και ελευθερία.
Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου τιμωρηθούν οι ένοχοι της δολοφονικής απόπειρας! Δεν θα ησυχάσουμε μέχρις ότου κερδίσει ο λαός μας όλα όσα δικαιούται!
Διαβάστε Περισσότερα »

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας

Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας

Μετάφραση από http://r-freepalestine.blogspot.com/

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας έχει αποκαλύψει εδώ και καιρό την ενορχηστρωμένη και συστηματική εκστρατεία άλλοτε εναντίον του και άλλοτε εναντίον της Γενικής Ένωσης Τυνήσιων Εργαζομένων ή του ενός ή του άλλου πολιτικού κινήματος.

Μεταξύ των ισχυρισμών στους οποίους βασίζεται αυτή η εκστρατεία συκοφάντησης είναι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας βρίσκεται πίσω από τους βανδαλισμούς και τη βία, κάθε στιγμή, στην πρωτεύουσα ή σε άλλες περιοχές της χώρας.

Αυτή η εκστρατεία έφτασε στο αποκορύφωμά της με το ψέμα ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας βρίσκεται πίσω από την απόδραση των κρατουμένων από τις φυλακές της Κασρίν και της Γκάφσα και ότι πλήρωσε διάφορα στοιχεία για να πραγματοποιήσουν βανδαλισμούς στη Σιλιάνα στις 26 του Απρίλη και στην Τύνιδα κατά τις τελευταίες ημέρες κλπ.

Λένε, μάλιστα, πως στόχος του Κόμματος είναι άλλοτε η «δημιουργία χάους», άλλοτε «διακοπή της διαδικασίας εκδημοκρατισμού» και άλλοτε η «επιβολή της αναβολής των εκλογών» που έχουν οριστεί για τις 24 Ιούλη κλπ.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας, δηλώνει στην κοινή γνώμη ότι:

Οι πλευρές που βρίσκονται πίσω από τις πράξεις αυτές και είναι υπεύθυνες για τις βιαιότητες, δεν είναι άγνωστες από το Κόμμα και ούτε από όλους τους παρατηρητές των πολιτικών ζητημάτων της χώρας: είναι οι αντεπαναστατικές πλευρές, όπως αυτές του Συνταγματικού Δημοκρατικού Συναγερμού, η πολιτική αστυνομία, οι μεγαλο-καπιταλιστές που είχαν χυδαία πλουτίσει επί Μπεν ’λι και οι εγκληματικές συμμορίες που συνδέονται με το καθεστώς του.

Αυτές οι πλευρές αν προσπαθούν να απεικονίσουν το Κόμμα στην κοινή γνώμη ως εγκληματικό, που έχει μεθόδους οι οποίες δεν έχουν σχέση με τις ιδέες του και με την πολιτική του αντίληψη και συμπεριφορά, είναι επειδή στέκεται δίπλα στο λαό, υπερασπιζόμενο την επανάσταση, τις ελευθερίες του και τις φιλοδοξίες του, ζητώντας την φυλάκιση όσων εγκλημάτησαν επί των δικαίων του.

Επίσης, αυτές οι πλευρές θέλουν με αυτές τις εγκληματικές επιχειρήσεις να διαστρεβλώσουν τους αγώνες του τυνησιακού λαού, να προσπαθήσουν να τους γυρίσουν προς τα πίσω και να βρουν δικαιολογίες για τη βία όπως αυτή ασκήθηκε την προηγούμενη Παρασκευή και το Σάββατο στην Τύνιδα εναντίον των ειρηνικών διαδηλωτών και των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας θεωρεί υπεύθυνη την προσωρινή Κυβέρνηση και ειδικότερα τον Υπουργό Εσωτερικών για τη συκοφαντική εκστρατεία εναντίον του Κόμματος και των αγωνιστριών και των αγωνιστών του, και ονομαστικά του σ. Χαμμά Χαμμάμι.

Ζητά τη διενέργεια μιας ανεξάρτητης έρευνας για όλες τις επιθέσεις και τις βιαιότητες που διαπράχτηκαν από την ημέρα του σχηματισμού της κυβέρνησης του Ας Σέμπσι, τον εντοπισμό των υπευθύνων και την ποινική λογοδοσία των εμπλεκομένων, όπως και την εφαρμογή των νόμων εναντίον τους, ανεξαρτήτως του θώκου που κατέχουν.

Επίσης, διαβεβαιώνει ότι οι εκστρατείες συκοφάντησής του δεν θα το κάνουν να λυγίσει και να μη συνεχίζει τους αγώνες του, σταθερά στο πλευρό του τυνησιακού λαού μέχρι να επιτύχει η επανάσταση τους στόχους της και να εξαλειφθεί πλήρως η τυραννία.

Εφιστά επίσης στον τυνησιακό λαό και ειδικότερα στη νεολαία τη δέουσα επαγρύπνηση εναντίον των συνομωσιών που εξυφαίνουν εναντίον της επανάστασης και των ελευθεριών του, για τις οποίες πλήρωσε βαρύ τίμημα για να τις αποκτήσει, και προκειμένου να μην τις απολέσει από τους εχθρούς της, όπως και στην αποκάλυψη και απομόνωση όσων διέπραξαν αυτές τις βιαιότητες, και, τέλος, να μην παρασυρθούν από προβοκάτσιες.

Τύνιδα 8 Μάη 2011
Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας

Διαβάστε Περισσότερα »

ΚΚ Εργατών Τυνησίας: Ανακοίνωση για την 24η επέτειο της δολοφονίας του Ναμπίλ Αλ Μπαρακάτι

Ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας

Μετάφραση από http://r-freepalestine.blogspot.com/

Οι δημοκράτες και οι δημοκράτισσες θυμούνται την 8η Μάη ως την ημέρα που δολοφονήθηκε ο Ναμπίλ Μπαρακάτι, αγωνιστής του Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας και την οποία τη μετέτρεψαν σε «Εθνική Ημέρα εναντίον των Βασανιστηρίων».

Θυμίζουμε ότι ο Ναμπίλ Μπαρακάτι συνελήφθη στα τέλη του Απρίλη του 1987 στην πόλη Γκαάφουρ, ενώ διένειμε προκηρύξεις του απαγορευμένου Κομμουνιστικού Κόμματος Εργατών Τυνησίας. Ήταν δάσκαλος και συνδικαλιστής. Ο διευθυντής του κέντρου «Αλ Χατζ Εϊμάρ» και οι συνεργάτες του τον υπέβαλαν σε σκληρά βασανιστήρια για να του αποσπάσουν ομολογίες εναντίον συντρόφων και συντροφισσών του. Όμως αυτός έμεινε σιωπηλός ως το τέλος, και θυσίασε τη ζωή του για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, ταπεινώνοντας τους βασανιστές του Μπεν ’λι, ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικών και εξαπέλυε ένα κατασταλτικό πογκρόμ εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων και του συνδικαλιστικού και του φοιτητικού κινήματος.

Ο πρόεδρος του Κέντρου αυτού και οι συνεργοί του, στην προσπάθειά τους να αποκρύψουν το φρικτό τους αυτό έγκλημα, πέταξαν το πτώμα του Ναμπίλ Αλ Μπαρακάτι, αφότου τον πυροβόλησαν στο κεφάλι και τον σκότωσαν, κοντά στο σιδηρόδρομο της Γκαάφουρ, και διέδιδαν ότι ο δολοφονημένος Ναμπίλ είχε αποδράσει από το Κέντρο, αφότου είχε αποσπάσει το πιστόλι ενός από τους συνεργάτες τους, με σκοπό να μας πείσουν ότι αυτοκτόνησε.

Όμως αυτή τους η απόπειρα δεν έπεισε τους κατοίκους της Γκαάφουρ, οι οποίοι βγήκαν άμεσα στους δρόμους και πολιόρκησαν το αστυνομικό κέντρο, αναγκάζοντας τους αξιωματικούς να διαφύγουν, προτού να τους σταματήσουν οι αρχές και να ανακοινώσουν απαγόρευση κυκλοφορίας στην πόλη για 1,5 περίπου μήνα. Παρ όλα αυτά, συνέχισαν οι κινητοποιήσεις των κατοίκων οι οποίοι έβγαιναν καθημερινά στους δρόμους για να διαδηλώσουν και να καταγγείλουν τα εγκλήματα της αστυνομίας του καθεστώτος Μπουργκίμπα.

Η επέτειος δολοφονίας του Ναμπίλ Αλ Μπαρακάτι έγινε ημέρα συνάντησης των δημοκρατών και δημοκρατισσών στο κοιμητήριο «Αλ Μπαρακάτα» (σχετικό με τον Μπαρακάτι) στη Γκαάφουρ, για την ανάμνηση του χαρακτήρα και των μαχών του Ναμπίλ για την ελευθερία, όπως και για τη δέσμευσή τους για τη συνέχιση των αγώνων για την κατάργηση των βασανιστηρίων και για την αξιοπρέπεια των τυνήσιων.

Το καθεστώς του Μπεν Αλι προσπάθησε να καταστείλει αυτή την ανάμνηση της δολοφονίας του Ναμπίλ Μπαρακάτι επί μακρό χρονικό διάστημα, χρησιμοποιώντας την αστυνομία εναντίον των μεταβαινόντων στην Γκαάφουρ και καταγράφοντας τα στοιχεία τους. Το 2007 απαγόρεψε τη διαδήλωση αυτή, ενώ έθεσε υπό ασφυκτικό έλεγχο την πόλη για όλο το μήνα Μάιο, όπως και απαγόρευε στους δημοκράτες και τις δημοκράτισσες να εξέλθουν από τις πόλεις τους και να κατευθυνθούν προς την πόλη αυτή.

