Η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα, θέτει τους βασικούς προσανατολισμούς και τις τακτικές των ιμπεριαλιστικών κέντρων στην χώρα μας, στην αμέσως επόμενη περίοδο.
Ανάμεσα σε πολλές κατευθύνσεις που δίνει με την έκθεση του το ΔΝΤ, μεταξύ άλλων υπογραμμίζει πως «είναι ευπρόσδεκτη μια εντατικοποίηση των προσπαθειών για την απελευθέρωση της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών. Είναι αναγκαία περαιτέρω μέτρα για την απομάκρυνση των ρυθμιστικών εμποδίων στον ανταγωνισμό σε τομείς-κλειδιά και στη μεταρρύθμιση της έκδοσης αδειών για επενδύσεις. Οι αρχές έχουν δεσμευτεί στην αναζωογόνηση των προσπαθειών για τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας και τη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος».
Γίνεται σαφές πως τα ιμπεριαλιστικά κέντρα (όπως επιβεβαιώθηκε και στο πρόσφατο eurogroup) αλλά και με παρεμβάσεις ευρωζωνικών παραγόντων, είναι αποφασισμένα να κινηθούν δραστήρια και ταχύτατα για την πλήρη εφαρμογή του ιμπεριαλιστικού σχεδίου, σε αγαστή συνεργεία με την ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη και το πολιτικό προσωπικό της. Η κατάθεση του νομοσχεδίου για το κατεπείγον ξεπούλημα της ΔΕΗ (και της λεγόμενης μικρής ΔΕΗ), το «φούσκωμα» του χαρτοφυλακίου του ΤΑΙΠΕΔ με όγκο δημόσιας περιουσίας προς «εκχώρηση» - ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα που σημειώθηκε την αμέσως προηγούμενη περίοδο, η διεθνής συνάντηση στελεχών της πετρελαϊκής βιομηχανίας που οργάνωσε η εγχώρια κυβέρνηση και το υπουργείο ενέργειας στο Λονδίνο σχετικά με την «εκμετάλλευση - αξιοποίηση» εκ μέρους των πολυεθνικών 20 θαλασσίων πετρελαϊκών οικοπέδων (Ιονίου - Πελοποννήσου - Κρήτης) αποτελούν σημαντικά στοιχεία της επιτάχυνσης και της σκληρής εφαρμογής του ιμπεριαλιστικού σχεδίου, ασφαλώς σε συνδυασμό με σειρά άλλων εξελισσόμενων κινήσεων και πολιτικών.
Η επιστράτευση των εργαζομένων της ΔΕΗ, για να μπλοκαριστεί η απεργιακή τους κινητοποίηση ενάντια στο ξεπούλημα, αποτέλεσε μια ακόμα ενέργεια στο δρόμο της φασιστικοποίησης και του έξαλλου αυταρχισμού της κυβέρνησης Σαμαρά. Επιβεβαιώνεται ότι ο αυταρχισμός και η καταστολή αποτελούν κεντρική τους επιλογή απέναντι στο εργατικό λαϊκό κίνημα.
Η έλευση του κλιμακίου της Τρόικα και οι συζητήσεις με την κυβέρνηση, δρομολόγησαν σειρά «προαπαιτούμενων» μέτρων, στην βάση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου, τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, τις απολύσεις 7000 περίπου εργαζομένων του Δημόσιου τομέα, την αντεργατική κυριακάτικη λειτουργία καταστημάτων, τα ζητήματα των ομαδικών απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, τον νέο νόμο για τις απεργίες, την μείωση των επικουρικών συντάξεων και άλλα μέτρα που θα πλήξουν παραπέρα τα ήδη πολύ χαμηλά εισοδήματα συνταξιούχων και εργαζομένων κλπ, γενικότερα οικονομικά θέματα, που όπως επίσημα ανακοινώθηκε, θα αποτελέσουν αντικείμενο πρακτικής εφαρμογής - υλοποίησης τον Σεπτέμβρη, με την επιστροφή της Τρόικα και την έναρξη του κύκλου της φθινοπωρινής ιμπεριαλιστικής επιθεώρησης.
Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Σαμαρά, με την τοποθέτηση του «έμπειρου» σημιτικού ευρωζωνικού παράγοντα Γκίκα Χαρδούβελη στο υπουργείο οικονομικών και την παράλληλη μετακίνηση - τοποθέτηση Στουρνάρα στην διεύθυνση της Τράπεζας Ελλάδος, αποτελεί συνδυαστική και «εγγυητική» κίνηση στο πλαίσιο της πιστής εφαρμογής του ιμπεριαλιστικού σχεδίου, με προτροπή και απαίτηση των διεθνών κέντρων που επιδοκίμασαν με έκδηλη ικανοποίηση.
Στο πλαίσιο της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης που διαμορφώνεται και βρίσκεται σε εξέλιξη, το ντόπιο αστικό σύστημα επιχειρεί σειρά πολιτικών κινήσεων (επιστράτευση - αξιοποίηση πολιτικών εφεδρειών και ενίσχυση νέων σχημάτων π.χ. Ποτάμι κλπ) με ξεκάθαρο στόχο την διαμόρφωση μιας «πολιτικής ομπρέλας» στήριξης των επιλογών και πολιτικών του.
Ολοένα και περισσότερο γίνεται αντιληπτή ανάμεσα στον εξαθλιωμένο λαό και στο λαϊκό εργατικό κίνημα η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε δύο πολιτικές και προοπτικές για τον λαό και την χώρα. Η μία πολιτική στηρίζει το σύστημα εθνικής εξάρτησης και λαϊκής εξόντωσης και τελικά υποβοηθά και στηρίζει το ιμπεριαλιστικό σχέδιο, τις μεθοδεύσεις και της επιλογές της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης. Πρόκειται για την σημερινή κυρίαρχη πολιτική που εκφράζεται πολιτικά με διάφορες παραλλαγές (εκτός και εντός του λαϊκού κινήματος) και ενισχύει - εξωραΐζει - συσκοτίζει την φύση και την βάση των κεντρικών προβλημάτων της χώρας, ενισχύοντας την ΕΕ - ΟΝΕ και την ευρωζωνική κατεύθυνση και υποταγή, όπως και την Νατοϊκή επικυριαρχία. Είναι η πολιτική και οι πολιτικές δυνάμεις συνολικά που λειτουργούν στο πλαίσιο του συστήματος εξάρτησης, υποστηρίζοντας ανοιχτά η υποβοηθώντας με αποπροσανατολιστικές - παρελκυστικές - αντιεπιστημονικές θεωρίες το σύστημα αυτό και την προοπτική του. Η άλλη πολιτική, ριζικά διαφορετική, λαϊκοδημοκρατική επαναστατική πολιτική, χαράζει τον δρόμο της σύγκρουσης με την ξεπουλημένη αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό και το δεκανίκι του, τον φασισμό, χαράζει τον δρόμο της λαϊκής εργατικής εξουσίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου