Οι εκλογές-ΑΠΑΤΗ της 6ης Μάη αποκάλυψαν τη βαθιά και ολόπλευρη κρίση του σάπιου και αναξιόπιστου αστικού πολιτικού συστήματος

Τα αποτελέσματα των εκλογών-ΑΠΑΤΗ, τις οποίες τελικά επέτρεψαν να διεξαχθούν τα «μεγάλα αφεντικά» της ιμπεριαλιστικής ΕΕ στις 6 Μάη, έδειξαν ότι ο ελληνικός λαός δεν περίμενε τίποτε από αυτές πάρα την αχαλίνωτη δημαγωγία, τις υποσχέσεις και τα χονδροειδή ψεύδη των ηγετών ΟΛΩΝ των αστικών κομμάτων – μεγαλοαστικών και σοσιαλδημοκρατικών – για «έξοδο» από την κρίση,  «ανάπτυξη», «μείωση» της ανεργίας, κλπ. κλπ.. Ταυτόχρονα αυτές αποκάλυψαν γενικά, αλλά και σε επίπεδο εκλογικών ποσοστών, την ήδη βαθιά και ολόπλευρη κρίση που διέρχεται το  σάπιο και αναξιόπιστο αστικό πολιτικό σύστημα και τα αδιέξοδα που αυτό αντιμετωπίζει.

Τα δυο μεγάλα αστικά κόμματα – η μοναρχοφασιστική ΝΔ και το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ – που είχαν ήδη προεκλογικά κατακομματιαστεί, υπέστησαν τη χειρότερη και μεγαλύτερη ήττα στην ιστορία της ύπαρξής τους.

Η μεν ΝΔ δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον κατακερματισμό της και πολύ περισσότερο δεν πέτυχε να κατακτήσει την πολυδιαφημισμένη και πολυπόθητη διαβόητη «εκλογική αυτοδυναμία» μα ούτε καν μπόρεσε να συγκεντρώσει ένα υπολογίσιμο εκλογικό ποσοστό: συγκέντρωσε ασύγκριτα πολύ μικρότερο ποσοστό από ότι υπολόγιζε ο ανίκανος, επιπόλαιος και πολύ επικίνδυνος τυχοδιώκτης υπερεθνικιστής ρατσιστής φασιστοειδές Α.Σαμαράς, ελπίζοντας σε ανάλογες πολιτικές-κυβερνητικές εξελίξεις μ’ εκείνες των Πορτογαλίας-Ισπανίας δηλ. να κατακτήσει το μοναρχοφασιστικό του κόμμα τα αναγκαία εκλογικά ποσοστά για να γίνει πρωθυπουργός.

Έτσι το όνειρο της πολυπόθητης «εκλογικής αυτοδυναμίας» χάθηκε στον ωκεανό του θυμού και της οργής του λαού, στην οργισμένη σαρωτική του τιμωρία που έριξε το εκλογικό ποσοστό της ΝΔ στο 18,85%.

Το μεγαλοαστικό ΠΑΣΟΚ, πέραν του κομματιάσματος, υπέστη σ’ αυτές τις εκλογές μια σχεδόν αναμενόμενη και πρωτοφανή πανωλεθρία στην ιστορία της ύπαρξής του, ως πολιτικό κόμμα, και ήρθε τρίτο σε ποσοστά με 13,18%.

Έτσι το διαβόητο πρόβλημα του «δικομματισμού», το οποίο δεν μπόρεσαν να λύσουν, δεκαετίες τώρα, οι φλυαρίες της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) οδηγήθηκε «εν μια νυκτί» σε λύση απ΄ τη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ και την κρίση της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.   

Απ’ τα τρία κόμματα της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ), η ΔΗΜΑΡ βελτίωσε αισθητά τα ποσοστά της και έφτασε στο 6,11%, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε θεαματική άνοδο και κατέκτησε τη δεύτερη θέση μετά τη ΝΔ με ποσοστό 16,78% για τρεις λόγους: πρώτο, εξαιτίας της κάποιας, έστω ασυνεπούς, αντιπολίτευσης στα γνωστά αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα, δεύτερο, κυρίως της πολιτικής ενότητας του ρεφορμιστικού χώρου που πρόβαλλε, τρίτο, των δημαγωγικών υποσχέσεων για μια «άλλη» δήθεν «φιλολαϊκή» οικονομική πολιτική στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, τέταρτο, της επιτυχημένης δημαγωγικά επικοινωνιακής του πολιτικής, συγκεντρώνοντας ψήφους και προσελκύοντας ψηφοφόρους απ’ όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους και κυρίως απ’ τη μεγάλη μετακίνηση, έστω συγκυριακά, ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς αυτόν.