Διαβάστε Περισσότερα »

Παρασκευή 13 Μαΐου 2011

ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΑΖΙ-ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΤΗΣ «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ»

Στις 11 του Μάη στη μεγάλη διαδήλωση και απεργία κόντρα στα μέτρα της οικονομικής λαίλαπας, οι δυνάμεις καταστολής έδειξαν το πιο επίσημο, δολοφονικό της – εκ προμελέτης – πρόσωπο της φασιστικοποίησης της πολιτικής ζωής.
Σε μια σχεδόν απόλυτα ειρηνική πορεία με ελάχιστες επιμέρους μικροεντάσεις, έγινε προμελετημένη (γιατί πάντα έτσι λειτουργούν οι επίσημες κατασταλτικές δυνάμεις), δολοφονική, μ’ εντολή της Κυβέρνησης, επίθεση και ξυλοδαρμός σχεδόν μέχρι θανάτου, στο τέλος της πορείας απρόκλητα και με σχέδιο. Στόχος να φανεί πως παρόλο το οικονομικό σμπαράλιασμα, ''υπάρχει κράτος'' που απαγορεύει την λαϊκή αντίδραση.
Αποτέλεσμα της βάρβαρης επίθεσης των ΜΑΤ ήταν ένας διαδηλωτής να χαροπαλεύει από τα συνεχή δολοφονικά χτυπήματα με γκλομπ, ένας ακόμη να είναι στην εντατική μετά από σπληνεκτομή και συνολικά πάνω από 30 άλλοι να έχουν μεταφερθεί στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας και στα άλλα εφημερεύοντα νοσοκομεία με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, μετά από δολοφονική επίθεση, ΒΑΣΕΙ ΣΧΕΔΙΟΥ.
Σήμερα το προτσές της φασιστικοποίησης και εκείνο της απόλυτης εξαθλίωσης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων εντείνονται διαρκώς, εξαιτίας της χρεοκοπίας του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού και τη μισοαποικιακή οικονομική κατοχή του τριπλού διευθυντηρίου ΔΝΤ-ΕΚΤ-Κομισιόν, που εφαρμόζουν και στηρίζουν οι ντόπιοι πολιτικοί τους υπηρέτες.
Την ίδια ώρα σε έξαρση βρίσκεται το ναζιστικό δολοφονικό πογκρόμ των ναζι-φασιστών της «Χρυσής Αυγής» και των άλλων φασιστών ενάντια στους ξένους εργαζόμενους, σπεκουλάροντας τώρα πάνω σε μια δολοφονική ληστεία, με άγνωστους προς το παρόν δράστες, από αυτές που πληθαίνουν σε περιόδους οικονομικής εξαθλίωσης. Οι «ξένοι» – όχι αυτοί της ληστρικής οικονομικής κατοχής που μας απαγορεύουν τη ζωή, αλλά οι εξαθλιωμένοι, πεινασμένοι, εγκαταλελειμμένοι μετανάστες εργαζόμενοι – ξαναμπήκαν στο στόχαστρο των ορδών των ναζίδων με τη συνεργασία των δυνάμεων καταστολής, για να πείσουν τους καθυστερημένους σε οικονομική καταρράκωση μικροαστούς και τα λούμπεν χωρίς ταξική συνείδηση στρώματα, πως ο εχθρός δεν είναι οι εκμεταλλευτές ντόπιοι καπιταλιστές, αλλά αυτός που μας μοιάζει σε κατάντια, όμως έχει άλλο «αίμα», άλλο χρώμα, θρησκεία, γλώσσα, καταγωγή.
Στο δρόμο σουλατσάρουν σαν τάγματα ασφαλείας οι «Χρυσαυγίτες» και λοιποί φασίστες ρατσιστές που κλείνουν περιοχές και κυνηγούν μετανάστες, δολοφονούν εν ψυχρώ ένα νεαρό από το Μπαγκλαντές τα ξημερώματα της 12 Μάη στα Κάτω Πατήσια, στέλνουν το απόγευμα της επόμενης μέρας 20 μετανάστες στα νοσοκομεία χτυπημένους από τις «μαύρες ορδές». Η αστυνομία «ενημερώνεται και αγνοεί» όπως σε κάθε της δολοφονική επίθεση και ξεκινά με ψευτο-ουμανιστικές ανακοινώσεις και αδιαφανείς ΕΔΕ και το μήνυμά τους είναι πως θέλουν να στρέψουν την κοινωνική απόγνωση σε ανοιχτό εκφασισμό, για να περάσουν ακόμη πιο ανώδυνα τα πρόσθετα μέτρα της πείνας που σχεδιάζουν.
Η ένταση της φασιστικοποίησης, οι δολοφονίες στα πλαίσια της κρατικής καταστολής και η έξαρση της δολοφονικής δράσης των ναζι-φασιστικών ομάδων κρούσης δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν με μικρο-αντιστάσεις και αποσπασματικές ενέργειες. Μπορούν να τσακιστούν μόνο με συνολικές, μαζικές και μαχητικές δράσεις ενός πλατιού λαϊκού αντιφασιστικού κινήματος, ενταγμένου στο πλαίσιο της αντιμετώπισης-απάντησης στην αντεργατική-λαίλαπα, που θα ενώσει όλους όσους χτυπά η εξαθλίωση, ντόπιους και ξένους εργαζόμενους. Θα αποσπάσει επιθετικά από τη φασιστική προπαγάνδα τις καθυστερημένες λαϊκές μάζες αποδυναμώνοντας την «πολιτική νομιμοποίηση» του ναζισμού και θα απαιτήσει να πληρώσουν ακριβά - όπως τους αξίζει-οι συνεχιστές του έργου του Κορκονέα.
Διαβάστε Περισσότερα »

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Ανασύνταξη, αρ.φυλ. 344,15-30/4/2011

Ανασύνταξη, αρ.φυλ. 344,15-30/4/2011

Διαβάστε Περισσότερα »

Με το Νίκο Ζαχαριάδη στο Νταχάου (Μαρτυρία Β. Παπανίκου)

Σε προηγούμενο φύλλο της “Ανασύνταξης” δώσαμε στη δημοσιότητα τη μαρτυρία του  γερμανού κομμουνιστή, κρατούμενου στο Νταχάου, Οσκαρ Χίνκελ για το Νίκο Ζαχαριάδη. Αναδημοσιεύουμε τη μαρτυρία-αποσπάσματα απ' το βιβλίο του Βαγγέλη Παπανίκου "Ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου". Περιττό να σημειώσουμε εδώ πως δε μας αφορούν οι πολιτικές κρίσεις και τοποθετήσεις του που είναι διαμετρικά αντίθετες απ' τις δικές μας.
* * *
«Περνάμε τη σιδερένια πόρτα κι αντικρίζουμε έναν τεράστιο χώρο. Προχωράμε. Μας σταματάνε μπροστά από ένα κτήριο. Κάτι λένε μεταξύ τους, κι ο Es-Es μπαίνει μέσα. Σε λίγο βγαίνει παρέα μ' έναν άλλο, που στο χέρι φοράει ένα κόκκινο περιβραχιόνιο. Κάτι λένε μεταξύ τους και ο Es-Es αναχωρεί μαζί με τους άλλους ομοίους του της συνοδείας.
Μένουμε μόνοι στη γραμμή όπως μας είχαν βάλλει. Κοιτάζουμε γύρω μας και αναρωτιόμαστε τι να' ναι τάχα εδώ που μας φέρανε. Γύρω-γύρω ένας τεράστιος χώρος απλώνεται. Βλέπω πολλά κτήρια, και στο βάθος κάτι σα μακρουλές παράγκες. Και γύρω απ' αυτό τον τεράστιο χώρο, μάντρες ψηλές και κάτι σα φυλάκια. Άνθρωπος δε φαίνεται πουθενά. Σιγή νεκρική, όλα γύρω σιωπηλά, άφωνα, νεκρά.
Ξαφνικά, μέσα σ' αυτή τη σιωπή, βλέπω έναν άνθρωπο να βγαίνει από το ίδιο κτήριο και να μας πλησιάζει. Όταν έφτασε κοντά μας άρχισε να συνομιλεί με τους πρώτους δικούς μας. Είμαι πολύ πίσω στη γραμμή και δε μπορώ ν' ακούσω τι λέει, να δω πως είναι. Για μια στιγμή βλέπω τον Αποστόλη τον Χρηστίδη από τα Γιάννενα να έρχεται προς το μέρος μου και να μου φωνάζει να πάω μπροστά, να δω αυτό τον άνθρωπο που λέει ότι είναι ο Νίκος Ζαχαριάδης.
Πήγα. Ήτανε ο σύντροφος Νίκος Ζαχαριάδης, ο αρχηγός του ΚΚΕ! Η χαρά μου είναι μεγάλη. Σ’ αυτές τις δύσκολες κι άγνωστες καταστάσεις, όταν ανταμώνεις μ' έναν γνωστό σου, και μάλιστα ανώτερο σου, παίρνεις κουράγιο κι ελπίδα για τη ζωή.
Αφού μιλήσαμε για τα περασμένα, με ρώτησε αν όλοι εδώ είναι Έλληνες. Του είπα ότι οι περισσότεροι είμαστε Έλληνες, κι οι άλλοι Ιταλοί και Γιουγκοσλάβοι.
«Καλά», μου λέει. «Τώρα θα σας γράψουν τα ονόματα και θα σας δώσουν από έναν αριθμό. Θα σας πάνε για λουτρό και μετά θα σας πάνε προσωρινά σ' ένα μπλοκ, ώσπου να ταχτοποιηθείτε οριστικά εδώ μέσα στο στρατόπεδο. Θα τα πούμε αργότερα. Πες και στ' άλλα τα παιδιά να κάνουν κουράγιο, κι όλα θα ταχτοποιηθούνε».
Μας έβαλαν μέσα στο κτήριο, έναν-έναν, λέγαμε τ' όνομά μας, ο Νίκος το έλεγε στον γερμανό κι αυτός το σημείωνε. Αφού τελειώσαμε μας πήγαν στο μπάνιο και μετά μας έδωσαν και φορέσαμε τη στολή του αιχμαλώτου-κρατούμενου, τον αριθμό στο πέτο και με το σήμα, το G, της εθνικότητας. Ο δικός μου αριθμός ήταν ο 56410. Αυτός ο αριθμός θα ήμουνα πια από 'δω και πέρα. Ένα δίποδο νούμερο για να με φωνάζουν τα νέα μου αφεντικά, τα Es-Es. Το όνομά μου είχε σβηστεί απ' τη ζωή. Είχα πάψει να θεωρούμαι άνθρωπος, γινόμουνα ένα άψυχο πράγμα, ένας δούλος στην εποχή των Φαραώ»...
«Οι γερμανοί Κομμουνιστές
Στο ΝΤΑΧΑΟΥ, εμείς οι Έλληνες που ήρθαμε από τις φυλακές της Ιταλίας ήμασταν οργανωμένοι κι ο ένας έδινε κουράγιο στον άλλο. Είχαμε και την καλή τύχη που βρήκαμε τον Νίκο Ζαχαριάδη, που μας βοήθησε πολύ. Εκτός από μας καλά οργανωμένοι ήταν οι γάλλοι, οι Τσέχοι και οι Ρώσοι.
Βασικός, όμως, πυρήνας οργάνωσης ήταν οι Γερμανοί κομμουνιστές κρατούμενοι, που ήσαν στο Νταχάου από την ίδρυσή του. Αυτοί, με την πείρα τους σαν παλιοί κομμουνιστές που ήταν, και με τη συμμετοχή του Ζαχαριάδη, είχαν οργανώσει μια καλή δουλειά στο στρατόπεδο για ν' αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες του. Έπαιρναν όλα τα συνωμοτικά μέτρα ώστε να μη γίνεται η οργάνωση αντιληπτή από τους Es-Es και τους καταδότες που υπήρχαν στο Νταχάου. Αυτό όμως που πρωταρχικά μας κρατούσε και μας συντηρούσε όλους ήταν η ανάγκη να αναπτύξουμε όλες μας τις δυνάμεις, σωματικές και πνευματικές, να χαλυβδώσουμε τη θέλησή μας για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Οι Γερμανοί κρατούμενοι κομμουνιστές στο Νταχάου - όσοι δεν υπέκυψαν στις πιέσεις των Ναζί - ήταν πολλοί. Με την κήρυξη του πολέμου τα γερμανικά στρατόπεδα, που αρχικά προορίζονταν μόνο για τους Γερμανούς, γέμισαν από ξένους κρατούμενους. Οι Es-Es που διοικούσαν το στρατόπεδο βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, δε μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα κι αναγκάστηκαν να πάρουν τους παλιούς Γερμανούς κρατούμενους για βοηθούς τους. Επειδή όμως οι Es-Es ήταν ως επί το πλείστον αμόρφωτοι, σιγά-σιγά η εσωτερική λειτουργία του στρατοπέδου πέρασε στα χέρια των γερμανών κρατουμένων.
Όσους ξένους ομήρους έφερναν οι Es-Es στο Νταχάου τους περνούσαν κάτω από τη δουλειά των γερμανών κρατουμένων. Αυτοί τους κατέγραφαν, αυτοί κανόνιζαν τον διερμηνέα, σε τι δουλειά θα τους τοποθετήσουν και πόσοι έπρεπε να μείνουν στο στρατόπεδο. Στη διοίκηση των Es-Es έδιναν μόνο μια γενική αναφορά για τις ανάγκες του στρατοπέδου. Εκείνο που ενδιέφερε τους Es-Es ήταν να πηγαίνει γi’ αυτούς καλά το στρατόπεδο και κυρίως η εργασία. Η απόδοση εργασίας. Τους είχαμε ονομάσει «Υπουργείο Εργασίας»...
«Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες βρέθηκε και ο Νίκος Ζαχαριάδης στο Νταχάου. Οι Γερμανοί κομμουνιστές κρατούμενοι, παλιά στελέχη του γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος, γνώριζαν τον Ζαχαριάδη και τον βοήθησαν πολύ. Κι εκείνος τους μετέδωσε την πείρα του. Έτσι παρέμεινε στο στρατόπεδο σαν ένα είδος διερμηνέα μεταξύ των Γερμανών και των Ελλήνων. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες υπήρξαμε κι εμείς στο Νταχάου. Και με τη βοήθεια του Ζαχαριάδη μπορέσαμε να επιζήσουμε και να γυρίσουμε στην πατρίδα μας. Μόνο προς το τέλος, πριν την κατάρρευση, οι Es-Es ξήλωσαν όλους τους Γερμανούς κρατούμενους από τις θέσεις τους στο στρατόπεδο και τους μαντρώσανε έξω από το Νταχάου, όχι πολύ μακριά, με σκοπό να τους ξεκάνουν. Εκεί μετέφεραν και τον Ζαχαριάδη»...
«Για τους ρώσους αξιωματικούς που τους ντουφέκισαν στο Νταχάου
Μια μέρα, έφεραν στο στρατόπεδο καμιά εικοσαριά Ρώσους αξιωματικούς. Τους είχαν καταδικάσει σε θάνατο. Έρχεται ο Νίκος και μου λέει πως οι Ρώσοι είναι πολλές μέρες νηστικοί και πρέπει να τους μαζέψουμε τρόφιμα και τσιγάρα. Πράγματι, τους μαζέψαμε όσα μπορέσαμε, κι εγώ μ' έναν άλλον Έλληνα τους τα πήγαμε.
Οι Ρώσοι αξιωματικοί ήταν στ' αλήθεια σε πολύ κακή κατάσταση, λερωμένοι, χλομοί. Χαρήκανε πολύ, μας φίλησαν και με δάκρυα στα μάτια μας είπαν πως θα κρατήσουνε μόνο τα τσιγάρα: «Τα τρόφιμα να τα πάρετε, σύντροφοι, και να τα φάτε σεις που έχετε ανάγκη να ζήσετε. Εμείς τι να τα κάνουμε; Σήμερα-αύριο θα μας τουφεκίσουν εμάς. Γιατί να πάνε χαμένα; Να τα φάτε εσείς, σύντροφοι, να μας θυμάστε - να θυμάστε πως μέσα στη δική σας τη ζωή κυλάει κι ένα κομμάτι ψωμί που μας προσφέρατε».
Η συγκίνησή μου ήταν τέτοια που δεν ήξερα τι να τους πω. Τέτοια ανωτερότητα σπάνια συναντιέται - σε τέτοιες μάλιστα άσχημες συνθήκες που βρισκόμασταν εμείς εδώ. Ξέρεις τι θα πει να έχεις μέρες νηστικός και να φέρεσαι τόσο ανθρώπινα; Είχαμε νιώσει όλοι μας τι θα πει πείνα. Ζούσαμε κι αγωνιούσαμε για ένα κομμάτι ψωμί. Κι όταν το βρίσκαμε το καταβροχθίζαμε.
Ήταν πολύ σκληρή η ζωή εκεί πάνω. Καμιά φορά σου δημιουργούνταν αισθήματα μοχθηρίας και αρπάγης. Κι αυτοί εδώ οι άνθρωποι... υπεράνθρωποι! Αλήθεια, τι μεγαλείο κλείνει μέσα του το είδος μας, τελικά!... Φτάνει μόνο να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες για ν' ανθήσουν οι αρετές του και να βγάλουν καρπούς σ' όλη την κοινωνία.
Τους χαιρετήσαμε, φιληθήκαμε και φύγαμε με την ευχή για καλή λευτεριά. Την άλλη μέρα τους τουφέκισαν. Τα ρούχα τους τα φέρανε στα πλυντήρια. Οι Ρώσοι που δούλευαν εκεί βούρκωσαν. Έβλεπες καθαρά τους όρκους εκδίκησης που έδιναν πιάνοντας στα χέρια τους εκείνα τα ρούχα.
Άλλο ένα τέτοιο θλιβερό μα και ηρωικό περιστατικό είδα μια μέρα που θα κρεμούσαν ένα Ρώσο για δήθεν σαμποτάζ. Τη στιγμή που τον ανέβαζαν στην αγχόνη, πριν ο δήμιος κλοτσήσει το σκαμνί, ο Ρώσος σήκωσε το χέρι του και, σχηματίζοντας γροθιά, φώναξε με όλη του δύναμη: «Ούρα Στάλιν!»»...
«Την Πρωτομαγιά τη γιορτάσαμε στο λεύτερο πια στρατόπεδο του Νταχάου. Πρώτος έφυγε για το Μόναχο ο Νίκος Ζαχαριάδης, και μετά εμείς, οι Έλληνες που είχαμε έρθει από τις ιταλικές φυλακές.
Στο Μόναχο μείναμε αρκετό καιρό. Από τις πρώτες μέρες ο Ζαχαριάδης ήρθε σ' επαφή με τη ρώσικη στρατιωτική επιτροπή, που είχε έρθει από τη Μόσχα να μεριμνήσει για την επιστροφή των Ρώσων αιχμαλώτων και την τακτοποίηση των ομήρων που ήταν στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας.
Εμείς κανονικά έπρεπε να πάμε στην πατρίδα μας μέσω Ιταλίας. Τη συμφωνία των Συμμάχων δεν τη γνωρίζαμε. Δεν ξέραμε ότι οι Δυτικοί έπρεπε να μεταφέρουν στις χώρες τους, τους ομήρους που υπάγονταν στη δικιά τους σφαίρα επιρροής.
Είχαμε μάθει, μέσες-άκρες, για τα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί στην πατρίδα μας, αλλά ότι υπαγόμαστε στη σφαίρα επιρροής των Εγγλέζων, δεν το ξέραμε θετικά. Αν το είχε μάθει ο Ζαχαριάδης ερχόμενος σ' επαφή με την επίσημη ρώσικη επιτροπή, δεν το γνωρίζω.
Ο δρόμος της επιστροφής που διαλέξαμε ήταν δύσκολος και μακρύς. Αργήσαμε πολύ να φτάσουμε στα μέρη μας. Με εντολή του Ζαχαριάδη πήγαμε όλοι μας σ' ένα ρώσικο στρατόπεδο αιχμαλώτων και φύγαμε μαζί τους»...
«Αυτή τη γνώμη είχα κι εγώ όταν γνώρισα τον Νίκο Ζαχαριάδη. Είχε πράγματι αρκετές αρετές, κι ένα μυαλό φωτεινό. Αγαπούσε τους συντρόφους του και τους βοηθούσε. Θυμάμαι στο μπουντρούμι της Ασφάλειας που με βοήθησε. Ήταν «θηλυκό» μυαλό, πολυμήχανος, γενναίος, δυνατός, εύχαρις, αγαπητός στην παρέα και μεγάλο πειραχτήρι.
Στο Νταχάου που τον έζησα για τρία περίπου χρόνια, μέσα σε κείνες τις δύσκολες συνθήκες, μπορώ να πω πως ήταν ένας σύντροφος απλός σαν κι εμάς. Ποτέ δεν ήθελε να επιβάλλει τη γνώμη του με την ιδιότητα του αρχηγού. Σε άκουγε προσεχτικά και προσπαθούσε με παραδείγματα και υπομονή ν' αποδείξει ότι δεν ήταν όπως τα' λεγες τα πράγματα, εάν είχες άδικο κάπου»...
«Είναι αλήθεια πως ο Ζαχαριάδης στο Νταχάου έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και βοήθησε με τους έξυπνους και συνωμοτικούς του χειρισμούς στη μυστική οργάνωση που είχαμε στο στρατόπεδο. Εμείς οι Έλληνες κομμουνιστές κρατούμενοι του οφείλουμε τη ζωή μας. Θυμάμαι με τι έξυπνους χειρισμούς έκανε τη δουλειά του μέσα στο στρατόπεδο. Στο Νταχάου, για παράδειγμα, ήταν ανάμεσα μας κι ένας Ρώσος στρατηγός του Κόκκινου Στρατού που παρουσιαζόταν σαν απλός στρατιώτης - αν οι Es-Es το ήξεραν, θα τον είχαν σκοτώσει. Ο Ζαχαριάδης, όταν ήταν να συναντηθεί μαζί του, με ειδοποιούσε για να προσέχω από τους Es-Es και τους ρουφιάνους. Αυτός ο Ρώσος είχε κι ένα παράσημο του Λένιν, και ο Ζαχαριάδης το είχε δώσει σε μένα να του το φυλάω - όταν λευτερωθήκαμε του το επιστρέψαμε»...
«ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», αρ. φυλ. 74, 15-30 Νοέμβρη 1999