Το σοσιαλδημοκρατικό «Κ»ΚΕ παρόλο που συγκράτησε το ποσοστό του με ελάχιστη άνοδο υπήρξε ο μεγάλος χαμένος σ’ αυτές τις εκλογές, αφού «έπεσε» απ’ την 3^η στην 5^η θέση με ποσοστό 8,48%, ενώ συνάμα στον ανταγωνισμό του με τους σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ, υπέστη, χωρίς να το αναμένει, συντριπτική ήττα, χάνοντας  για πρώτη φορά την «πρωτιά» απέναντί του, αλλά επιπλέον ο ΣΥΡΙΖΑ διπλασίασε το ποσοστό του («Κ»ΚΕ 8,48%-ΣΥΡΙΖΑ 16,78%) μα και ταυτόχρονα 4πλασίασε σχεδόν το δικό του ποσοστό (από 4,6% το 2009 έφτασε στο 16,78%).

Το νέο εθνικιστικό μοναρχοφασιστικό κόμμα του Καμένου «Ανεξάρτητοι Έλληνες» συγκέντρωσε σχετικά υψηλό ποσοστό φτάνοντας στο 10,60%, ενώ η ΔΗΣΥ της Μπακογιάννη δεν κατόρθωσε να μπει στη Βουλή όπως και οι Οικολόγοι, Μάνος κλπ.. Απ’ τα δυο ναζι-φασιστικά κόμματα, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη υπέστη δεινή ήττα μένοντας έξω από τη Βουλή, με την εγκληματική ναζι-φασιστική δολοφονική συμμορία της «Χρυσής Αυγής» του Μιχαλολιάκου να μπαίνει για πρώτη φορά στη Βουλή, με ποσοστό 6,97%, «λεηλατώντας» το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη και τη ΝΔ του Σαμαρά.

Κρίνοντας τα ποσοστά των εκλογών διαπιστώνεται πως, με την τιμωρία των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων που κυβέρνησαν τη χώρα, έχει σημειωθεί μια κάποια μερική συνειδητοποίηση του λαού σε σχέση με τις ευθύνες της οικονομικής χρεοκοπίας και τα προβλήματα της χώρας που προέκυψαν απ’ τη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Πρόκειται για μερική συνειδητοποίηση, επειδή το μεν ΠΑΣΟΚ τιμωρήθηκε όπως του άξιζε, όμως δεν συνέβη στον ίδιο βαθμό με τη ΝΔ που επί δικής της διακυβέρνησης η οικονομία της χώρας οδηγήθηκε το 2009 σε πλήρη και ανοιχτή ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, γεγονός που οδήγησε σε παραμερισμό της κυβέρνησης Καραμανλή, πριν εξαντληθεί η 4ετία, και σε προκήρυξη πρόωρων εκλογών (Ο καθηγητής του Πάντειου Ν.Καραβίτης επισημαίνει για το 2009: «το οικονομικό πλήγμα Καραμανλή φαίνεται καθαρά, αν απλώς παρατηρήσουμε ότι το 2009 οι δαπάνες χωρίς τόκους είχαν αυξηθεί, 5,5 του ΑΕΠ (χωρίς να υπολογίζουμε τα διάφορα χρέη), ενώ τα έσοδα από 39,1% του ΑΕΠ το 2003 έπεσαν στο 36,9% το 2009. Με άλλα λόγια, οι δαπάνες αυξήθηκαν 40 δισ. και τα έσοδα 20 δισ. αυτό είναι φανερό σημάδι κάκιστης δημοσιονομικής πολιτικής».Αλλά και η δεξιά «Καθημερινή» κάνει λόγο για «μοιραία 6ετία» («Καθ/νή», 25/3/2012,σελ.2«Οικ/μία»).

 Μερική συνειδητοποίηση της καταστροφικής κατάστασης της οικονομίας της χώρας εκφράζεται και στο γεγονός ότι ο λαός «αδιαφόρησε» για το αν θα σχηματιστεί κυβέρνηση και συγκέντρωσε την προσοχή του στα υπαρκτά μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει και δεν παραπλανήθηκε, ότι αυτά θα λυθούν με τις προεκλογικές υποσχέσεις, μ’ αποτέλεσμα να μην επαναληφθεί το φαινόμενο Πορτογαλίας-Ισπανίας όπου η κυβερνητική διαχείριση πέρασε στα χέρια αυτοδύναμων κυβερνήσεων δεξιών αντιδραστικών κομμάτων.