***
Με το Νίκο Ζαχαριάδη στο Νταχάου
Απ' τη συζήτηση του Παντελή Κυπριανού με το Βαγγέλη Παπανίκο
Π.Κ: Τον Ζαχαριάδη τον γνώρισες από το σημείωμα που σου έστειλε στη Γενική Ασφάλεια. Τον αντάμωσες μετά στο Ντα­χάου. Ήξερες ότι είναι ο ηγέτης;
Β.Π: “Ναι. Όταν πήγαμε στο Νταχάου μας παρατάξανε και μετά έφυγαν οι Es-Es. Ήμουν πολύ πίσω στη γραμμή. Ήρθε ο Αποστόλης ο Χρυσίδης από τα Γιάννενα και μου λέει: «Ήρθε ένας μπροστά και λέει ότι είναι ο Ζαχαριάδης. Εσύ τον ξέρεις, έλα να δεις». Πήγα, ήταν πραγματικά ο Νίκος ο Ζαχαριάδης”.
“Π.Κ: Υπήρχαν στο Νταχάου Έλληνες που δεν ήταν Αριστεροί;
Β.Π: Δεν είχαμε σχέσεις. Ήταν σε άλλες ομάδες.
Π.Κ: Δε θυμάσαι καμία περίπτωση μη Αριστερού εκεί μέσα;
Β.Π: Δεν είχαμε πολλές σχέσεις. Ήταν πολύ σφιχτές οι σχέσεις. Φοβόσουν μην παν και σε καρφώσουν. Όταν ερχόταν ο Ζαχαριάδης μ' ένα Ρώσο στρατηγό - παρουσιαζόταν σαν στρατιώτης, γιατί άμα ανακάλυπταν ότι ήταν αξιωματικός θα τον σκότωναν - με ειδοποιούσε να φυλάω μήπως έρθει κανένας ρουφιάνος - τους γνωρίζαμε τους ρουφιάνους - ή κανάς Es- Es.
Π.Κ: Υπήρχε ένας πυρήνας Ελλήνων κομμουνιστών στο Νταχάου. Πόσοι περίπου είχατε σχέση με τον Ζαχαριάδη;
Β.Π: Από τους Έλληνες ήμαστε τρεις- τέσσερις πολύ κοντά. Εγώ, ο Πολυζώης, ο Τάκης ο Χάριτος από τα Γιάννενα, ο Σωτηριάδης και ο Παγκρίτσας από την Πρέβεζα.
Π.Κ: Αυτούς τους γνώρισες εσύ στον Ζαχαριάδη;
Β.Π: Ναι. Δεν γνωριζόντουσαν. Όταν μας πήγανε στο Νταχάου και γνωριστήκαμε, ο Ζαχαριάδης μας είπε: «Μη φοβάστε, κάντε κουράγιο, θα περάσετε καλά. Ότι μπορούμε θα κάνουμε». Μου είπε: «Τώρα θα μπαίνει ένας-ένας μέσα, θα γράφετε τα ονόματά σας. Θα κάτσεις εσύ στην άκρη και θα μου λες ποιος είναι κομμουνιστής να ξέρουμε ποιοι είναι οι δικοί μας». Πραγματικά, τα περισσότερα παιδιά ήταν δικά μας.
Π.Κ: Εσύ τους ήξερες. Από την Ήπειρο και την Ιταλία;
Β.Π: Από Ιταλία προπαντός που ήμα­σταν φυλακή. Τους περισσότερους δεν τους βάσταγε το στρατόπεδο. Θα φεύγαμε για άλλα στρατόπεδα, που μπορεί να ήταν χειρότερα. Και μπορώ να σου πω ότι αν ζήσαν οι Έλληνες εκεί μέσα ζήσαν από τον Ζαχαριάδη. Και γω αν ζω το χρωστάω ως επί το πλείστον στο Ζαχαριάδη.
Π.Κ: Πως σας βοηθούσε;
Β.Π: Τότε μας βάσταξε μες στο στρατό­πεδο.
Π.Κ: Ηθικά δηλαδή, σας έδινε κουράγιο;
Β.Π: Αυτό είναι μεγάλη δουλειά.
Π.Κ: Εκτός από κουράγιο; Είχε πρόσβαση στους Γερμανούς;
Β.Π: Είχε τους δικούς του Γερμανούς, τους κομμουνιστές. Θυμάμαι όταν μας πρωτοπήγανε στα βουνά. Ήμασταν κα­ραντίνα ώσπου να ταχτοποιηθεί το που θα πάμε, αν θα μείνουμε στο στρατόπεδο, αν θα φύγουμε. Αυτή η δουλειά έγινε μέσω του Ζαχαριάδη. Ήρθε ένας Γερμανός από τα ζυγά τα μπλόκα, Ρίχαρτ τον λέγανε, παλιός κομμουνιστής. Ζήτησε εμένα, με πήρε και με πήγε δήθεν για καθαριστή στο μπλοκ για να μην ταλαιπωρούμαι μέσα. O Ζαχαριάδης του είπε: «Σύρε πάρ' τον για να μην ταλαιπωρείται εκεί». Ύστερα παίρναμε το φαγητό - στα διπλά τα μπλοκ τρώγαμε καλύτερα απ' ότι στα βουνά - και πηγαίναμε. Και τον έβλεπες πως έκανε για τους Γκρεκ, Γκρίχεν. Να τους πάμε φαΐ να φάνε, «έσεν» έλεγε. Ωραίος, πολύ ωραίος σύντροφος.
Π.Κ: Εκτός από τους τέσσερις-πέντε του στενού πυρήνα, η παρουσία του Ζαχα­ριάδη ήταν ευεργετική και για τους άλλους κρατούμενους κομμουνιστές;
Β.Π: Ναι, ναι.
Π.Κ: Ο Ζαχαριάδης πως φερόταν; Σαν αρχηγός;
Β.Π: Απλός, απλός πολύ.
Π.Κ: Φιλικός;
Β.Π: Μες στο στρατόπεδο ήταν πάρα πολύ απλός. Είχε την απλή κουβέντα, τους έκανε παρέα, με το αστείο του, πειραχτήρι ήτανε, έλεγε καμιά ιστορία, άκουγε τι έλεγες. Όταν βγήκαμε έξω κατάλαβα τη διαφορά. Όταν πήγα στην Αθήνα εκεί είδα τη διαφορά, ότι άλλαξε πολύ.
Π.Κ: Στο Νταχάου δεν κουβεντιάζατε για την πολιτική κατάσταση στην ΕΑλάδα;
Β.Π: Πως, κουβεντιάζαμε. Ότι θυμό­μαστε, τι γίνεται, που θα πάει η κατάστα­ση, μαθαίναμε τα νέα σιγά-σιγά και βλέπαμε ότι μάλλον η Γερμανία τραβάει προς την ήττα.
Π.Κ: Εσύ με ποιους Έλληνες έκανες παρέα;
Β.Π: Μ' αυτούς που ήμαστε στην Ιταλία ως επί το πλείστον.
Π.Κ: Όχι με καινούργιους;
Β.Π: Όχι. Κάναμε παρέα με ορισμένους καινούργιους αφού διαπιστώναμε ότι είναι δικοί μας. Μπορούσες να μιλήσεις ελεύθερα δηλαδή. Είχαμε οργάνωση εν τω μεταξύ, οργανώσεις, ήμαστε σφιγμένοι ο ένας με τον άλλο. Όταν ένας υπέφερε ή πείναγε περισσότερο, κόβαμε το φαγητό ή το ψωμάκι που μας έδιναν και βάναμε και δίναμε περισσότερο σ' αυτόν που πείναγε. Όταν γλύτωνε, γιατί πολλές φορές δε γλύτωνε.
Π.Κ: Πάντως οι παρέες ήταν μικρές;
Β.Π: Ναι, βέβαια μικρές.
Π.Κ: Μεταξύ τους, οι οργανώσεις σας ε­πικοινωνούσαν; Επικοινωνούσατε με κομμουνιστές άλλων χωρών;"
……………
"Π.Κ: Στην Ιταλία υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήταν κομμουνιστές, έτσι δεν είναι;
Β.Π: Ναι. Ήταν όμως καλοί πατριώτες.
Π.Κ: Καλοί πατριώτες. Στο Νταχάου έ­κανες μ' αυτούς παρέα;
Β.Π: Βέβαια.
Π.Κ: Δηλαδή ήταν μη κομμουνιστές αλλά καλοί πατριώτες;
Β.Π: Όχι, όχι. Σιγά-σιγά είχαν πιστέψει ακριβώς εκείνα που πίστευα κι' εγώ.
Π.Κ: Περιπτώσεις που λέγατε, έλεγε ο Ζαχαριάδης, «αυτός είναι δικός μας, να μην τον κάνετε παρέα», υπήρξαν;
Β.Π: Όχι."
………………….
"Β.Π: Όταν απελευθερωθήκαμε ήρθε ο Ζαχαριάδης στο στρατόπεδο. Τον είχανε πάρει τον Ζαχαριάδη κι όλους τους Γερμανούς κομμουνιστές. Στο τέλος τους βγάλανε, τους ξηλώσανε απ' τις δουλειές που ήτανε. Αλλά ήταν αργά, άρχισαν να τρέμουν πια οι Γερμανοί. Ήθελαν να τους ξεκάνουν, αλλά δεν πρόφτασαν να το κάνουν.
Π.Κ: Τελείωσε ο πόλεμος και θέλετε να γυρίσετε. Τι κάνατε;
Β.Π: Οι περισσότεροι από μας, όσοι παραμείναμε στο στρατόπεδο και ήμαστε οργανωμένοι, πήγαμε στο Μόναχο και βρήκαμε το Ζαχαριάδη. Γιατί πρώτη μέρα, δεύτερη, έφυγε ο Ζαχαριάδης απ' το στρατόπεδο.
Π.Κ: Ξέρατε που είναι;
Β.Π: Είπε: «Εγώ θα πάω στο Μόναχο και θα σας περιμένω». Ξέραμε και που θα πάει. Ήτανε οι Έλληνες οι αιχμάλωτοι εκεί, οι Γερμανοί τους είχαν πιάσει και τους είχαν θεωρήσει αιχμαλώτους. Τώρα πως τους θεωρούσαν αιχμαλώτους οι Γερμανοί δεν ξέρω, αλλά πάντως ζούσαν καλύτερα από μας, δεν τους είχαν σε στρατόπεδα. Τους είχαν έξω και καθάριζαν τα ερείπια απ' τους βομβαρδισμούς των Αμερικανών. Μερικοί πήγαιναν εκεί και απ' το Νταχάου. Από δικούς μας ανθρώπους ήρθαμε σε επαφή. Γνωριστήκαμε, κι έμαθαν κι αυτοί ότι στο Νταχάου ήταν και ο Ζαχαριάδης. Ανάμεσα σ' αυτούς τους αιχμαλώτους ήταν ορι­σμένοι δικοί μας. Ήταν ένας Βασίλης Κάσσης, κάποιοι άλλοι, και μέναν σ' ένα παλιό σχολειό μεγάλο. Εκεί πήγε ο Ζαχαριάδης, τον κάλεσαν και πήγε μόλις ελευθερωθήκαμε. Ύστερα από δυο-τρεις ημέρες φεύγαμε κι εμείς σιγά-σιγά, λίγοι- λίγοι αφήναμε το Νταχάου.
Π.Κ: Απ' το Νταχάου λοιπόν στο Μόναχο. Εκεί τι κάνατε;
Β.Π: Πήγαμε στο Μόναχο κι ο Ζαχαριάδης βρήκε την επιτροπή που ήρθε απ' τη Σοβιετική Ένωση, τη στρατιωτική επιτροπή, για να πάρει τους Ρώσους αιχμαλώτους."
…………..
"Π.Κ: Πληροφόρηση από που είχε;
Β.Π: Πρώτα-πρώτα παίρναμε εφημε­ρίδες. Ερχόταν γερμανικές εφημερίδες - κι αυτός ήξερε γερμανικά. Ύστερα είχαν οργάνωση μέσα οι Γερμανοί κομμουνιστές, οι οποίοι βρίσκονταν στη φυλακή προτού γίνει ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος. Από το '33 που ανέβηκε ο Χίτλερ είχαν φτιάξει το Νταχάου και βάζαν τους κομμουνιστές μέσα. Όταν πήγε ο Ζαχα­ριάδης αυτοί είχαν οργάνωση εκεί, αλλά ταλαιπωρούνταν, υπέφεραν από τους Es- Es και τους φύλακες. Όταν άρχισαν να φέρνουν κατά κύματα όμηρους από Γαλλία, Ρωσία, Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Ολλανδία, Βέλγιο, κλπ. το στρατόπεδο μεγάλωσε. Οι Es-Es δε μπορούσαν να κάνουν δουλειά. Κι επειδή οι Γερμανοί κομμουνιστές κατάδικοι ήταν ως επί το πλείστον μορφωμένοι, όλη τη γραφική δουλειά και ότι ήταν για την εσωτερική λειτουργία του στρατοπέδου τα είχαν πάρει στα χέρια τους. Αυτοί διεύθυναν το στρατόπεδο.
Π.Κ: Οι Es-Es είχαν εμπιστοσύνη στους γερμανούς κομμουνιστές;
Β.Π· Δεν είχαν, αλλά δε μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς. Είχαν γίνει χιλιάδες οι κρατούμενοι. Φέρναν συνέχεια. Τι θα κάναν; Αυτοί δε μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα. Έπρεπε να κανονίσουν τις δουλειές στο στρατόπεδο - κι είχε χίλιες δουλειές μέσα.
Π.Κ: Ο Ζαχαριάδης φρόντιζε για όλους τους Έλληνες, κομμουνιστές και μη;
Β.Π: Πως, πως. Ότι μπορούσε κι έλεγχε.
Π.Κ: Ακόμα και για μη κομμουνιστές;
Β.Π: Όχι. Ενδιαφερόταν για τους Έλληνες, αλλά προπαντός άμα ήταν Αρι­στεροί.
«ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», αρ. φυλ. 75, 1-15 Δεκέμβρη 1999
***
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Με το Νίκο Ζαχαριάδη στο Νταχάου (Μαρτυρία Δημήτρη Σωτηριάδη)
ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ μαζί με το σ. Ζαχαριάδη (Μαρτυρία Δημ. Γαλάνη, Ριζοσπάστης, Τετάρτη 29 Μάη 1946, σελ. 1-2)
Από τη δράση των χαφιέδων στο Νταχάου (Επιστολή Βαγγέλη Παπανίκου στο Ριζοσπάστη, Τρίτη 4 Ιούνη 1946, σελ. 2)
Ο ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ (Έρευνα Christoph Schminck-Gustavus)
Διαβάστε Περισσότερα »

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Κυκλοφορεί η εφημερίδα ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ αρ.φυλ. 344 (15-31/4/2011)

Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση.


- Οι γαλλο-άγγλοι και αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστές συνεχίζουν
τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς του λαού της Λιβύης
Να σταματήσει η εμπλοκή-συμμετοχή της Ελλάδος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο
- Στις 18 Μάη οι φοιτητικές εκλογές
- Με το Νίκο Ζαχαριάδη στο Νταχάου:
--- Ένα χρόνο από το γυρισμό του
--- Από τη δράση των χαφιέδων: Λίγα «κατορθώματα» του Χατζηαναστασίου στο Νταχάου
- Τα πειράματα των ιδιοκτητών φροντιστηρίων στις πλάτες των εργαζομένων - καθηγητών στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και την ιδιωτική εκπαίδευση
- Σε επίσχεση εργασίας οι εργαζόμενοι στον Δήμο Δάφνης - Υμηττού
- ICMLPO: Ο σεισμός στην Ιαπωνία
- Η εργατική τάξη θα φέρει την Άνοιξη της ανθρωπότητας
- Περιεχόμενα του νέου τεύχους του περιοδικού “Ενότητα και Πάλη”
Διαβάστε Περισσότερα »

Σε επίσχεση εργασίας οι εργαζόμενοι στον Δήμο Δάφνης - Υμηττού

Σε επίσχεση εργασίας προχώρησαν οι εργαζόμενοι του Δήμου Δάφνης - Υμηττού διεκδικώντας τα δεδουλευμένα 2,5 μηνών που τους οφείλονται. Συγκεκριμένα, πρόκειται για τους συνολικά 120 εργαζομένους που απασχολούνται στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, τα ΚΑΠΗ, το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, το Πνευματικό Κέντρο και τον Αθλητικό Οργανισμό, οι οποίοι είναι απλήρωτοι από τις 15 Μαρτίου. Η υποχρηματοδότηση της τοπικής αυτοδιοίκησης από την Κυβέρνηση σε συνδυασμό με την εφαρμογή του "Καλλικράτη" οδηγεί τους Δήμους σε οικονομικό στραγγαλισμό, αδυνατώντας να εξυπηρετήσουν απλές και βασικές ανάγκες των δημοτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι στον συγκεκριμένο Δήμο η αποκομιδή των σκουπιδιών γίνεται με το σταγονόμετρο εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων για πετρελαιοκίνηση των απορριματοφόρων.

Διαβάστε Περισσότερα »

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Στις 18 Μάη οι φοιτητικές εκλογές

Στις 18 Μάη αποφασίστηκε τελικά από το απερχόμενο ΚΣ της ΕΦΕΕ να πραγματοποιηθούν οι φοιτητικές εκλογές. Οι φετινές φοιτητικές εκλογές γίνονται κάτω από την σκιά των πρωτοφανών περικοπών των δαπανών για την Παιδεία, το κόψιμο της κρατικής χρηματοδότησης για 3 μεγάλα ΑΕΙ (Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πάντειο Πανεπιστήμιο και Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας) και των νέων μέτρων της Υπ. Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου που προβλέπουν επιβολή διδάκτρων, διάλυση πτυχίων, κατάργηση μονιμότητας καθηγητών κλπ.

Μπροστά στα προβλήματα που ανοίγονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι κυρίαρχες παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ για άλλη μια φορά στρώνουν το δρόμο για το πέρασμα των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων. Η ΔΑΠ δε δίστασε να παρουσιάσει ένα πλαίσιο αντιδραστικών – φασιστικών αιτημάτων όπως 1ον, την κατάργηση των συγγραμμάτων 2ον, τη διάλυση του ανώτατου Φοιτητικού οργάνου (Ε.Φ.Ε.Ε.) που χρόνια τώρα μαζί με τις άλλες παρατάξεις του ρεφορμισμού έχει καταφέρει να μπλοκάρει 3ον, τη δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων 4ον, την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου κ.α. Η ΠΑΣΠ από την άλλη αποτελεί τον κατεξοχήν υπερασπιστή της κυβερνητικής πολιτικής, εξωραΐζει τις κυβερνητικές πολιτικές και συγκαλύπτει το ρόλο του ΠΑΣΟΚ.

Την ίδια ώρα η ΠΚΣ -η παράταξη της σοσιαλδημοκρατικής «Κ»ΝΕ- έχοντας προσφέρει πολλές υπηρεσίες στο σύστημα στο παρελθόν με αποκορύφωμα την καταγγελία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το ’73 ως δημιούργημα 300 προβοκατόρων αποτελεί τον βασικό ανασταλτικό παράγοντα ενεργοποίησης του φοιτητικού συλλόγου και έχει εξελιχθεί σε ένα συντηρητικό αντιδραστικό μόρφωμα. Τον Μάη – Ιούνη του 2006 όταν όλοι οι φοιτητές είχαν καταλάβει τις σχολές τους ενάντια στον Νόμο Πλαίσιο της ΝΔ, η ΠΚΣ (μαζί με την ΔΑΠ) είχε ταχθεί ανοικτά με το μέρος της κυβέρνησης της ΝΔ αποδοκιμάζοντάς τες. Τον Δεκέμβρη του 2008 με την νεολαιίστικη εξέγερση σε συνεργασία και πάλι με την ΔΑΠ και την αστυνομία έκλεινε τις σχολές χωρίς αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων εμποδίζοντας τους φοιτητές να μπουν μέσα και να αποφασίσουν για τις κινητοποιήσεις που θα κάνουν. Η όλη τακτική και πρακτική της κινείται στα πλαίσια της πλήρους απαξίωσης των Γενικών Συνελεύσεων, της ΕΦΕΕ ως το ανώτατο όργανο του φοιτ. κινήματος προβάλλοντας το «δικό της» συντονιστικό, διασπώντας την ενότητα του δημοκρατικού φοιτητικού κινήματος και προσφέροντας  τις καλύτερες υπηρεσίες στις εκάστοτε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Από την άλλη οι φοιτητικές παρατάξεις της ΕΑΑΚ (των ρεφορμιστικών ΝΑΡ-ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ) και της ΑΡΕΝ (σοσιαλδημοκρατικού ΣΥΡΙΖΑ) αδυνατούν να επικεντρώσουν στα προβλήματα που απασχολούν τους φοιτητές, να ιεραρχήσουν τα ζητήματα που ανοίγονται και να εμπνεύσουν τους φοιτητές. Η καθήλωση των ποσοστών τους στις φοιτητικές εκλογές την τελευταία δεκαετία, παρά 1ον, τα κινήματα που κατά καιρούς ξέσπασαν (Ανωτατοποίηση των ΤΕΙ 2001, Νόμος Πλαίσιο – Άρθρο 16 2006-7, Δεκέμβρης 2008) και 2ον, την αύξηση της αποχής, δείχνουν την αδυναμία τους να συσπειρώσουν τους φοιτητές σε αγωνιστική κατεύθυνση.