Τέλος, μερική επίσης συνειδητοποίηση εκφράζεται και στην αύξηση της ΑΠΟΧΗΣ (37%) στις πρόσφατες εκλογές,  αποχή που δεν έχει προφανώς ενιαίο χαρακτήρα.

Το γεγονός της διατήρησης-αύξησης των ποσοστών της χρουστσοφικής σοσιαλδημοκρατίας («Κ»ΚΕ-ΣΥΝ-ΔΗΜΑΡ) - τα οποία δεν ευθύνονται βέβαια άμεσα για τη διαχείριση των οικονομικών της χώρας – εκφράζει τις ανάλογες αυταπάτες, που κυριαρχούν σε μέρος των πλατιών λαϊκών μαζών σε δυο επίπεδα: πρώτο σε επίπεδο ευθυνών αποκάλυψης και καταγγελίας της πριν λίγα χρόνια επερχόμενης ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ της οικονομίας, επειδή και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα έχουν τεράστια ευθύνη αφού ούτε αποκάλυψαν ούτε κατάγγειλαν το εντελώς εξόφθαλμο, τουλάχιστον απ’ το 2006-2007, γεγονός της οικονομικής ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ, αλλά και όταν ζούσαν τη ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ οι πλατιές λαϊκές μάζες, η σοσιαλδημοκράτισσα Παπαρήγα μιλούσε για «σκιάχτρο της χρεοκοπίας» («Ρ» 23/4/2010, σελ.6) και ο Τσίπρας έκανε λόγο για «ωραίο το παραμύθι με το δράκο της χρεοκοπίας»(«Ελευθεροτυπία» 14/3/2010). Δεύτερο, σε επίπεδο υποσχέσεων για μια «άλλη» μελλοντικά «φιλολαϊκή» δήθεν οικονομική πολιτική στα πλαίσια του καπιταλισμού και προπαντός στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής ευρωπαϊκής ένωσης.  

Εκείνο όμως που είναι πολύ ανησυχητικό και χαρακτηριστικό και πρέπει να συνειδητοποιηθεί απ’ όλους τους αντιφασίστες δεν είναι μόνο η είσοδος της ναζι-φασιστικής συμμορίας της «Χρυσής Αυγής» στη Βουλή αλλά περισσότερο η αύξηση σε ποσοστά του συνόλου και των δυο ναζι-φασιστικών κομμάτων, ιδιαίτερα στο χώρο της νεολαίας και των ανέργων και όχι μόνο, και η έντονη εγκληματική δράση που αναπτύσσουν με καθημερινές τρομοκρατικές δολοφονικές επιθέσεις εναντίον των μεταναστών εργαζομένων σε ολόκληρη τη χώρα. Αύξηση των ποσοστών των ναζι-φασιστών παρατηρείται στο χώρο της αστυνομίας αλλά και του στρατού μα και στο χώρο των άνεργων νέων, αφού από κάποια στοιχεία που διέρρευσαν προκύπτει ότι σχεδόν 20% των ανέργων νέων ψήφισαν τα δυο ναζι-φασιστικά κόμματα. Σ’ αυτά πρέπει να συνυπολογιστούν και κάποια ποσοστά που ψήφισαν τα μοναρχοφασιστικά κόμματα, ΝΔ Σαμαρά και «Ανεξάρτητοι ‘Έλληνες» Καμένου.   

Τις ναζι-φασιστικές απόψεις και το ναζι-φασιστικό ρεύμα, πέραν της κρίσης, τροφοδοτούν έντονα ο εθνικισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός που δυστυχώς έχουν βρει κατάλληλο έδαφος όχι μόνο στα μεγαλοαστικά κόμματα αλλά και στα σοσιαλδημοκρατικά, ιδιαίτερα στο «Κ»ΚΕ.   

Οι κομμουνιστές και αντιφασίστες, πέραν της αυτονόητης πάλης για την υπεράσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων και γενικά των πλατιών λαϊκών μαζών, πρέπει να καταπολεμήσουν εντονότερα τον εθνικισμό-ξενοφοβία-ρατσισμό-φασισμό-ναζι-φασισμό.