Ενάντια σε αυτούς τους αρνητικούς συσχετισμούς οι φοιτητές πρέπει να παλέψουν για την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, το ζωντάνεμα των συλλογικών διαδικασιών, την επαναλειτουργία των φοιτητικών οργάνων και την οργάνωση μαζικών, ενωτικών αγώνων μαζί με το εργατικό κίνημα.

Διαβάστε Περισσότερα »

Οι γαλλο-άγγλοι και αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστές συνεχίζουν τους δολοφονικούς βομβαρδισμούς του λαού της Λιβύης

Να σταματήσει η εμπλοκή-συμμετοχή της Ελλάδος στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Συνεχίζεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος των συνασπισμένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων κατά της Λιβύης που άρχισε με το αντιδραστικό ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο προβλήθηκε απ’ την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα ως «ανθρωπιστικό» ψήφισμα για τη «σωτηρία» δήθεν του άμαχου πληθυσμού, καλυπτόμενο επιπλέον και με την προδοτική πρόσκληση ηγετικής φιλοιμπεριαλιστικής μερίδας των αντικανταφικών δυνάμεων , μερίδα που δεν έχει καμία σχέση με τα δίκαια δημοκρατικά αιτήματα των εξεγερμένων κατά του αντιδραστικού καθεστώτος Καντάφι.

Πίσω όμως απ’ αυτήν την αντιδραστική για «ανθρωπιστικούς λόγους» στρατιωτική επίθεση-επέμβαση στη Λιβύη και προπαγάνδα των ιμπεριαλιστών κρύβονται τα οικονομικά ανταγωνιστικά συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που σχετίζονται με τη λεηλασία και το ξαναμοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης δηλ. τον έλεγχο-εκμετάλλευση κυρίως του πετρελαίου και του φυσικού αερίου αυτής της χώρας.

Οι γαλλο-άγγλοι και αμερικανο-ΝΑΤΟϊκοί ιμπεριαλιστές συνεχίζουν τους ανελέητους βομβαρδισμούς των διαφόρων πόλεων της Λιβύης, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές και δολοφονώντας πολλές δεκάδες και εκατοντάδες αμάχους καθημερινά.

Οι στρατιωτικοί υπολογισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ότι θα τελείωναν με έναν κεραυνοβόλο σύντομο πόλεμο διαψεύστηκαν παταγωδώς. Είναι φανερό πως χωρίς την αποστολή χερσαίων δυνάμεων δεν μπορούν να καταλάβουν τη Λιβύη. Αποστολή όμως χερσαίων δυνάμεων σημαίνει μαζική επιστροφή εκατοντάδων φέρετρων στις πρωτεύουσες των ιμπεριαλιστικών χωρών, γεγονός που θα ξεσηκώσει αναγκαστικά τους λαούς αυτών των χωρών ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Έτσι προς το παρόν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δίνουν προτεραιότητα στους δολοφονικούς καταστροφικούς βομβαρδισμούς, ενώ ταυτόχρονα επιχειρούν να «πείσουν»-πιέσουν τον Καντάφι να εγκαταλείψει τη χώρα χρησιμοποιώντας προς αυτό το σκοπό τον Αραβικό Σύνδεσμο.

Παράλληλα προγραμματίζεται νέα συνάντηση στη Ρώμη, αρχές του πρώτου 10ήμερου του Μάη, της λεγόμενης «ομάδας επαφής για τη Λιβύη» για τη συγκρότηση «ταμείου ενίσχυσης» της ηγεσίας των αντικανταφικών δυνάμεων.

Στις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων βρίσκεται και σχέδιο διαμελισμού της Λιβύης που δεν αποκλείεται να τεθεί σ’ εφαρμογή με τη στήριξη των αντικανταφικών δυνάμεων.

Η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει έμμεσα-άμεσα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κατά της Λιβύης τόσο με την παραχώρηση των βάσεων Σούδας-Άκτιου όσο και με τη χρήση των αεροδρομίων και τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ.

Διαβάστε Περισσότερα »

Με το Νίκο Ζαχαριάδη στο ΝΤΑΧΑΟΥ

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 108 χρόνων απ’ τη γέννηση (27 Απρίλη 1903) του Νίκου Ζαχαριάδη αναδημοσιεύονται απ’ τον επαναστατικό «Ριζοσπάστη» δυο μικρά σημειώματα που αφορούν την κράτησή του στο γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης ΝΤΑΧΑΟΥ της Γερμανίας για να αποκτήσουν οι νεότεροι αγωνιστές μια καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη πληροφόρηση γι’ αυτόν, επειδή οι προδότες χρουστσο-μπρεζνιεφικοί δεξιοί οπορτουνιστές ηγέτες της αποστάτριας κλίκας των Κολιγιάννη-Παρτσαλίδη-Βαφειάδη-Φλωράκη-Τσολάκη, κλπ. κατασυκοφάντησαν και λάσπωσαν το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη με τον πιο αισχρό και βρωμερό τρόπο – συκοφαντίες και λάσπες που αποδέχονται και οι σημερινοί συνεχιστές τους, τα «ηρωικά» τους παιδιά της σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Παπαρηγο-Γοντικο-Μαϊληδων, αφού ποτέ ως τώρα ούτε αυτές κατάγγειλαν ούτε τους λασπολόγους Φλωράκη-Τσολάκη-Καλούδη-Κουκούλου, κλπ.. Αντίθετα τις διατηρούν, εκθειάζοντας συνάμα τους εμπνευστές τους και επιπλέον «πλασάρουν», τα τελευταία χρόνια, απεγνωσμένα αλλά ανεπιτυχώς: πρώτο, ένα «ομοίωμά» τους δηλ. ένα χρουστσο-μπρεζνιεφικό σοσιαλδημοκράτη «Ζαχαριάδη», και δεύτερο εξομοιώνουν το μεγάλο επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη με τους οπορτουνιστές και προδότες τύπου Σιάντου, Πλουμπίδη, Καραγιώργη, κλπ. Παράλληλα αυτοί οι λακέδες του ντόπιου κεφαλαίου κρατούν προκλητικά, μισό και πλέον αιώνα (απ το 1957) το Νίκο Ζαχαριάδη σε πολιτική ομηρία, αρνούμενοι να δώσουν στη δημοσιότητα τις καταθέσεις που πήρε η διαβόητη «Επιτροπή» τους απ’ τους αντιφασίστες και κομμουνιστές άλλων χωρών που γνώρισαν το Ζαχαριάδη στο ΝΤΑΧΑΟΥ. Και βεβαίως οι δολοφόνοι του Νίκου Ζαχαριάδη της σοσιαλδημοκρατικής κλίκας των Φλωράκη-Παπαρήγα αρνούνται να δώσουν στη δημοσιότητα τα σχετικά με τη δολοφονία του ντοκουμέντα που ένα μέρος τους βρίσκονται στα χέρια της και το άλλο στα αρχεία της φασιστικής κλίκας των Μπρέζνιεφ-Αντρόποφ-Γκορμπατσόφ και σήμερα της ρωσικής φασιστικής ιμπεριαλιστικής αντίδρασης, ενώ, για να εξαπατήσουν τα μέλη και τους οπαδούς τους, προετοιμάζουν πυρετωδώς καλοκαιριατικο-φθινοπωρινά «φιλο-ζαχαριαδικά» δηλ. αντιζαχαριαδικά σοσιαλδημοκρατικά πανηγύρια, προσπαθώντας να εξιλεωθούν απ’ το μεγάλο έγκλημα που διέπραξαν, τη δολοφονία του Ζαχαριάδη – προκαλώντας έτσι την εργατική τάξη και το λαό – ένα έγκλημα, που, όπως πολύ σωστά έγραψε ο σύντροφος Νίκανδρος Κεπέσης, «δεν τόλμησαν ούτε οι χιτλερικοί κατακτητές» και όμως το διέπραξε η σοσιαλφασιστική σοσιαλδημοκρατική κλίκα των ΜΠΡΕΖΝΙΕΦ-ΦΛΩΡΑΚΗ.

ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ μαζί με το σ. Ζαχαριάδη (Μαρτυρία Δημ. Γαλάνη, Ριζοσπάστης, Τετάρτη 29 Μάη 1946, σελ. 1-2)

Από τη δράση των χαφιέδων στο Νταχάου (Επιστολή Βαγγέλη Παπανίκου στο Ριζοσπάστη, Τρίτη 4 Ιούνη 1946, σελ. 2)

***

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Με το Νίκο Ζαχαριάδη στο Νταχάου (Μαρτυρία Δημήτρη Σωτηριάδη)

Διαβάστε Περισσότερα »

Τα πειράματα των ιδιοκτητών φροντιστηρίων στις πλάτες των εργαζομένων-καθηγητών στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και την ιδιωτική εκπαίδευση

Η εργατική τάξη αυτή τη στιγμή δέχεται μια συνολική επίθεση στα δικαιώματά της, με αποκορύφωμα την κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, την κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την προώθηση του καθεστώτος των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων που ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για την όξυνση της καπιταλιστικής τρομοκρατίας απέναντι στους εργαζόμενους.

Φυσικά, αυτό το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων δεν μπορεί να θεωρηθεί κεραυνός εν αιθρία, αφού χρόνια τώρα η επιδίωξη του κεφαλαίου και των αφεντικών συνολικά είναι η επέκταση και επιβολή του καθεστώτος της επισφαλούς και ελαστικής εργασίας ώστε αυτή να διαπερνά ολόκληρες τις εργαζόμενες μάζες. Ένα παράδειγμα των μεθοδεύσεων των καπιταλιστών για την πλήρη κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι ο χώρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Τα αφεντικά-ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, δηλαδή οι «νταβατζήδες» της γνώσης, που την έχουν καταντήσει εμπόρευμα, έχουν καταστήσει τον κλάδο της ιδιωτικής εκπαίδευσης ένα απέραντο εργαστήριο πειραματισμού για την επιβολή της αυθαιρεσίας τους και των ολοένα και χειρότερων εργασιακών συνθηκών. Ειδικότερα οι καθηγητές-εργαζόμενοι στα κέντρα ξένων γλωσσών (ΚΞΓ) βρίσκονται σε μια εξαιρετικά δυσμενή κατάσταση για την επιβίωσή τους. Η μερική και ελαστική εργασία θεωρείται δεδομένη, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου – που στην καλύτερη περίπτωση καλύπτουν το διάστημα μεταξύ Οκτωβρίου και Μαΐου – και με τους εργαζόμενους που καταφέρνουν να συμπληρώσουν τις προϋποθέσεις για ταμείο ανεργίας με τη λήξη της σύμβασης να θεωρούνται τυχεροί. Δεδομένη για το χώρο είναι και η μη καταβολή επιδομάτων, ενσήμων και δεδουλευμένων.

Ο κλάδος έχει οδηγηθεί σε αυτή την κατάσταση από τον Πανελλήνιο Συνδέσμο Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών – Europalso και του Συλλόγου Φροντιστών Ξένων Γλωσσών Σωματείου «Όμηρος» και Ανεξαρτήτων, που με την ανοχή του Υπουργείου Εργασίας και του ξεπουλημένου κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΠΑΣΚΕ και με τη νομική κάλυψη των νομικών Δ. Βερβεσού (αντιπροέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών) και Α. Λυκουρέζου (γνωστού μεγαλοδικηγόρου και πρώην βουλευτή της Ν.Δ.) έστησαν το 2004 το ψευδοσωματείο «… Εργαζομένων στα Κ.Ξ.Γ. Ν. Αττικής», απαρτιζόμενο από συγγενικά πρόσωπα φροντιστηριούχων, με πρόεδρο την Άρτεμη Κυπριώτου και γενική γραμματέα την Ευγενία Φουρναράκη.

Αυτό το δήθεν κλαδικό ψευδοσωματείο κατάφερε σταδιακά να υφαρπάξει, τόσο ντε φάκτο όσο και νομικά, από το ιστορικό σωματείο του κλάδου «Πανελλήνιος Σύλλογος Καθηγητών Ξένων Γλωσσών Φροντιστηρίων και Σχολών Ελλάδας «Ο ΒΥΡΩΝ» (ελεγχόμενο από τους ρεφορμιστές ΑΣΚ-ΠΑΜΕ), το δικαίωμα διαπραγμάτευσης με τους φροντιστηριούχους και σύναψης συλλογικής σύμβασης που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων, ενώ ο «Βύρωνας» από κοινού με το δευτεροβάθμιο όργανο της ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος) είχαν αυτό το δικαίωμα από το 1975 μέχρι το 2006. Το αποτέλεσμα είναι η απορρύθμιση των όρων εργασίας και μισθοδοσίας των καθηγητών και η κατοχύρωση αυτού του καθεστώτος τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας στα ΚΞΓ του νομού Αττικής ενώ οι εργαζόμενοι στην υπόλοιπη Ελλάδα καλύπτονται από την κλαδική ΣΣΕ της ΟΙΕΛΕ! Πιο συγκεκριμένα, με την τελευταία, τριετούς (!!!) διάρκειας, ΣΣΕ που υπέγραψε το ψευδοσωματείο με τους ιδιοκτήτες φροντιστηρίων, δηλαδή με τους συγγενείς τους – ή ακόμη καλύτερα με τον εαυτό του (!) –

  • έχουν μειωθεί οι αποδοχές των καθηγητών στο 40% με κανόνα τα 8,50 ευρώ μικτά (7,14€ καθαρά – το χαμηλότερο ωρομίσθιο στον κλάδο πανελλαδικά), με γελοίες αυξήσεις στο τέλος της τριετίας 2010-2013 που τελικά μειώνουν το ωρομίσθιο κατά 60-70%, φτάνοντας στα 8,75€ μικτά,

  • δεν καταβάλλονται απολαβές που να αντιστοιχούν σε πλήρη μηνιαίο μισθό (και κατ’ επέκταση πλήρη ασφάλιση),

  • δεν αναγνωρίζονται μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα και αντίστοιχα δεν καταβάλλονται τα σχετικά επιδόματα,

  • δεν καταβάλλονται επιδόματα τριετίας με βάση τον πραγματικό χρόνο απασχόλησης (8-9 μηνιαίες συμβάσεις για κάθε σεζόν),

  • δεν δίδεται το κατοχυρωμένο δικαίωμα της πληρωμής διακοπών Χριστουγέννων και Πάσχα όπως και των αργιών,

  • δεν προβλέπονται ρυθμίσεις για εγκυμοσύνη και μητρότητα,

  • δεν είναι εγγυημένη η επαναπρόσληψη το επόμενο κάθε φορά ακαδημαϊκό έτος,

  • δεν καταβάλλονται επιδόματα ασθενείας,

  • δεσμεύονται οι καθηγητές να μην κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα ή να δουλεύουν σε άλλο «ανταγωνιστικό» φροντιστήριο με την απειλή κυρώσεων,

  • οι φροντιστηριούχοι έχουν το δικαίωμα να μειώσουν τις συμφωνημένες ώρες εργασίας αν ακυρωθεί κάποιο τμήμα, ή μειωθεί ο αριθμός μαθητών ενός τμήματος (βλαπτική μεταβολή).

Έτσι, λοιπόν, οι εργαζόμενοι-καθηγητές οδηγούνται στην ελαστική εργασία και την αναζήτηση δεύτερης και τρίτης δουλειάς και τελικά στην εξαθλίωση και την αμφισβήτηση της ίδιας της ποιότητας ζωής τους, αφού καταδικάζονται να είναι σε συνεχή εργασιακή περιπλάνηση για να βγάλουν τα προς το ζην και ζουν με το άγχος της επιβίωσης. Ωστόσο, μία «γύρα» στους εργασιακούς χώρους των φροντιστηρίων και στις συνεντεύξεις θα φανερώσει ότι τελικά οι φροντιστηριούχοι δεν σέβονται ακόμα και αυτά τα αίσχη που κατοχυρώνονται θεσμικά από την μαϊμού ΣΣΕ, αφού σε πολλές περιπτώσεις το ωρομίσθιο είναι ακόμα πιο κάτω και από αυτό το…δυσθεώρητο 7,14€, φτάνοντας πολλές φορές τα 6.50€, ή ακόμα και πιο κάτω. Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις (όπως στην Ευρωγνώση Πειραιά για παράδειγμα) όπου στο ίδιο φροντιστήριο εργαζόμενοι με την ίδια προϋπηρεσία λαμβάνουν διαφορετική αμοιβή, ή ακόμα και αμείβονται περισσότερο από άλλους εργαζόμενους με μεγαλύτερη προϋπηρεσία. Αυτό προφανώς γίνεται γιατί μέσα στις συνθήκες της εκρηκτικά αυξανόμενης ανεργίας οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων «ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα» και οι εργαζόμενοι μπροστά στο φόβο της ανεργίας και της πείνας, τελικά υποκύπτουν στους εκβιασμούς των αφεντικών και αποδέχονται μισθούς πραγματικής πείνας.

Ως εκ τούτου, η λειτουργία του ψευδοσωματείου δεν είναι «απλά» να συμπιέσει προς τα κάτω με «κατοχυρωμένη νομική μορφή» την ήδη πενιχρή αμοιβή των καθηγητών, αλλά οι ΣΣΕ που υπογράφει αποτελούν ουσιαστικά την κερκόπορτα για να ανοίξει ο δρόμος σε κάθε είδους «εξωθεσμική» αυθαιρεσία πέρα από αυτά που ρυθμίζουν, μιας και μιλάμε για σωματείο στημένο από τους ιδιοκτήτες φροντιστηρίων που δεν πρόκειται να βοηθήσει τους εργαζόμενους στις διεκδικήσεις τους – το αντίθετο μάλιστα. Όλα αυτά δένουν σε ένα πακέτο μαζί με τα πανάκριβα δίδακτρα που αναγκάζονται να πληρώνουν οι γονείς των μαθητών, από τα οποία οι καθηγητές δεν παίρνουν παρά ψίχουλα, ώστε να μπορούν οι φροντιστηριούχοι να χρηματοδοτούν τις φανταχτερές τους διαφημίσεις που απεικονίζουν ευτυχισμένους μαθητές και καθηγητές γεμάτους ζωντάνια που υπόσχονται «ένα μαγικό ταξίδι στη Γνώση» την οποία οι ίδιοι έχουν καταντήσει ένα σκουπίδι που απλά χρησιμεύει στους απόφοιτους σαν ένα ακόμα χαρτί για την αγορά εργασίας, ενώ δελεάζουν τους μαθητές να γραφτούν στα φροντιστήρια με διάφορες προσφορές και δώρα, καθώς και «πολιτιστικές» εξορμήσεις στα ξενυχτάδικα της Βίσση και του Ρουβά. Και αν οι γονείς δεν είναι άλλο ικανοί να ανταπεξέλθουν στα ολοένα και αυξανόμενα δίδακτρα και διακόπτουν τη φοίτηση των παιδιών τους, τότε το φταίξιμο πέφτει στους «ανίκανους» καθηγητές που δεν κράτησαν τους μαθητές, ή στην καλύτερη περίπτωση στην κρίση, που έτσι κι αλλιώς πρέπει να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Η δε τρομοκρατία στον κλάδο δεν περιορίζεται μόνο στην απειλή απόλυσης, η οποία σε πολλές περιπτώσεις σημαίνει τυπική λήξη της σύμβασης, που δεν υποχρεώνει το φροντιστηριούχο να καταβάλει στον εργαζόμενο αποζημίωση. Αν ο/η εργαζόμενος/η αντιδράσει στις αυθαιρεσίες, σε πολλές περιπτώσεις τον/την απειλούν ότι θα τον/την βάλουν σε «μαύρη λίστα» και δεν θα ξαναδουλέψει ποτέ σε φροντιστήριο της Αθήνας. Ταυτόχρονα στήνουν εκλογές στο στημένο τους σωματείο τρομοκρατώντας εργαζόμενους για να τους βάλουν σε λίστες ψηφισάντων ώστε να φαίνεται αντιπροσωπευτικό το σωματείο-μαϊμού, και με την παρουσία μπράβων και τραμπούκων. Μάλλον όλα αυτά δεν φαίνονται και τόσο σχετικά με τις λαμπερές διαφημίσεις που απεικονίζουν το ευχάριστο κλίμα εκπαίδευσης και συνεργασίας.

Η απάντηση της ΑΣΚ, πλειοψηφούσας – και μοναδικής ώς το 2009 – παράταξης στο «Βύρωνα», και προσκείμενης στο ρεφορμιστικό ΠΑΜΕ, όχι μόνο ήταν αναντίστοιχη προς τις αυξανόμενης έντασης μεθοδεύσεις των φροντιστηριούχων, αλλά και με δική της ευθύνη οδήγησε στην αποδυνάμωση του σωματείου. Το 2006 άλλαξε το χαρακτήρα του σωματείου από ομοιοεπαγγελματικό σε κλαδικό σε όλη την ιδιωτική εκπαίδευση, όπου υποτίθεται θα συσπειρώνονταν όλοι οι εργαζόμενοι της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ώστε να μπορέσει να χτυπήσει νομικά το «κλαδικό» ψευδοσωματείο. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η κίνηση έγινε με σκοπό να καταστήσει το «Βύρωνα» κομματικό μαγαζάκι που θα εξυπηρετεί τους πολιτικούς σχεδιασμούς του Περισσού, αφού η επιλογή ήταν να το μετατρέψει από σωματείο των καθηγητών στα ξενόγλωσσα σε κλαδικό (παραταξιακό) σωματείο από τα πάνω, χωρίς αυτό να έχει προκύψει από την από τα κάτω δράση των εργαζομένων, για να καπελώσει τα σωματεία που εκπροσωπούν τόσο τους καθηγητές στη μέση εκπαίδευση (ΣΕΦΚ), όσο και στα ιδιωτικά σχολεία (ΣΙΕΛ), και τα οποία δεν ελέγχει. Τελικά αυτή η επιλογή οδήγησε το 2008 στην απαράδεκτη εκ μέρους της ΟΙΕΛΕ (μέσω των φιλο«εργοδοτικών» ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) διαγραφή του «Βύρωνα» από την ομοσπονδία, γιατί με τη μετατροπή του σε κλαδικό υπερκαλύπτει τη δράση των υπολοίπων σωματείων. Βέβαια, η εργατική νομοθεσία επέβαλλε τη μετατροπή του «Βύρωνα» σε κλαδικό σωματείο στους εργαζόμενους στα ξενόγλωσσα (συμπεριλαμβανομένων όλων των υπαλλήλων εκτός των καθηγητών) ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις αυθαιρεσίες των φροντιστηριούχων, αλλά η ΑΣΚ το μετέτρεψε στη συγκεκριμένη μορφή για τα δικά της πολιτικο-συνδικαλιστικά συμφέροντα. Παρόλα αυτά, η κίνηση της ΟΙΕΛΕ ήταν απαράδεκτη και απροκάλυπτα κατά των εργαζομένων, τη στιγμή που οι συσχετισμοί ήταν επίσης κατά τους. Έτσι, λοιπόν, ο «Βύρωνας» έχασε και νομικά το δικαίωμα της συλλογικής διαπραγμάτευσης για τους ιδιοκτήτες φροντιστηρίων ώστε να υπογράφει ΣΣΕ που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργαζομένων.

Έκτοτε αυτό που στην πραγματικότητα έκανε η ΑΣΚ ήταν να περιχαρακώσει ακόμη περισσότερο το σωματείο μέσα στο γραφειοκρατικό και εργατοπατερίστικο συνδικαλισμό του ρεφορμιστικού ΠΑΜΕ και τα πολιτικά τερτίπια του σοσιαλδημοκρατικού «Κ»ΚΕ, που, ούτως ή άλλως, με τη διασπαστική του τακτική στα σωματεία και στις απεργιακές κινητοποιήσεις υπονομεύει σταθερά εδώ και χρόνια την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε μαζική και ενωτική κατεύθυνση για την απόκρουση της ανελέητης επίθεσης των καπιταλιστών επιχειρηματιών και τελικά δρα ως ανάχωμα των εκάστοτε κυβερνήσεων. Η ρεφορμιστική ΑΣΚ αντί να καταγγείλει την πρόσφατη τριετή σύμβαση που υπέγραψε το «εργοδοτικό σωματείο»-έκτρωμα και να προπαγανδίσει τη συσπείρωση των καθηγητών ξένων γλωσσών στο σωματείο μας, αφενός έχει βγάλει από το σχεδιασμό του την συστηματική παρέμβαση σε αυτούς και, αντίθετα, παρεμβαίνει σχεδόν αποκλειστικά σε εργαζόμενους σε ιδιωτικά σχολεία, ΙΕΚ, κλπ., ώστε να υπονομεύσει τη δράση των άλλων σωματείων. Αφετέρου προσπαθεί να φιμώσει την Ενωτική Πρωτοβουλία, το έτερο σχήμα του σωματείου που δημιουργήθηκε το 2009 και κατέχει τις 2 από τις 7 έδρες του Δ.Σ., και που διαφωνεί με την κομματικοκεντρική λογική της ΑΣΚ. Η ΑΣΚ, κατέχοντας την πλειοψηφία στο Δ.Σ., έχει επιβάλλει στο σωματείο πλήρως ιδιοκτησιακή και αντιδημοκρατική λειτουργία. Παρουσιάζει την ιστοσελίδα του σωματείου www.vyronas.net ως δική της σελίδα και διαφημίζει τη Λαϊκή Συσπείρωση, πράγμα ανήκουστο για ιστοσελίδα εργατικού σωματείου. Έλαβε απόφαση να μην καλεί γενικές συνελεύσεις του συλλόγου και να λαμβάνει αποφάσεις για έκτακτες περιστάσεις γραφειοκρατικά μέσω του Δ.Σ.. Και όταν καλεί σε γενικές συνελεύσεις, οι τοποθετήσεις εξυπηρετούν μόνο την προβολή των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ και δεν γίνεται καμία συζήτηση για δράσεις ενάντια στο ψευδοσωματείο, ενώ «μαζεύουν» τις Γ.Σ. άρον-άρον ψηφίζοντας χωρίς καμία συζήτηση το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Δεν καλούν τα εκτός ΑΣΚ μέλη του σωματείου σε όσες δράσεις κάνουν με το όνομά του σε εργασιακούς χώρους με τη δικαιολογία ότι αφού δεν είναι με το ΠΑΜΕ, είναι «εχθροί» της εργατικής τάξης. Τραμπουκίζει και λοιδορεί μέλη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας και συναδέλφους που διαφωνούν με την τακτική της. Στη Γ.Σ. της 5/12/2010, μάλιστα, μέλος της ΑΣΚ προπηλάκισε και απείλησε συνάδελφο που απαίτησε να δει το βιβλίο συμμετεχόντων. Λειτουργεί με αδιαφανείς διαδικασίες, υποκρύπτοντας από τα μη-ΑΣΚ μέλη του Δ.Σ. τις εγγραφές νέων μελών και ανακρίνοντας τα νέα μέλη για τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκουν. Και σαν να μην έφταναν αυτά, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, όπου ανήκει η ΑΣΚ, συκοφαντεί στο όνομα της ανύπαρκτης «ταξικότητας» το πρωτοβάθμιο και ακηδεμόνευτο σωματείο των καθηγητών μέσης εκπαίδευσης νομού Αττικής (ΣΕΦΚ), το οποίο αποκαλεί δήθεν αγωνιστικό, ξεπουλημένο, εχθρό της εργατικής τάξης και πλήρως εναρμονισμένο με τη ΓΣΕΕ και τον ΣΕΒ. Έτσι, λοιπόν, η ΑΣΚ αποχώρησε από τον ΣΕΦΚ επειδή δεν τον ελέγχει, προβαίνοντας στην πράξη ταξικής προδοσίας της διάσπασης του σωματείου και υπονομεύοντας τη δύναμή του, αφού μέχρι τώρα είναι από τα σωματεία που και έχουν υπογράψει αξιοπρεπείς ΣΣΕ και έχουν δεχθεί επιθέσεις των αφεντικών με διώξεις και μηνύσεις. Και όχι μόνο αυτό αλλά κατέθεσε πρόταση ΣΣΕ που όχι μόνο επιδίωκε να επικαλύψει τις ΣΣΕ που τα ομοιοεπαγγελματικά σωματεία έχουν επάξια υπογράψει, και μάλιστα με ρυθμίσεις κατώτερες από αυτές (!), και που στη συνέχεια απέσυρε ύστερα από αντιδράσεις. Ενώ το ΠΑΜΕ, είναι γνωστό ότι δεν έχει υπογράψει ούτε μία ΣΣΕ που να έρχεται σε κόντρα με τις επιταγές του ΣΕΒ. Η πιο πρόσφατη υπονομευτική δράση της ρεφορμιστικής ΑΣΚ ήταν να συμμετάσχει με το όνομα του «Βύρωνα» και χωρίς καμία ενημέρωση των μελών του σωματείου και των αρμόδιων οργάνων του στη δήθεν «συνδιάσκεψη πρωτοβάθμιων σωματείων της ιδιωτικής εκπαίδευσης» μαζί με άλλα σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ, χωρίς να καλέσει άλλα σωματεία (που δεν ελέγχει), αλλά και χωρίς να κάνει στην κοινή ανακοίνωση ούτε μία αναφορά στο ψευδοσωματείο! Όλα αυτά όταν η ΑΣΚ δεν έχει ουσιαστικά πράξει τίποτα για την επάξια εκπροσώπηση του κλάδου των καθηγητών ξένων γλωσσών, για την καταγγελία και παρεμπόδιση του ψευδοσωματείου να υπογράψει ΣΣΕ κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των φροντιστηριούχων, ενώ απέρριψε προτάσεις της Ενωτικής Πρωτοβουλίας για δράσεις ενάντια στις αρχαιρεσίες του.

Έτσι, λοιπόν, ο κλάδος των καθηγητών στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών έχει οδηγηθεί σε μια κατάσταση πραγματικού εργασιακού μεσαίωνα που διαιωνίζεται, αφού οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων είναι ελεύθεροι να συνθλίψουν πλήρως όλα τα εργασιακά δικαιώματα και να επιβάλλουν οτιδήποτε εξυπηρετεί τα ταξικά τους συμφέροντα και ακόμα περισσότερο να εκβιάσουν τους εργαζόμενους στις συνθήκες της κρίσης, της ανεργίας και της εξαθλίωσης να υποταχτούν στις ορέξεις τους. Η ιστορία του κλάδου και του σωματείου «Βύρωνας» αποτελεί ένα από τα πιο ξεκάθαρα διδάγματα ότι μόνο η ενότητα του εργατικού κινήματος, πέρα και ενάντια από κάθε είδους εργατοπατέρες και στενούς κομματικούς ρεφορμιστικούς σχεδιασμούς, αποτελεί την κυρίαρχη προϋπόθεση για την αντίσταση στην καπιταλιστική αυθαιρεσία και τρομοκρατία που γίνεται ανεξέλεγκτη μέσω των αντεργατικών μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πιστό σκυλί της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ΔΝΤ, και ειδικά μέσω της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων. Έτσι, για να μπορέσει ο «Βύρωνας» να παλέψει από καλύτερη θέση ενάντια στο ψευδοσωματείο και τις μηχανορραφίες των αφεντικών και να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο εκπροσώπησης των εργαζομένων πρέπει να υπάρχει κοινή δράση στους χώρους δουλειάς και οι αποφάσεις να λαμβάνονται δημοκρατικά από τη βάση του μέσα από γενικές συνελεύσεις.

Η ενωτική και μαζική δράση είναι η μόνη πραγματική ταξική στάση απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου.

Διαβάστε Περισσότερα »